Προσφώνησις τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ´ τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ κ.κ. Βαρθολομαίῳ ἐπί τῇ ἐπισκέψει Αὐτοῦ, τῇ 10ῃ/23ῃ Μαΐου 2014 κατά τήν Δοξολογίαν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

 Προσφώνησις

τοῦ Μακ. Πατριάρχου Ἱεροσολύμων

κ.κ. Θεοφίλου Γ´

τῷ Παναγιωτάτῳ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ

κ.κ. Βαρθολομαίῳ

ἐπί τῇ ἐπισκέψει Αὐτοῦ, τῇ 10ῃ/23ῃ Μαΐου 2014

κατά τήν Δοξολογίαν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ,  Ἀρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως καί Νέας Ρώμης, Παναγιώτατε Οἰκουμενικέ Πατριάρχα κ.κ. Βαρθολομαῖε.

Ἀφ’ ἡμερῶν τῆς σύν Θεῷ ἐκλογῆς καί ἐνθρονίσεως Ἡμῶν εἰς τόν μαρτυρικόν θρόνον τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, ἔσχομεν τήν χαράν καί τήν εὐλογίαν, ὅπως ἐπισκεφθῶμεν τήν Βασιλίδα τῶν Πόλεων καί τήν ἐν αὐτῇ ἑδρεύουσαν Μεγάλην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, εἴτε ἐν τῇ «Εἰρηνικῇ» Ἡμῶν Ἐπισκέψει, εἴτε ἐν τῇ Συνάξει τῶν Προκαθημένων, ἐπί τῇ ἀνακηρύξει τοῦ ἔτους 2008, ὡς ἔτους τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου, εἴτε ἐν τῇ προσφάτῳ Συνάξει τῶν Προκαθημένων τῆς Ὀρθοδοξίας διά τήν προετοιμασίαν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἀπολαύσωμεν τῆς φιλαδέλφου καί ἀφειδωλεύτου Αὐτῆς φιλοξενίας καί ἰδίοις ὄμμασιν διαπιστώσωμεν τήν καθ’ ἑκάστην παρεχομένην συμπαράστασιν Αὐτῆς εἰς τήν συντήρησιν καί ἀναβάθμισιν τῶν ἐν Κωνσταντινουπόλει ἱερῶν Μονῶν καί κτημάτων τοῦ Ἱεροῦ Κοινοῦ τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἡ χαρά Ἡμῶν αὕτη ἐκ τῆς ἀναμνήσεως τῶν ὅσων παρά τῆς Βασιλευούσης καί παρά τῆς Ὑμετέρας Γερασμιωτάτης Παναγιότητος ἀπηλαύσαμεν, αὐξάνεται καί πληροῦται, ὡς ἐκ τῆς Ἐπισκέψεως Αὐτῆς παρ’ Ἡμῖν, κατά τάς ἡμέρας ταύτας, ἐπί τῇ πεντηκοστῇ ἐπετείῳ ἀπό τῆς συναντήσεως εἰς Ἱεροσόλυμα τοῦ Παναγιωτάτου Προκατόχου Αὐτῆς ἀοιδίμου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ἀθηναγόρου καί τοῦ Πάπα Ρώμης Παύλου τοῦ Στ’ ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ἀειμνήστου Προκατόχου Ἡμῶν, Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Βενεδίκτου.

Ἐπί τῆς διανοιχθείσης ταύτης ὁδοῦ τοῦ  ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ θεολογικοῦ διαχριστιανικοῦ διαλόγου περιπατοῦντες, ὑποδεχόμεθα τήν Ὑμετέραν σεπτήν Παναγιότητα, ἐν ἔργοις διακρινομένην εἰς τήν ἐπιδέξιον οἰακοστροφίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ποιμαίνουσαν Πατριαρχικῶς καί θάλπουσαν Πατρικῶς τό ἐμπεπιστευμένον Αὐτῆς ποίμνιον, εἰς τήν Βασιλεύουσαν τῶν πόλεων καί εἰς πᾶσαν τήν δικαιοδοσίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν τῇ Διασπορᾷ, μετέχουσαν ἐνεργῶς εἰς τόν θεολογικόν διάλογον μετά τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί μετά τῶν ἄλλων θρησκευμάτων καί πρωτοπόρον οὖσαν εἰς τάς διεθνεῖς οἰκολογικάς δραστηριότητας διά τήν διαφύλαξιν τῆς λίαν καλῶς δημιουργηθείσης κτίσεως τοῦ Θεοῦ, ἵνα παραμένῃ αὕτη τό κατάλληλον προστατευτικόν περιβάλλον διαβιώσεως, προόδου καί εὐημερίας τοῦ ἀνθρώπου.

Ἐπί τῇ εὐλογημένῃ συγκυρίᾳ ταύτῃ, τόσον Ἡμεῖς προσωπικῶς, ὅσον καί ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης καί ὅλον τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἀναφωνοῦμεν Αὐτῇ καί τῇ τιμίᾳ συνοδείᾳ Αὐτῆς τό ὡς «εὖ παρέστητε», εἰς τάς αὐλάς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας Σιών καί παρακαλοῦμεν Αὐτήν, ὅπως εὐαρεστηθῇ νά συνανέλθῃ μεθ’ Ἡμῶν εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἵνα καί ἐκεῖ ἀπολαύσωμεν ἐκ τοῦ σύνεγγυς τήν συναναστροφήν καί κοινωνίαν μετ’ Αὐτῆς ἐν τῇ βεβαιότητι καί ἀγαλλιάσει τοῦ «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος».