Εἰς τό στάδιον τῶν πνευματικῶν ἀγώνων οὐσιαστικῶς ἔχομεν εἰσέλθει ἀπό τήν ὥραν τοῦ ἁγίου Βαπτίσματός μας. Τότε ἀπετάχθημεν τόν σατανᾶν καί τά ἔργα του καί ἐφορέσαμεν ὡς κατάλευκον χιτῶνα τόν ἴδιον τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Ὁποῖον καί ὑπεσχέθημεν νά ἀκολουθήσωμεν εἰς ὅλην τήν ζωήν μας. Ὅμως ἡ φιλαυτία καί ἡ ἀγάπη τῆς ματαιότητος τοῦ κόσμου, ἐν συνδυασμῷ μέ τόν διαρκῆ “πόλεμον”, τόν ὁποῖον ὁ διάβολος διαξάγει ἐναντίον μας μέ τήν “εὐπερίστατον ἁμαρτίαν”, μᾶς καθιστοῦν πολλάκις νωθρούς, ὥστε εὐκόλως νά ἐγκαταλείπωμεν τόν κόπον τῆς ἐν Χριστῷ ἀσκήσεως, βυθιζόμενοι εἰς τήν ραστώνην τῆς ἀδιαφορίας. Μέ αὐτόν τόν τρόπον ὅμως ἀπομακρυνόμεθα ἀπό τήν πηγήν τῆς ζωῆς, τόν Χριστόν, μέχρι πλήρους χωρισμοῦ ἀπ᾽ Αὐτοῦ. Ἀλλά τοῦτο ἀκριβῶς εἶναι ὁ θάνατος. Ὁ αἰώνιος, ὁ φοβερός, ὁ ἀληθινός θάνατος. Διότι ὅσον ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ζωή, ἡ ἀληθινή Ζωή, ἡ αἰωνία Ζωή, ἄλλο τόσον ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπό Αὐτόν εἶναι θάνατος, εἶναι στέρησις τῆς Ζωῆς, τῆς Χαρᾶς καί τοῦ Φωτός -ἀπώλεια τῶν πάντων!
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου