Δεν
είναι όμως ό Κύριος μόνον επί του πεδίου της πίστεως «σημείον
αντιλεγόμενον», αλλά και επί του ηθικολογικού πεδίου. Δια τούτο κυρίως
«σχίσμα εγένετο εν τω όχλω δι' αυτόν». (Ίω. ζ' 43) Διότι ό Κύριος δεν
προβάλλει μόνον ως διδάσκαλος, αλλά και με την απαίτησιν της
συμμορφώσεως της ζωής μας σύμφωνα με την διδασκαλίαν Του. Διχάζονται
λοιπόν οι άνθρωποι. Και άλλοι μεν, κατανοούντες δτι ή διδασκαλία αυτή
είναι ή υψίστη ηθική διδασκαλία, την αποδέχονται και συμμορφώνονται προς
αυτήν άλλοι όμως επαναλαμβάνουν «σκληρός εστίν ούτος ό λόγος, τις
δύναται αυτού ακούειν;» (Ίω. στ' 60). Σκληραί δηλ. αι απαιτήσεις της
διδασκαλίας αυτής, ποίος μπορεί να την ακούη και να την αποδέχεται;
Στρέφουν λοιπόν τα νώτα και εγκαταλείπουν την γραμμήν του Κυρίου, καθ'
ον χρόνον άλλοι, συνετώτεροι και με ειλικρινεστέραν διάθεσιν,
επαναλαμβάνουν δια μέσου των αιώνων: «Κύριε, προς τίνα απελευσόμεθα;
ρήματα ζωής αιωνίου έχεις», (αύτ. 68) Που άλλου να καταφύγωμεν έκτος από
Σένα; Συ δίδεις την ορθήν κατεύθυνσιν του βίου και εξασφάλισιν ζωής
αιωνίου.
Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος (Βαλληνδράς)
1 σχόλιο:
Μας λείπει ο λόγος του Γέροντα...
Δημοσίευση σχολίου