Αποχαιρετισμός
Θέλω να σας αφήσω να φύγετε!
Όχι τα σώματά σας. Αυτά έχουν χρόνια τώρα αναχωρήσει.
Εξ άλλου δεν τόλμησα ποτέ να τ’ αγγίξω
παρά μόνον με το βλέμμα.
Α! ξέχασα. Και κάτι βιαστικές αγκαλιές
κοινωνικές τάχα και τυπικές
που πάλευα να συγκρατήσω την ψυχή μου
σφίγγοντας τα δόντια πάνω της για να πονέσει
πιότερο από το δάγκωμα αντίς απ’ την αγκάλη.
Θέλω να σας αφήσω να φύγετε πια!
Μα η σκύλα η μνήμη αντιστέκεται
τρώγοντας σα σκουριά τα σωθικά μου.
Πρέπει να φύγετε! Νύχτωσε πια στην ψυχή μου
και δεν έχει το λύχνο του άστρου να σας οδηγήσει
ως την εξώπορτα
αστέρια μου!
Φίλων
16 σχόλια:
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.
ΑΠΙΘΑΝΟΙ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ.ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟΙ!!!
Πωπωπω, αδρεφάκι μου, πώς μας κοπανάς με το λεπτοκομμένο σφυράκι της ποίησής σου, και μεταποιείς σχεδόν σε χώμα, τα καρύδια των σκληρών συναισθηματικών μας αντιστάσεων!
Είσαι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ!
Είναι τόσο ευαίσθητο, αινιγματικό, τρυφερό, αλλά και τόσο δυνατό…
Αναστάσιε, αυτό το ποίημα σάν έντεχνο υπονοούμενο μού μυρίζεται...
Δέν πιστεύω να θές να φύγεις καί να μάς αφήσεις κλείνοντας καί το blog, μετά τά όσα πικρά σού έκαναν;
a
Μην ανησυχείς a ο Αναστάσιος σαν τον Φοίνικα θα αναγεννηθεί ακόμα και από τις στάχτες. Κάποιοι άλλοι θα παραμείνουν στις στάχτες της κακίας τους.
Το ποίημα είναι εξαιρετικά υπέροχο με πολλαπλά μηνύματα. Ανάλογα πως το βλέπει ο καθένας μας.
b
Δεν ξέρω αν ο Φίλων έχει ξαναγράψει στη σελίδα αυτή γιατί και εγώ σχετικά πρόσφατα άρχισα να την παρακολουθώ, αλλά το ύφος και γενικά οι στίχοι μου θυμίζουν κάτι απο Στάχυ.Στάχυ, μήπως άλλαξες ψευδώνυμο;Όπως και να' χει μου άρεσε πολύ...
Δεν έχει σημασία σε ποιον ανήκουν οι στίχοι.
Αυτό που μετρά είναι ότι είναι ωραίο ποίημα.
Συγχαρητήρια στον αδελφό που το έγραψε.
Δεν πολύδιαβάζω ποιήματα. Αυτό όμως μου άρεσε.
Υπέροχο! Σε ταξιδεύει..
Aναστάσιε πεφιλημένε
όπου και αν είσαι
ό,τι και αν κάνεις
με τη αυτή τη σελίδα,
την καρδιά θα ζεστάνεις
έως και παπάδων σκληρών
-προ του Αλτσχάιμερ των θυρών-
Αναστάσιε, όπου και αν είσαι
ό,τι και αν κάνεις
την ΕΛΠΙΔΑ κρατάς
Αναστάσιε, ΖΕΙΣ,
ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ...
ΑΝΑΣΤΑΣΙΕ
ΔΕΝ θα πεθάνεις ...
(αυτούς θα τους φάνε της λησμονιάς, τα σκουλήκια,
εμείς θα χαιρόμαστε
μες στου Παράδεισου τα αρμυρίκια, αμήηηην! )
Υ.Γ.
Σσσσ...τι στίχος! τι εγραψα ρεεεε!
πώς μου κατέβηκε τόση ρίμα, για Όνομαααα!
Φίλων γράφεις με βάθος νοημάτων. Με γέμισες.
ποιούς εννοεί να τους αφήσι να φύγει καλε παιδιά καθότι στούρνος εγω;
Τίποτα δεν κατάλαβα από το ποίημα...sory
Άσε την σκέψη σου ελεύθερη και να καταλάβεις πολλά. Μην θέλεις με μια απλή ανάγνωση να προσεγγίσεις την σκέψη του άλλου.
Με γοήτευσε ο αποχαιρετισμός!
Δεν γράφεις συχνά εδώ. Γράφεις όμως καλά.
Αποχαιρετισμός με ουσία και πνευματικό βάθος....
Δημοσίευση σχολίου