ΠΡΟΣ ΝΕΑΝ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗΝ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ. Μὲ εὐθύνην τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου καὶ Ἱεραρχῶν - Γ. Ζερβός

Ἀποκαθιστοῦν εἰς τὴν Ἀρχιερωσύνην τὸν μοναχὸν Παντελεήμονα Μπεζενίτην καὶ διὰ λόγους σκοπιμότητος προχωροῦν εἰς ἄρσιν τοῦ ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας διὰ τὸν πρώην Ἀττικῆς κ. Νικόδημον
Τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον «amen» μετέδωσεν ὅτι ἡ Νομοκανονικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπεδέχθη γνωμοδότησιν διὰ τὸν καθηρημένον εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ μοναχοῦ κ. Παντελεήμονα Μπεζενίτην νὰ ἐπανέλθη εἰς τὸ ἀξίωμα τῆς Ἀρχιερωσύνης ἄνευ ἕδρας.

Ἡ εἴδησις μετεδόθη μὲ τὴν προσθήκην μίας ἄλλης εἰδήσεως ὅτι ἐπιτροπὴ ἐξ Ἀρχιερέων θὰ μεταβῆ εἰς τὸν πρώην Μητροπολίτην Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος κ. Νικόδημον διὰ νὰ τοῦ ἀνακοινώση ὅτι ἡ Ἱεραρχία προτίθεται νὰ προχωρήση εἰς ἄρσιν τοῦ ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας.

Αἱ εἰδήσεις εἶναι συγκλονιστικαί.Διότι ὁ καθαιρεθεὶς Μητροπολίτης Ἀττικῆς εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ μοναχοῦ εἶχε καταδικασθῆ εἰς φυλάκισιν διὰ ὑπεξαίρεσιν τοῦ παγκαρίου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τοῦ Ὁσίου Ἐφραίμ.

Ἡ καταδίκη ἦτο ἀμετάκλητος καὶ εἶχε φιλοξενηθῆ καὶ εἰς τὰς φυλακάς.Τότε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας ἀπεφάσισαν νὰ ἐφαρμόσουν τὸν Καταστατικὸν Χάρτην τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος εἶναι νόμος τοῦ Κράτους, ψηφισθεὶς ἐπὶ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Σεραφεὶμ καὶ τεθεὶς εἰς ἐφαρμογὴν ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του.

Ὁ καταστατικὸς χάρτης ὁρίζει τὴν καθαίρεσιν τοῦ Ἱεράρχου, ὁ ὁποῖος θὰ καταδικασθῆ ἀμετακλήτως ὑπὸ τῶν Ἑλληνικῶν δικαστηρίων. Αὐτὸ καὶ ἔγινε.Τότε πολλοὶ Ἱεράρχαι ἀνεκάλυψαν ὅτι κατὰ τὸ Ἐκκλησιαστικὸν δίκαιον ἦτο ἀθῶος καὶ δὲν θὰ ἔπρεπε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ ὑπακούση εἰς τοὺς κοσμικοὺς νόμους.

Δηλώσεις ὅμως νομομαθῶν καὶ τοῦ τότε εἰσαγγελέως τοῦ Ἀρείου Πάγου ὑπεχρέωσαν τὴν Ἱερὰν Σύνοδον νὰ ἐφαρμόσουν τὸν Καταστατικὸν Χάρτην καὶ νὰ τὸν καθαιρέσουν. Ἡ καθαίρεσίς του προεκάλεσεν ἰκανοποίησιν εἰς τὴν συντριπτικὴν πλειοψηφίαν τοῦ λαοῦ, διότι ὁ συγκεκριμένος Μητροπολίτης μὲ τὸν μεγάλον πλοῦτον καὶ τὴν μὴ ἀκτημοσύνην του εἶχε προκαλέσει παντοιοτρόπως τοὺς πιστοὺς ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας πολίτας.

Ἡ ἀποκατάστασίς του ἀποτελεῖ πρόκλησιν διὰ τὸν πιστὸν λαὸν καὶ ἀποδεικνύει ὅτι ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία εὑρίσκεται μακρὰν τῶν ἀγωνιῶν τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ἐν μέσῳ κρίσεως ἀποκαθιστᾶ –συμφώνως μὲ τὴν εἰδησεογραφίαν– εἰς τὴν Ἀρχιερωσύνην ἕνα καθαιρεθέντα εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ μοναχοῦ Μητροπολίτην.

Ἀνεκάλυψαν ἐκ νέου ὅτι ὑπερτερεῖ τὸ «Ἐκκλησιαστικὸν Δίκαιον», τὸ ὁποῖον τὸν εὑρίσκει ἀθῶον;

Καὶ ὁ νόμος τοῦ Κράτους,τὸν ὁποῖον ὁρκίζονται νὰ τηροῦν;Ποία εἶναι ἡ νομοκανονικὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ Συνόδου, ἡ ὁποία εἶναι ὑπεράνω τοῦ Νόμου, ἐπαναφέρει εἰς τὴν Ἀρχιερωσύνην ἕνα Μητροπολίτην, ὁ ὁποῖος καθηρέθη διὰ τὸ κακούργημα τῆς ὑπεξαιρέσεως, περιφρονοῦσα τὸν Νόμον καὶ σκανδαλίζουσα τὸν πιστὸν λαόν;

Πιστεύομεν ὅτι οἱ ὑπουργοὶ Παιδείας καὶ θρησκευμάτων κ. Κων. Ἀρβανιτόπουλος καὶ Δικαιοσύνης κ. Ἀντ.Ρουπακιώτης ὀφείλουν νὰ προειδοποιήσουν τὸν Ἀρχιεπίσκοπον,πώς ἐὰν ἀγνοηθῆ ὁ Νόμος τοῦ Κράτους, τὸν ὁποῖον προσυπέγραψε ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρὸς Σεραφείμ, τότε θὰ κινηθῆ ἡ ποινικὴ διαδικασία ἐναντίον του καὶ ἐναντίον τῶν μελῶν –Ἱεραρχῶν τῆς Νομοκανονικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

Πρὶν φθάσωμεν ὅμως εἰς τοιαύτας ἐξελίξεις ἢ 1ον) ὀφείλουν νὰ ἀνακαλέσουν τὴν ἀπόφασίν των ἢ2ον) ὀφείλει νὰ παρέμβη ὁ ὑπουργὸς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων ὡς ἔχει ὑποχρέωσιν ἐκ τοῦ Νόμου,διὰ νὰ σταματήση ἕνα πραξικόπημα εἰς βάρος τοῦ Νόμου ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ ἀποτρέψη νέαν ἀναταραχὴν προερχομένην ἐκ τῶν πιστῶν, τῶν διαβιούντων εἰς τὴν νέαν Ἱερὰν Μητρόπολιν Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ.

Ἀναγνωρίζομεν ὅτι ὁ καθαιρεθεὶς Μητροπολίτης, ὅταν ἦτο εἰς τὴν ἐνεργὸν ὑπηρεσίαν εἶχεν ὑποδειγματικὴν διοικητικὴν καὶ ταμειακὴν τάξιν εἰς τὴν Ἱ. Μητρόπολιν, ὡς εἶχεν εἴπη δημοσίως ὁ τοποτηρητὴς Μητροπολίτης Λαυρεωτικῆς καὶ Μεσογαίας κ. Νικόλαος, ὁ ὁποῖος προσέλαβεν ὡς πρωτοσύγκελλον τὸν πρωτοσύγκελλον τοῦ καθαιρεθέντος Μητροπολίτου,ὅταν ἐχειροτονήθη νέος Μητροπολίτης εἰς τὴν Ἱ. Μητρόπολιν Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ.

Ἡ καταδικαστικὴ ἀπόφασις ὅμως τῶν δικαστηρίων διὰ τὸ κακούργημα τῆς ὑπεξαιρέσεως τοῦ παγκαρίου τοῦ «Ὁσίου Ἐφραίμ» ὑπῆρξε μοιραία δι᾽ αὐτὸν καὶ λυτρωτικὴ διὰ τὸ ποίμνιον, διότι τὸν τελευταῖον καιρόν, πρὸ τῆς καταδίκης, πολλὰ ἠκούοντο (πραγματικὰ καὶ μή)ἐναντίον του, τὰ ὁποῖα δὲν ἠδύνατο νὰ ἀντικρούση, ἐπειδὴ ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρὸς Χριστόδουλος εἶχεν ἀποφασίσει νὰ τὸν θυσιάση.

Εἰς περίπτωσιν κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ Νομοκανονικὴ Ἐπιτροπὴ καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐπιμείνουν εἰς τὴν ἀπόφασιν καὶ δὲν ὑπάρξει παρέμβασις τῶν ἁρμοδίων ὑπουργῶν, τότε ὁ ἀποκατασταθεὶς θὰ δύναται νὰ χοροστατῆ εἰς θείας Λειτουργίας,νὰ τελῆ ἱερὰ Μυστήρια, νὰ κηρύττη τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ βεβαίως νὰ ἀπολαμβάνη εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τὴν φήμην του.

Λέγεται ὅτι αὐτὸ θὰ γίνεται μὲ τὴν ἄδειαν τοῦ κανονικοῦ Μητροπολίτου. Τί θὰ συμβῆ;

Ὁ κανονικὸς Μητροπολίτης θὰ ἔχη ἕνα δεύτερον Μητροπολίτην εἰς τοὺς πόδας του, ἐνῶ ἡ Μητρόπολις θὰ χωρισθῆ εἰς δύο στρατόπεδα: Τὸ ἕνα θὰ εἶναι ἐκεῖνο εἰς τὸ ὁποῖον οἱ κληρικοὶ καὶ ὁ πιστὸς λαὸς θὰ εἶναι (εἰς τὴν πλειοψηφίαν) μὲ τὸν κανονικὸν Μητροπολίτην καὶ τὸ ἄλλο (ἡ μειοψηφία)μὲ τὸν ἀποκατασταθέντα.

Ἴσως ὑπάρξει καὶ ἕνα τρίτο στρατόπεδο.Αὐτὸ μὲ τὸν πρώην Μητροπολίτην Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος κ. Νικόδημον, εἰς τὸν ὁποῖον ἔχουν ἐπιβάλει αὐθαιρέτως, παρανόμως καὶ ἀντικανονικῶς τὸ ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας, ἐνῶ ἀπὸ ἐτῶν ἠρνοῦντο νὰ ἐφαρμόσουν τὰς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας, αἱ ὁποῖαι τὸν ἐδικαίωναν καὶ μὲ βάσιν τὰς ὁποίας ἔπρεπε ἡ Ἱεραρχία νὰ τὸν ἀποκαταστήση εἰς τὸν θρόνον του ἢ νὰ εἶχε διασπασθῆ εἰς πολλὰς νέας Ἱερὰς Μητροπόλεις διὰ τὴν καλυτέραν διαποίμανσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν δύναται νὰ ἐπανέλθη εἰς τὴν προηγουμένην κατάστασιν.

Τὴν ἄρσιν τῆς ἀκοινωνησίας τοῦ πρώην Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος κ.Νικοδήμου ἀλλὰ καὶ ἄλλων ἕνδεκα μακαριστῶν Μητροπολιτῶν εἶχαν ὑπερασπισθῆ πολλοὶ Μητροπολῖται μὲ μεγάλο κῦρος καὶ ἐπιρροὴν εἰς τὸ Χριστεπώνυμον πλήρωμα, ὡς ἦτο διὰ παράδειγμα ὁ μακαριστὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἀλλὰ καὶ ὁ σημερινὸς Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος.

Οὗτος εἶχεν ὑποσχεθῆ εἰς τὸν πρώην Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος τόσον ἄρσιν τῆς ἀκοινωνησίας ὅσον καὶ ἀποκατάστασιν. Οὔτε τὸ ἕνα ἔπραξεν οὔτε τὸ ἄλλο. Τώρα,πονηρὰ σκεπτόμενος τόσον ὁ ἴδιος ὅσον καὶ τὰ μέλη Ἱεράρχαι τῆς Νομοκανονικῆς Ἐπιτροπῆς, ἀποστέλλουν ἀντιπροσωπίαν, διὰ νὰ ἀναγγείλη εἰς τὸν πρώην Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος ὅτι θὰ προχωρήσουν εἰς ἄρσιν τῆς ἀκοινωνησίας, ἄνευ ἀποκαταστάσεως.

Μὲ ἄλλους λόγους θὰ τοῦ δώσουν εἰς τὰς δυσμὰς τοῦ Βίου του νὰ συλλειτουργῆ μὲ ὅλους τοὺς ἐν ἐνεργείᾳ Ἐπισκόπους καὶ τὸν ἀποκατασταθέντα εἰς τὴν Ἀρχιερωσύνην μοναχὸν (σήμερον) κ. Παντελεήμονα Μπεζενίτην.

Πιστεύουν, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ τὰ μέλη τῆς Νομοκανονικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ὅτι δὲν θὰ προκληθοῦν ἀντιδράσεις ὑπὸ τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ ὅτι ὅλοι θὰ εἶναι «εὐχαριστημένοι»,ἀφοῦ ἕκαστον στρατόπεδον θὰ ἔχη τὸν Ἀρχηγὸν (Ἐπίσκοπον) τῆς «παρατάξεώς» του.

Αἱ ἀποφάσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς Νομοκανονικῆς Ἐπιτροπῆς καταδεικνύουν ὅτι ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία δὲν σέβεται τὸν πιστὸν λαόν.

Εἰς μίαν φάσιν κατὰ τὴν ὁποίαν τὸ τμῆμα τῆς πρώην Μητροπόλεως Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος, ἡ Ἱ. Μητρόπολις Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ εὑρίσκει τὸν ὁδὸν πνευματικῆς καὶ Ἐκκλησιαστικῆς ἠρεμίας καὶ πυξίδος ἔρχεται ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία νὰ διαταράξη ἐκ νέου τὸ κλῖμα μὲ τὰς ἀποφάσεις της.

Προσπαθοῦμεν νὰ ἀνεύρωμεν τὰ αἴτια αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς.Αἱ σκέψεις μᾶς ὁδηγοῦν εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, εἰς τὸ ὁποῖον θὰ κατέφευγεν ὁ καθαιρεθεὶς Μητροπολίτης μὲ τὸν μεγάλον χρηματικὸν πλοῦτον, τὸν ὁποῖον ἤθελε διὰ τὰ γεράματά του, ὡς εἶχεν ἀναγραφῆ εἰς τὸν τύπον.

Ἐὰν ὑπάχουν ἄλλαι σκοπιμότητες καὶ αὐτὰς θὰ τὰς ἐξετάσωμεν, διότι ἡ ἀπόφασις σκανδαλίζει τὸν πιστὸν λαὸν καὶ περιφρονεῖ τοὺς Νόμους τοῦ Κράτους. Ἡ Νομοκανονικὴ Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ ὁμοιάζει μὲ τὴν ἐξεταστικὴν Ἐπιτροπὴν τῆς Βουλῆς, ἡ ὁποία ἠθώωσε τὸν κ. Ἀ.Τσοχατζόπουλον διὰ διάφορα ἐγκλήματα, ἀλλὰ οἱ οἰκονομικοὶ εἰσαγγελεῖς τὸν προεφυλάκισαν διὰ τὰ ἴδια ἐγκλήματα, διὰ τὰ ὁποῖα ἄλλοι εὑ ρίσκονται νεκροὶ καὶ ἄλλοι προφυλακίζονται.

Ἐλπίζομεν ὅτι τὰ μέλη τῆς Νομοκανονικῆς Ἐπιτροπῆς θὰ δώσουν εἰς τὴν δημοσιότητα τὰ ὀνόματά των. Καὶ δὲν θὰ τὸ πράξουν ὡς ἐκεῖνα τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τὰ ὁποῖα ἐζήτησαν ἀπὸ τὴν Ἀρχὴν Προσωπικῶν Δεδομένων (ἐπὶ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Χριστοδούλου) νὰ γνωμοδοτήση, ἐὰν οἱ Ἐπίσκοποι ἔχουν τὸ δικαίωμα εἰς τὴν προσωπικὴν ζωὴν καί, ὅταν ἔγινε γνωστὸν τὸ αἴτημά των, ἐδήλωναν ὅτι αὐτοὶ δὲν ἐγνώριζαν τίποτα ἢ ὅτι εἶχον βάλει τὴν ὑπογραφήν των διὰ περιφορᾶς (τηλεφωνικῶς) χωρὶς νὰ γνωρίζουν τὸ περιεχόμενον τοῦ αἰτήματος.

Γ.  ΖΕΡΒΟΣ

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1946 19 Ὀκτωβρίου 2012 σελίς 6η