ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Κυριακής ΙΔ΄ Λουκά
Εφεσίους Ε΄ 8 – 19
Το Αποστολικό Ανάγνωσμα που θα ακούσουμε την Κυριακή στην λατρεία μας, είναι ενα αριστούργημα του ουρανού! Ο Απόστολος των εθνών, μέσα σε λίγους στίχους δίνει πρακτικές οδηγίες, που όταν όμως εφαρμόζονται απο τους πιστούς, αφ΄ ενός μεν αποδεικνύουν υψηλότατο πνευματικό επίπεδο, αφ' ετέρου δε ότι η χριστιανική ζωή, εάν το θέλει ο πιστός, μπορεί να εφαρμοστεί στην καθημερινότητα.
Απο τις τόσες πολύτιμες συμβουλές που περιέχονται (και είναι ανάγκη να μελετήσουμε μόνοι μας ολόκληρο το κείμενο) , εμείς τώρα θα σταθούμε σε μια που ομολογουμένως συμπεριλαμβάνει ολόκληρο το ήθος, δηλ. τη ζωή της ορθοδόξου πνευματικώτιτος. Μια επιταγή του Πνεύματος που γεμίζει δέος τους πιστούς. «Βλέπετε ουν πως ακριβώς περιπατήτε, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί» (Εφεσίους Ε΄ 15). Δηλ. Αφού ως πιστοί έχετε λάβει τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος απο τον Χριστό, λοιπόν προσέχετε, πώς με κάθε ακρίβεια να συμπεριφέρεσθε. Να έχετε τέτοια συμπεριφορά που θα αποδεικνύει ότι δεν είστε άσοφοι, ασύνετοι και ανόητοι ως προς τα πνευματικά, αλλά να ζείτε και να συμπεριφέρεσθε στην κοινωνία που ζείτε ως σοφοί και συνετοί.
Αυτό είναι, πρέπει να είναι αυτονόητο, όχι μονο για τον κάθε συνειδητό πιστό, αλλά και για τον κάθε άνθρωπο γενικώς, ίσως ισχυριστεί κανείς. Ναί, αυτό είναι αλήθεια. Όμως μόνο θεωριτικώς ισχύει αυτό, διότι στην πράξη βλέπουμε να συμβαίνει το εντελώς αντίθετο.
Αναντιρρήτως, ο κάθε άνθρωπος διαθέτει την συνείδησή του, η οποία και τον καθοδηγεί στις πράξεις του, απο την μεγαλύτερη έως και τη μικρότερη. Αλλά και πάλι κινούμαστε σε θεωριτικό επίπεδο. Η ζωή στην καθημερινότητα μας αποδεικνύει αυτό που σε άλλο σημείο αναφέρει ο ίδιος ο Απόστολος, δηλ. Το Πνεύμα το Άγιον δια του Αποστόλου. Όλοι δηλ. φέρουμε μέσα μας και τον νόμο της αμαρτίας, ο οποίος αντιστρατεύεται, δυστυχώς, τον νόμο του νοός μας...
Βεβαίως, θα μπορούσε στο σημείο αυτο να φέρει κανείς ως συγκριτικά μεγέθη τον πιστό και τον άπιστο, για να καταλήξει στο ότι, εάν στον συνειδητό πιστό υφίσταται ενεργός ο νόμος της αμαρτίας, άρα τι μπορεί να συμβαίνει σε αυτόν που δεν έχει ακόμα συνδεθεί συνειδητά με τον Χριστό ή ακόμα περισσότερο τραγικά, με αυτόν που συνδέθηκε και αλλοίμονο, κατόπιν απέκοψε τον ευατόν του απο την πηγη της ζωής. Πράγματι, αγγίζουμε τραγικές καταστάσεις στο σημείο αυτό, και το χειρότερο όλων είναι πως αρκετοί αδελφοί μας, δεν συνειδητοποιούν ούτε και στο ελάχιστο την ζοφερότητα της καταστάσεως τους. Αυτό, όντως είναι το πλέον φοβερό, αφού εάν δεν συμβεί κάτι, ώστε να αλλάξουν την πορεία της ζωής τους, και προτίστως να δεχθούν τις επαναλμβανόμενες και ασταμάτητες κλήσεις της χάριτος, θα συνειδητοποιήσουν μεν την κατάστασή τους, θα είναι όμως πολύ αργά αφού «Εν τω άδη ουκ έστι μετάνοια».
Ο πιστός λοιπόν θα πρέπει να βρίσκεται πάντοτε σε νηφάλια πνευματική κατάσταση.
Να μη τον ναρκώνει ο ύπνος της ραθυμίας και να μην τον ζαλίζει ο ζόφος της αμαρτίας. Είναι δε περισσότερο απ' ο,τιδήποτε άλλο ανάγκη, να βλέπει πώς βαδίζει και να αποδεικνύει ότι πράγματι έχει αφήσει την χάρη του Θεού να τον σοφίζει και να τον καθοδηγεί.
Και για να κάνει περισσότερο πιστευτό και δυναμικό τον Θεόπνευστο λόγο του ο Απόστολος, στον αμέσως επόμενο στίχο προσθέτει και αναπτύσσει την συμβουλή του, ότι δηλ. ως πιστοί θα πρέπει να προσέχουμε πώς βαδίζουμε « εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισί» (Εφεσ. Ε' 16). Δηλ. η σύνεσις και η σοφία θα πρέπει να φαίνονται με το να επωφελούμαστε πνευματικώς την κάθε ευκαιρία, και με κάθε σπουδή να αρπάζουμε αυτή. Δεν πρέπει, λοιπόν, τονίζει, να χάνεται καμμία ευκαιρία, διότι οι ημέρες εξαιτίας του κακού που επικρατεί στον κόσμο, είναι γεμάτες σκάνδαλα. Σκάνδαλα μεγάλα και κάθε μορφής, και ως εκ τούτου οι μεν ευκαιρίες του αγαθού παρουσιάζονται σπανιότερα (δυστυχώς), οι δε αφορμές προς το κακό είναι πολυπληθέστερες και σε καθημερινή βάση.
Να τονίσουμε τώρα ότι στις μέρες που ζούμε, τα παραπάνω πραγματοποιούνται στον υπερθετικό βαθμό; Μόνο άνθρωποι που έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα θα μπορούσαν να το αρνηθούν. Όντως, ζούμε σε μέρες τραγικές, σε μέρες μεγάλης αποστασίας που «ει δυνατόν να πλανηθούν και οι εκλεκτοί». Χρειάζεται γενικώς και ειδικώς πολύ και μεγάλη προσοχή. Όμως και στην καθημερινή μας επικοινωνία, για τα τρέχοντα θέματα, επιβάλλεται να δείχνουμε σοφία και σύνεση. Πόσες αλήθεια φορές, ενώ νομίζουμε ότι είμαστε σωστοί στη συμπεριφορά και ότι διαθέτουμε σύνεση, πόσες φορές συλλαμβάνουμε τον εαυτό μας να συμπεριφέρεται άστοχα και ασύνετα; Και δεν είναι τόσο σπάνιο το φαινόμενο, να σημειώνονται και λάθη σοβαρά, στην προσπάθεια για κάτι καλό που ο άνθρωπος θέλει να πράξει.
Και τίθεται στο σημείο αυτό το λογικότατο ερώτημα. Ναι, πράγματι θέλω να κινούμαι σωστά, διότι οι καιροί είναι δύσκολοι και πονηροί. Τι όμως θα πρέπει να γίνει ώστε να κινούμαι μέσα στο ευλογημένο πλαίσιο που θέτει το Αποστολικό ανάγνωσμα; Πώς θα γίνεται να μη ξεφεύγω στη συμπεριφορά μου;
Η απάντηση στο καίριο τούτο ερώτημα είναι η εξής.
Πρώτα απ' όλα, πριν προβούμε σε κάποια ενέργεια, να σκεπτόμαστε πολύπλευρα αυτό που θέλουμε να πράξουμε. Συγχρόνως δε να εξετάζουμε τα κίνητρά μας. Γιατί ακριβώς θέλουμε να κάνουμε αυτό που επιχειρούμε; Και στη συνέχεια να μη βιαζόμαστε στο να εφαρμόσουμε αυτό το οποίο αποφασίσαμε. Να δίνουμε, εάν βεβαίως είναι τούτο δυνατόν, μια πίστωση χρόνου στην ίδια την πράξη που θέλουμε να προβούμε. Και τούτο πρέπει να γίνεται διότι ενδεχομένως, μια ωριμότερη σκέψη, αύριο ή μεθαύριο να μας δώσει και καλύτερη- συνετότερη λύση στο θέμα που μας απασχολεί.
Εκείνο όμως που απαραιτήτως θα πρέπει να συμβαίνει, τόσο στην αρχή, αλλά και πάντοτε, μέχρι δηλ. να ολοκληρώσουμε αυτό το οποίο έχουμε σκοπό να πράξουμε, είναι η προσευχή σε συνδυασμό με την ευλογημένη αίσθηση της πανταχού παρουσίας του Θεού.
Το πνευματικό ερώτημα και η αγία ανησυχία θα πρέπει να κυριαρχούν σε όλες τις πράξεις και τις ενέργειές μας: « Άρα ο Κύριος Ιησούς ευλογεί αυτό που θα πω; Που θα ενεργήσω; Που θα πραγματοποιήσω;» Και αυτό σίγουρα θα πρέπει να γίνει καθημερινό μας βίωμα από τα πολύ απλά έως και τα πλέον σοβαρά.
Μια τέτοια συμπεριφορά και μια τέτοια πνευματική κατάσταση θα μας προφυλάξει από πολλές παγίδες τόσο των γύρω, όσο κυρίως του κακού εαυτού μας.
Η οδός των Αγίων είναι πολύ «σοφή και συνετή» και αν την ακολουθήσουμε, οπωσδήποτε θα γλιτώσουμε από τις κακοτοπιές αλλά και από τα βάραθρα του κόσμου και του κακού.
Και ας μη λησμονούμε ποτέ ότι «το Ορθοδοξείν εστί αεί σχοινοβατείν»
Όταν δε χάριτι Θεού, πραγματοποιείται το λεπτό τούτο πνευματικό αγώνισμα, τότε η ψυχή του πιστού γεμίζει ιδιαίτερη χαρά και απολαμβάνει την μεγάλη ανάπαυση της ειρηνεύσεως με τον Θεό και την όμορφη επικοινωνία με τους αδελφούς.
Είθε να δώσει ο Κύριος.
Αμήν
Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος
Κόνιτσα
Email: ioil.konitsa@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου