Αὐτό δέ τό ξύλο, στό ὁποῖο ἐξαπλώθηκε τό ἅγιο σῶμα τοῦ Κυρίου καί καρφώθηκε, πῶς εἶναι τώρα τόσο ἀξιοζήλευτο καί ποθητό σέ ὅλους; Παίρνουν μάλιστα ἕνα μικρό τεμάχιο ἀπό τό τίμιο ἐκεῖνο ξύλο πολλοί ἄνθρωποι καί τό βάζουν σέ χρυσή θήκη, καί τό κρεμοῦν στό λαιμό τους ἄνδρες καί γυναῖκες καί στολίζονται μ' αὐτό, μολονότι ἦταν σύμβολο καταδίκης καί τιμωρίας;... Ἡ ἀπάντηση βρίσκεται στό ὅτι τό σύμβολο αὐτό τοῦ θανάτου (δέν θά παύσω νά τό λέω αὐτό συνεχῶς) ἔγινε πλέον ὑπόθεση καί αἰτία πολλῆς εὐλογίας καί τεῖχος ποικίλης ἀσφάλειας. Ἔγινε θανάσιμη πληγή τοῦ Διαβόλου, χαλινάρι τῶν δαιμόνων, φίμωτρο τῆς δύναμης τῶν ἐχθρῶν. Αὐτό τό τίμιο ξύλο ἐθανάτωσε τό θάνατο, αὐτό ἔσπασε καί διάλυσε τίς χάλκινες πύλες τοῦ Ἅδη...
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
1 σχόλιο:
Makαρι να είχαμε ένα μικρό κομματακι.
Δημοσίευση σχολίου