Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Χωρισμός του κράτους από την εκκλησία στη Νορβηγία

Τον επίσημο διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους ψήφισε την Πέμπτη η βουλή της Noρβηγίας, με 161 ψήφους υπέρ και μόλις τρεις κατά. Μετά τις απαραίτητες αλλαγές στο Σύνταγμα της χώρας, ο διαχωρισμός θα ισχύσει από τις 15 Ιουνίου.
«Η Ευαγγελική Λουθηρανική θρησκεία δεν θα είναι πλέον η επίσημη θρησκεία του κράτους», αναφέρει η ανακοίνωση του νορβηγικού κοινοβουλίου. Βάσει του χωρισμού, η εκκλησία θα λαμβάνει την ίδια κρατική επιχορήγηση με άλλες θρησκευτικές οργανώσεις.
Στην ανακοίνωση τονίζεται, πάντως, ότι «η Νορβηγική Εκκλησία θα συνεχίσει να έχει μια ιδιαίτερη βάση στο Σύνταγμα» και ότι το κράτος θα οικοδομείται επί «της χριστιανικής και ανθρωπιστικής κληρονομιάς μας».
Στην Νορβηγική Εκκλησία, η οποία υποστήριξε την αλλαγή, ανήκουν σχεδόν τέσσερα από τα 4,7 εκατ. των κατοίκων της χώρας.
Στην πράξη, ο χωρισμός θα δώσει στην Εκκλησία το δικαίωμα να χειροτονεί η ίδια τους επισκόπους της, χωρίς να χρειάζεται την τελική έγκριση από την κυβέρνηση για τέτοια ζητήματα, όπως ίσχυε μέχρι τώρα.
Παράλληλα, καταργείται η διάταξη που ανέφερε ότι τουλάχιστον το 50% όλων των υπουργών της κυβέρνησης θα πρέπει να είναι μέλη της Εκκλησίας. Ακόμη και ο υπουργός Εκκλησιαστικών Υποθέσεων θα μπορεί πλέον να μην ανήκει στην Νορβηγική Εκκλησία.
Αλλά ακόμη και μετά τον χωρισμό, η βασιλική οικογένεια θα πρέπει να ανήκει υποχρεωτικά στην Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία της Νορβηγίας.
Στα σκανδιναβικά κράτη, οι εθνικές εκκλησίες προέκυψαν από την απόσπασή τους από τον καθολικισμό χωρίς έντονες συγκρούσεις, εξαιτίας της μικρής επιρροής του Πάπα στις χώρες αυτές.
Μετά τις πρόσφατες συνταγματικές και νομοθετικές μεταβολές στη Σουηδία, στη Φινλανδία και στη Νορβηγία, μόνη χώρα με επίσημη θρησκεία απομένει η Δανία, όπου η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία αποτελεί από το 1849 επίσημη εκκλησία. Οι σχέσεις της με το κράτος ρυθμίζονται με ειδικό νόμο, όπως προβλέπει το Σύνταγμα.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Στην πατρίδα μας πάντως η σχέση Εκκλησίας και πολιτείας τυγχάνει όλως ιδιότυπη.Ευσεβείς βυζαντινοί αυτοκράτορες πονούσαν για την Εκκλησία,συνεκάλεσαν οικουμενικές συνόδους στις οποίες και προήδρευσαν τιμητικώς,έβλεπαν το Θεό σαν Πατέρα και την Εκκλησία σαν Μητέρα.Κάποιοι μάλιστα απ αυτούς αγιοποιήθηκαν.Βέβαια δεν αποφεύχθηκαν και κάποιες παρεμβάσεις που υποδήλωναν πολιτειοκρατικές αντιλήψεις.Πρέπει όμως αυτές να κριθούν με βάση τα δεδομένα και το ιστορικό πλαίσιο των χρόνων στους οποίους συνέβησαν.Πολλές απ αυτές δεν έγιναν συνειδητά όπως κάποιες μεταγενέστερες.Δυστυχώς στη νεότερη Ελλάδα οι μητραλοίες πολιτικοί έθεσαν σαν στόχο να καταστήσουν την Εκκλησία ταπεινή θεραπαινίδα του εκάστοτε καίσαρα.Θέσπισαν στραγγαλιστικούς της ανεξαρτησίας της νόμους,την απογύμνωσαν απ το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας της,προσπάθησαν και προσπαθούν να την περιθωριοποιήσουν.Ποια;Την Εκκλησία!Αν υπάρχει σήμερα ελεύθερο ελληνικό κράτος οφείλεται εν πολλοίς στη θυσία 6000 κληρικών κατά τον πρόξενο της Γαλλίας Πουκεβίλ!Και το επίσημο ελληνικό κράτος στα πρώτα συντάγματα και τις πρώτες εθνοσυνελεύσεις του αναγνώριζε πανηγυρικά τη σημασία της Εκκλησίας για τη συνοχή του καινούριου κράτους.Και ανέλαβε την υποχρέωση,εις αναγνώρισιν της προσφοράς της Εκκλησίας,να μισθοδοτεί τον κλήρο.Από κάποιο σημείο όμως και πέρα άρχισε να φαλκιδεύει την αναξαρτησία της Εκκλησίας.Πολλοί εξ εσπερίας επανελθόντες πολιτικοί,οπαδοί του λεγόμενου λαικού-άθρησκου κράτους,επιχείρησαν να εφαρμόσουν τις στρεβλές τους αντιλήψεις και εν πολλοίς το πέτυχαν.Η κορύφωση αυτής της πρακτικής συντελείται στις μέρες μας.Κραυγές για φορολόγηση της ολίγιστης σε σχέση με το παρελθόν εναπομεινάσης εκκλησιαστικής περιουσίας,παύση της μισθοδοσίας του κλήρου απ το κράτος,εξοβελισμός των ιερέων-εξομολόγων απ τα σχολεία,μετατροπή του χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών από ομολογιακό σε θρησκειολογικό.Τα παραπάνω συνιστούν μερικές μόνο πτυχές της υλοποίησης της επιχείρησης χωρισμού πολιτείας-Εκκλησίας.Και η μεν Εκκλησία δεν έχει να πάθει τίποτε από ενδεχόμενο χωρισμό.Η Εκκλησία έσωθεν προδίδεται,έξωθεν πολεμείται,κλυδωνίζεται αλλ ου καταποντίζεται!Στο τέλος νικά και θριαμβεύει!Το κράτος όμως,και σαν έθνος και σαν κοινωνία, θα χάσει από μία τέτοια εξέλιξη.Και θα χάσει πολλά.Ήδη με την πολεμική που ασκείται και φανερά και ύπουλα κατά της Εκκλησίας έχει χάσει.Και στο μέλλον θα χάσει ακόμη περισσότερα.
Λ.Ν.