Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕIΑ - π. Μωυσή Αγιορείτου


Μί­α λέ­ξη μ` έ­να νό­η­μα βα­θύ. Έ­χουν γρα­φεί και ει­πω­θεί πολ­λά πε­ρί αυ­τής. Έ­χει χυ­θεί ά­φθο­νο αί­μα για την α­πό­κτη­σή της. Υ­πάρ­χουν σκέ­ψεις, βι­βλί­α και θε­ωρί­ες. Κα­τά την αρ­χαιο­ελ­λη­νι­κή φι­λο­σο­φί­α κυ­ριαρ­χεί η ά­πο­ψη ό­τι ε­λεύ­θε­ρος άν­θρω­πος εί­ναι αυ­τός που δεν πα­ρα­σύ­ρε­ται κι αιχ­μα­λω­τί­ζε­ται α­πό τις σω­ματι­κές η­δο­νές. Σο­φός εί­ναι  αυ­τός που νί­κη­σε τα πά­θη και ζει ά­νε­τα, ευ­χά­ρι­στα κι ε­λεύ­θε­ρα.
    Η ε­λευ­θε­ρί­α κα­τά τον ποι­η­τή Αν­δρέ­α Κάλ­βο θέ­λει α­ρε­τή και τόλ­μη. Ο ε­θνι­κός μας ποι­η­τής Διο­νύ­σιος Σο­λω­μός λέ­ει πως στην Ελ­λά­δα η ε­λευ­θε­ρί­α βγή­κε από των Ελ­λή­νων τα ιε­ρά κό­κα­λα. Ο πα­τέ­ρας της ι­στο­ρί­ας Θου­κυ­δί­δης α­πό νω­ρίς εί­χε πει πως δεν υ­πάρ­χει μα­κα­ριό­τη­τα στη ζω­ή χω­ρίς την ε­λευ­θε­ρί­α, την οποί­α για να έ­χου­με θα πρέ­πει πά­ντα να α­γω­νι­ζό­μα­στε. Α­κό­μη και αν υ­πάρ­χει φυσι­κή ε­λευ­θε­ρί­α, αν ο άν­θρω­πος εί­ναι δού­λος στα πά­θη του κι ε­ξου­σιά­ζε­ται από αυ­τά, δεν μπο­ρεί να εί­ναι πραγ­μα­τι­κά ε­λεύ­θε­ρος, λέ­ει ο σο­φός Πυ­θα­γό­ρας. Η α­συ­δο­σί­α εί­ναι δου­λεί­α κα­τά τον Πλά­τω­να.
    Ε­λεύ­θε­ρος εί­ναι ο ε­νά­ρε­τος και δού­λος ο κα­κός. Η ε­λευ­θε­ρί­α πράγ­μα­τι έ­χει με­γά­λη η­θι­κή α­ξί­α και α­ξί­ζει να θυ­σια­σθεί κα­νείς θα γι` αυ­τή. Ε­λεύ­θε­ρος εί­ναι ο κα­λο­κά­γα­θος, ο ευ­συ­νεί­δη­τος, ο α­νέ­νο­χος, ο α­πα­θής. Χρειά­ζε­ται α­γώ­νας για την α­πό­κτη­σή της, αλ­λά και για την δια­φύ­λα­ξή της. Ο Α­πό­στο­λος Παύ­λος λέ­γει πως ό­που εί­ναι το Πνεύ­μα Κυ­ρί­ου, ε­κεί εί­ναι η ε­λευ­θε­ρί­α. Η α­λη­θι­νή ελευ­θε­ρί­α θα πη­γά­σει α­πό την κα­λή παι­δεί­α. 
    Παι­δεί­α ση­μαί­νει παι­δε­μός, εκ­μά­θη­ση, μό­χθος και κό­πος για ου­σια­στι­κή γνώ­ση, κα­τάρ­τι­ση και μόρ­φω­ση. Ο Α­ρι­στο­τέ­λης λέ­γει πως οι ρί­ζες της παι­δεί­ας εί­ναι πι­κρές αλ­λά οι καρ­ποί της γλυ­κοί. Ο Πλά­των το­νί­ζει πως η παι­δεί­α είναι δύ­να­μη θε­ρα­πευ­τι­κή και δεύ­τε­ρος ή­λιος για τους αν­θρώ­πους. Ο Σω­κρά­της πα­ρο­μοιά­ζει την παι­δεί­α μ` εύ­φο­ρη χώ­ρα, που φέρ­νει ό­λα τα` α­γα­θά.  Ο ί­διος θα πει πως η παι­δεί­α εί­ναι πα­νή­γυ­ρη της ψυ­χής, για­τί σ` αυ­τή υ­πάρ­χουν πολ­λά θέμα­τα και α­κού­σμα­τα. Νε­ώ­τε­ρος παι­δα­γω­γός ση­μειώ­νει πως αν σε ό­λους τους το­μείς χρειά­ζο­νται ει­δι­κοί, στην παι­δεί­α εί­ναι α­πα­ραί­τη­τοι οι πιο κα­λοί. Οι με­ταρ­ρυθ­μί­σεις εί­ναι α­να­γκαί­ες στην παι­δεί­α, α­φού δεν κλο­νί­ζουν την πί­στη στον  Θε­ό. 
   Παι­δεί­α θα πει δι­δα­χή των παι­διών στο ή­θος, την α­να­τρο­φή και την α­πό­κτηση της α­ρε­τής. Η α­ρε­τή δι­δά­σκε­ται με το λό­γο και το πα­ρά­δειγ­μα. Η πα­τρί­δα μας εί­χε πα­ρά­δο­ση λα­μπρών δα­σκά­λων και πε­παι­δευ­μέ­νων αν­θρώ­πων. Σή­με­ρα η απαι­δευ­σιά υ­πάρ­χει ό­χι στους α­γράμ­μα­τους αλ­λά στους τυ­πι­κά γραμ­μα­τι­σμένους. Μόρ­φω­ση ση­μαί­νει δια­μόρ­φω­ση, κα­λυ­τέ­ρευ­ση, πνευ­μα­τι­κή καλ­λιέρ­γεια. Η ορ­θή παι­δεί­α δη­μιουρ­γεί ε­λεύ­θε­ρες προ­σω­πι­κό­τη­τες, η­θι­κά α­να­στή­μα­τα, φίλερ­γους, φι­λό­νο­μους, φι­λο­δί­καιους, φι­λό­τι­μους και φι­λα­λή­θεις. Στα σχο­λεία μας η εκ­παί­δευ­ση κά­θε τό­σο με­τα­τρέ­πε­ται, αλ­λη­θω­ρί­ζει δε­ξιά και α­ρι­στερά.  Η παι­δεί­α κα­τά­ντη­σε κα­τα­να­γκα­στι­κή, κου­ρα­στι­κή και α­νυ­πό­φο­ρη ερ­γα­σί­α. Τα παι­διά δεν εκ­παι­δεύ­ο­νται αλ­λά μάλ­λον παι­δεύ­ο­νται και βα­σα­νί­ζο­νται. Η α­πο­στή­θι­ση, η α­πο­μνη­μό­νευ­ση, η πα­πα­γα­λί­α γί­νε­ται αρ­κε­τά βα­ρε­τή.  Ξα­να­γρά­φε­ται η ι­στο­ρί­α, πε­ριο­ρί­ζο­νται τα θρη­σκευ­τι­κά, ό­λο αυ­ξά­νουν οι α­ριθ­μοί. Πολ­λά παι­διά φτά­νουν ν` α­ντι­πα­θούν φο­βε­ρά το σχο­λεί­ο τους. Α­κό­μη και βα­σικές δο­μές  του λεί­πουν. Στις κα­τα­λή­ψεις βγά­ζουν το ά­χτι τους κα­τα­στρέ­φοντας. Εί­ναι ό­χι βέ­βαια η κα­λύ­τε­ρη δια­μαρ­τυ­ρί­α, αλ­λά κά­ποιοι φταί­νε για το κα­τά­ντη­μα της ελ­λη­νι­κής παι­δεί­ας. Το λι­γό­τε­ρο πά­ντως φταί­νε νο­μί­ζου­με τα παι­διά. Φέ­τος μά­λι­στα δεν έ­χουν ού­τε βι­βλί­α. Κα­λού­νται να δια­βά­σουν α­πό φω­το­τυ­πί­ες και να πα­ρα­κο­λου­θούν το δια­δί­κτυο.
    Η α­γραμ­μα­το­σύ­νη εί­ναι βέ­βαια ό­τι το χει­ρό­τε­ρο, αλ­λά και γράμ­μα­τα που κάνουν τον άν­θρω­πο υ­ψη­λό­φρο­να δεν εί­ναι ό­τι κα­λύ­τε­ρο. Κό­σμη­μα της ψυ­χής αλή­θεια εί­ναι η τα­πει­νή γνώ­ση. Στην ε­λευ­θε­ρί­α δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­χει βί­α και ε­ξα­να­γκα­σμός. Δεν μπο­ρεί κά­ποιος να μορ­φω­θεί κα­λά με κα­τα­πί­ε­ση, σκλη­ρό­τητα και α­πει­λές. Έ­τσι δεν βο­η­θά­με κα­θό­λου τον ό­ποιο μα­θη­τή. Οι γο­νείς έ­χουν υ­πο­χρέ­ω­ση ό­χι μό­νο να μορ­φώ­νουν τα παι­διά τους στα σχο­λεί­α, αλ­λά να τα εν­δυ­να­μώ­νουν, α­να­ψύ­χουν και καλ­λιερ­γούν με την α­γω­γή στο σπί­τι τους.
   Ο σε­βα­σμός στους γο­νείς και στους δα­σκά­λους εί­ναι α­πα­ραί­τη­τος και θα πρέ­πει να ε­μπνέ­ε­ται και ό­χι να ε­πι­βάλ­λε­ται. Πα­λαιά ή­ταν α­δια­νό­η­τη η α­νυ­πακο­ή των παι­διών στους με­γά­λους. Σή­με­ρα τα παι­διά κά­νουν ό­τι θέ­λουν και γι` αυ­τό έ­χου­με τα γνω­στά α­πο­τε­λέ­σμα­τα. Η κα­λή α­να­τρο­φή θα γεν­νή­σει στις ψυ­χές των παι­διών το φι­λά­ρε­το. Ό­που κά­νουν τα παι­διά ό,τι θέ­λουν ση­μαί­νει ό­τι υπάρ­χει σο­βα­ρή έλ­λει­ψη παι­δεί­ας, κα­κή α­γω­γή, α­νε­λευ­θε­ρί­α και α­συ­νεν­νο­η­σία. Α­ξί­ζει να δο­θεί πο­λύς χρό­νος στην ορ­θή α­να­τρο­φή των παι­διών, ώ­στε να έ­χουν ει­ρη­νι­κό και α­κύ­μα­ντο βί­ο. Αυ­τή η α­να­τρο­φή θ` α­πο­δώ­σει μό­νο αν γί­νε­ται με υ­πο­μο­νή και α­γά­πη. Δυ­στυ­χώς οι πολ­λοί έ­λα­βαν α­νά­πη­ρη παι­δεί­α και δεν χαί­ρο­νται και α­πο­λαμ­βά­νουν τη θεί­α ε­λευ­θε­ρί­α. Η παι­δεί­α θέ­λει κό­πο και μόχθο και η ε­λευ­θε­ρί­α πολ­λές προ­σω­πι­κές θυ­σί­ες.
   Κα­λή η νέ­α σχο­λι­κή χρο­νιά.

                                                  Μο­να­χός Μω­υ­σής Α­γιο­ρεί­της. 

Από την εφημερίδα «Ο ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ»

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η αρθρογραφία του π. Μωυσή εις τον Εκκλησιολόγο είναι σπουδαία. Αξίζουν συγχαρητήρια και στον λόγιο Μοναχό π. Μωυσή και εις τον κ. Κολλιόπουλο που κοπιάζει για την εφημερίδα του

Μαρία είπε...

Καλό θα ήταν για τους γονείς και τα παιδιά να τα μεγαλώσουν "εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου" γιατί υπάρχουν πολλά κενά στην παιδεία σήμερα.
Ενημερώθηκα από καθηγητή ότι σε λίγο θα επιβάλλει το Υπουργείο Παιδείας να διδάσκουν τα παιδιά υπέρ της ομοφυλοφιλίας οι ίδιοι οι δάσκαλοι του δημοτικού!!! Είναι μέγα έγκλημα αν θα γίνει κάτι τέτοιο. Ο Θεός να μας φυλάξει.
Ας θωρακίσουμε τα παιδιά μας με τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας, την αλήθεια της Αγίας Γραφής και τους βίους των Αγίων.

Ανώνυμος είπε...

Σπουδαίες σκέψεις

Ανώνυμος είπε...

Αξίζουν συγχαρητήρια στον κύριο Κολλιόπουλος που έχει συνεργάτες της πνευματικότητας του π. Μωυσή στην εφημερίδα του. Ο Εκκλησιολόγος σε λίγο θα γίνει πανελλαδική εκκλησιαστική εφημερίδα.

Ανώνυμος είπε...

Καλές οι θέσεις του Γέροντα αλλά ανεφάρμοστες στο σημερινό αλαλούμ που επικρατεί στην δημόσια παιδεία και στην οικογένεια που έχει πλέον και αυτή αποσυνδεθεί από την παράδοσή μας.

Ανώνυμος είπε...

Διδακτικό το κείμενο!Όλα πιστεύω ξεκινούν από το οικογενειακό περιβάλλον- συν Θεώ.Δυστυχώς έχουμε ξεφύγει από τον στόχο.Δεν υπάρχει ασκητική παιδεία σήμερα στις οικογένειες ώστε αυτή να καρποφορήσει στην κοινωνία και να έχει την χάρη και την ευλογία του Θεού.Υπάρχουν στόχοι στις οικογένειες και στα παιδιά αλλά αυτοί έχουν ημερομηνία λήξεως.Εδώ το θέλημα του Θεού είναι να στοχεύει κανείς .. στρεφόμενος πάντα προς τον Θεό σε όλα τα επίπεδα της ζωής[πνευματική ζωή,οικογενειακή,επαγγελματική].Μην ξεχνούμε όμως και την παραβολή του σπορέως όπου ο Κύριος μας λέγει του λόγου το αληθές ότι δηλαδή ο λόγος του Θεού δεν πέφτει πάντοτε σε γόνιμη γη αλλά και αν ακόμη πέσει,αυτός δεν καρποφορεί παντού το ίδιο αλλά το ένα αποδίδει εκατό και αλλού εξήντα και αλλού τριάντα [όπως γίνεται και με την παιδεία].Πρέπει να συνβάλλουμε όλοι ώστε και η πνευματική υγεία μας να καλυτερεύει αλλά και οι άλλοι τομείς της ζωής μας να ενισχύονται με τη Χάρη του Θεού..π