«...Ώστε, όταν είναι χωρίς αγάπη, η γνώση οδηγεί εις αλαζονείαν. Αλλά ούτε η αγάπη, θα έλεγε κάποιος, χωρίς τη γνώση έχει κέρδος. Δεν είπε αυτό, αλλά, αφού το παρέκαμψεν ως γνωστόν, τόνιζε ότι τούτο (η γνώσις) χρειάζεται πάρα πολύ εκείνο (την αγάπην). Διότι εκείνος που έχει αγάπην, επειδή εφαρμόζει εντολή που είναι η κυριωτέρα όλων, ακόμα και αν έχει μερικάς ελλείψεις, ταχέως θα απολαύσει τη γνώση χάρις εις την αγάπη, όπως ο Κορνήλιος και πολλοί άλλοι. Εκείνος όμως που έχει μέν γνώση, αλλά δεν έχει αγάπη, όχι μόνο δεν θα κερδίσει τίποτα, αλλά θα χάσει και αυτή που έχει, διότι θα πέσει πολλάς φοράς εις την αλαζονείαν. Ώστε, η μεν γνώσις δεν φέρει αγάπην, αλλά το αντίθετον μάλιστα, με την αλαζονεία και την έπαρση που δημιουργεί απομακρύνει τον απρόσεκτον απο την αγάπην. Διότι η αλαζονεία συνηθίζει να διαιρεί, ενώ η αγαπη και να ενώνει και να φέρει εις την γνώση. Αυτό ακριβώς εννοούσε όταν έλεγεν, «εἰ δέ τις ἀγαπᾷ τὸν Θεόν, οὗτος ἔγνωσται ὑπ᾿ αὐτοῦ».
Ώστε, λέγει, δεν απαγορεύω τούτο, να έχετε δηλαδή τέλεια γνώση, αλλά να την έχετε μαζί με την αγάπη, τούτο σας συμβουλεύω, διότι αλλιώς δεν υπάρχει κανένα κέρδος, αλλά μάλιστα γίνεται και βλάβη»(Ιωάννου Χρυσοστόμου έργα, ΕΠΕ, τόμος 18).
Πηγή: Μονοπάτια που διασταυρώνονται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου