Η μάνα-ηρωίδα στη μάχη της επιβίωσης

Είναι από τις ιστορίες εκείνες που «πονάνε». Βγαλμένη μέσα από την ίδια τη ζωή. Είναι που ακούς και δεν πιστεύεις ότι όλα αυτά μπορεί να συμβαίνουν σε έναν άνθρωπο. Σε μια οικογένεια.
Σφίγγεται η καρδιά σου και βάζεις πολύ δύναμη μέσα σου, για να μη λυγίσεις με αυτά που ακούς και εκείνα που νιώθεις ότι θέλει να πει και δεν τα λέει.
Όταν τα μάτια κατεβαίνουν στην ερώτηση, δεν αρκούν τόμοι ολόκληροι εφημερίδων για να αποτυπώσεις το συναίσθημα που πυροδοτείται..!
Με συμπληρωμένες δυο δεκαετίες στο «κουρμπέτι» ένας επαγγελματίας δημοσιογράφος, μπορεί να ομολογήσει ότι ίσως έχει δει τον κόσμο από την καλή κι από την ανάποδη. Κυρίως από την ανάποδη.
Κορυφαίες και μοναδικές στιγμές, αλλά και πόνο ανείπωτο και τραγωδίες που ο νους δε βάζει!
Μια από αυτές η περίπτωση της μάνας– ηρωίδας, που έμεινε μόνη στη μάχη για την επιβίωση με τρία ανήλικα παιδιά κάτω των 10 ετών.
Ο σύζυγος, δεν ζει πια. Η ίδια μαζί με τα παιδιά, έχασαν τον κόσμο κάτω από τα πόδια τους, μέσα σε μια στιγμή.
Οι γονείς της δεν είναι κοντά της να την στηρίξουν και οι λιγοστοί συγγενείς που απέμειναν κάνουν ό,τι μπορούν. Την είδαμε στο κοινωνικό παντοπωλείο της Ρόδου πριν μέρες.

Ζητήσαμε να μας μιλήσει, να μας περιγράψει, να ανοίξει τη ψυχή της, να μη ντραπεί. Και δέχθηκε μετά από ώριμη σκέψη. Όχι μόνο για την ίδια όπως μας περιέγραψε. Αλλά για όλους.
Όλες τις άλλες οικογένειες, που περιμένουν κάθε μήνα, να πάρουν από το κοινωνικό παντοπωλείο, το περίσσευμα της ευαισθησίας τούτης της κοινωνίας.
Το πόσο σημαντικό είναι, μόνο οι άνθρωποι αυτοί το γνωρίζουν. Όπως και πολύ καλά γνωρίζουν τι θα συμβεί στην περίπτωση που οι κοινωνικές αυτές δράσεις, σταματήσουν να λειτουργούν..!
Την συναντήσαμε στο σπίτι της, σε κάποιο χωριό της Ρόδου. Μαζί με τα τρία αγγελούδια της. Το μικρότερο μηνών ακόμα. Άνοιξε το σπίτι και την καρδιά της σε μας. Αλλά και στην κοινωνία που όπως μας είπε είναι σημαντικό, να ακούει, να μαθαίνει, να ξέρει και να γνωρίζει.
Λοιπόν; Πως είναι η πραγματική κατάσταση για σας;
Απελπιστική. Δεν υπάρχει πόρος από πουθενά. Εκτός από τη σύνταξη του άνδρα μου η οποία πάει όλη στο δάνειο δεν έχω κανένα άλλο εισόδημα. Ούτε γονείς, ούτε τίποτα. Το πακέτο που παίρνω ως βοήθεια σε τρόφιμα από το κοινωνικό παντοπωλείο είναι πολύ σημαντικό για μας
Τι σημαίνει κοινωνικό παντοπωλείο για σένα;
Όσα δεν μπορείτε να φανταστείτε. Ένα παράδειγμα θα σας πω: Ένα βράδυ έμεινα με τρία παιδιά, χωρίς ούτε μια σταγόνα γάλα στο σπίτι. Στο μωρό έβαλα φαρίνα μέσα στο μπιμπερό για να πιει. Προσπάθησα να χτυπήσω πόρτες εκείνο το βράδυ. Μου έδωσαν γάλα. Μετά είδα ότι ήταν ληγμένο. Δεν είχα άλλη επιλογή. Έκανα τα χαρτιά μου και εντάχθηκα στο κοινωνικό παντοπωλείο.
Οι φίλοι; Οι συγγενείς; Οι γείτονες; Η κοινωνία; Πού είναι όλοι αυτοί;
Έχω, κάποιους. Βοηθούν οι στενοί συγγενείς στο όριο που μπορούν. Δεν είναι όμως αυτό αρκετό.
Ο σύζυγος δεν ζει πια;
Είμαι μόνη. Νιώθω ότι είμαι μόνη σε έναν ωκεανό. Αβοήθητη. Κι έτσι το πακέτο τροφίμων που θα πάρω με βοηθά να καλύψω τις βασικές μου υποχρεώσεις. Να καλύψω έτσι άλλες ανάγκες. Για το δάνειο. Για να μην μας πάρουν το σπίτι.
Όταν βλέπεις και ακούς τις εξαγγελίες των πολιτικών μας στην τηλεόραση τι σκέφτεσαι, τι νιώθεις;
Αισθάνομαι αηδία. Αυτό! Δεν πιστεύω τίποτα. Ούτε και πριν τα πίστευα, αλλά τώρα έχω και ένα λόγο παραπάνω. Όταν πήγα να κανονίσω το δάνειό μας, ξέρετε τι μου είπαν; Ότι θα μου πάρουν το σπίτι και θα μου χαρίσουν τις δόσεις. Έφυγα αμέσως. Για να παλέψω όσο μπορώ να μην αφήσουν τα παιδιά μου άστεγα.
Τι σε τρομάζει περισσότερο σήμερα, τι σε φοβίζει;
Να μη φύγω εγώ. Αυτό με τρομάζει. 8, 5 και 10 μηνών είναι τα παιδιά μου. Πως θα τα βγάλουν πέρα;
Τι θα έλεγες στον κόσμο που μας διαβάζει σήμερα;
Να βοηθήσουν τον φτωχό κόσμο. Όσο αντέχουν κι όσο μπορούν. Είναι πολύ σημαντικό για οικογένειες σαν τις δικές μας ακόμα και η παραμικρή προσφορά.
Στους πολιτικούς; Τι θα έλεγες;
Να γυρίσουν απλά τις φτωχογειτονιές. Να δουν, να ακούσουν, να αφουγκραστούν τι πραγματικά συμβαίνει. Αυτό θα τους έλεγα. Να ανοίξουν τις πόρτες που έχουν πραγματικές ανάγκες.
Υπάρχουν πόρτες κλειστές πίσω από τις οποίες υπάρχουν δράματα τέτοια που εμείς δεν γνωρίζουμε;
Υπάρχουν ναι. Και πρέπει κι αυτοί να μιλήσουν. Και να φωνάξουν και να διεκδικήσουν! Έχουμε αυτό το δικαίωμα. Είμαστε άνθρωποι.
Κάνεις όνειρα;
Πως δεν κάνω; Ακόμα και τώρα. Με όλα αυτά που μας έτυχαν. Είναι νέος άνθρωπος ακόμα. Γιατί να το βάλω κάτω.
Γιατί να το επιτρέψω;
Ξέρω όμως ότι ίσως κάποια στιγμή, δεν θα μπορέσω να τα πραγματοποιήσω!
Στον Θεό; Πιστεύεις;
Το πρώτο και το τελευταίο ναι! Και ελπίζω και πιστεύω. Στην Παναγιά προσεύχομαι!
Το κρύο, τη νύχτα, τη φοβάστε;
Αν το φοβάμαι λέει; Τρέμω. Τρέμω και τον χειμώνα. Για τα παιδιά μου ανησυχώ.
Τους ανθρώπους στα μάτια; Τους κοιτάζετε;
Ναι, τους κοιτάζω. Μπορώ ακόμα και τους κοιτάζω. Βρίσκω το κουράγιο και το κάνω.
Αυτοί σας κοιτάζουν στα μάτια; Διαβάζουν τις δυσκολίες σας;
Η αλήθεια είναι ναι. Έχω βρει ανθρώπους που με κοιτάζουν. Δεν έχω παράπονο. Υπάρχει όμως και η αδιαφορία. Κι είναι κακό αυτό και άσχημο για όσους ξέρουν από δυσκολίες στη ζωή τους.
Αν έλειπε το κοινωνικό παντοπωλείο;
Όχι! Δεν πρέπει να λείψει. Με κανένα κόστος. Είναι πολύ μεγάλη βοήθεια. Δεν μας θυμάται μόνο στις γιορτές… κάθε μήνα έχω το πακέτο μου… (Σταματάει, δακρύζει…)
Τους άλλους ανθρώπους που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με σας; Τους σκέφτεστε; Σας μένει κουράγιο και χρόνος;
Τους σκέφτομαι ναι. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο. Και να σας πω και κάτι άλλο; Αυτή τη στιγμή δεν μιλάω μόνο για μένα. Μιλάω για όλους. Γιατί βλέπω. Ακούω. Ο κόσμος έχει πραγματική ανάγκη και κάποιοι είναι σε πολύ χειρότερη ανάγκη από μένα. Είναι τραγωδία να ξυπνάς και να διαπιστώνεις ότι δεν υπάρχει τίποτε να φάνε τα μικρά. Κι είναι αποκούμπι να ξέρεις ότι θα ανοίξεις τη τσάντα του κοινωνικού παντοπωλείου και θα βρεις εκεί τροφή για να φάει η οικογένεια.
Αν σας δίνονταν η ευκαιρία εσάς να αλλάξετε κάποια πράγματα από το νέο χρόνο, για όλο τον κόσμο τι θα ήταν αυτό που θα κάνατε;
Πάρα πολλά. Πιο πολύ όμως απ’ όλα είναι που θέλω να καλυτερέψουν τα πράγματα για όλους. Στην πραγματικότητα να καλυτερέψουν. Οικονομικά κυρίως, γιατί από κει εξαρτώνται όλα πια. Από το χρήμα. Ας τα βάλουν κάτω οι μεγάλοι και να κάνουν ό,τι μπορούν καλύτερο. Αυτό ελπίζω, αυτό ελπίζει όλος ο κόσμος: Να αλλάξει κάτι.

Πηγή: Nooz.gr