Η αγάπη είναι
παγκόσμια. Και γίνεται το απόλυτο διαχρονικό μέτρο του Θεού που μας ζυγίζει.
Αποτελεί το αδιαμφισβήτητο κριτήριο της
κρίσεώς μας. Ο άνθρωπος δεν έχει ασφαλέστερο δρόμο και τρόπο για να ενωθεί με
τον Θεό και να μπει στη βασιλεία Του,
παρά μόνο την έμπρακτη αγάπη προς τον άλλο. Εδώ σημασία δεν έχει το ποιος είναι
ο πλησίον, αλλά στο πώς θα γίνουμε εμείς «πλησίον» στον άλλο. Ο αββάς Ισαάκ ο
Σύρος λέγει χαρακτηριστικά: «Όταν φθάνουμε την αγάπη, φθάνουμε στο Θεό και ο
δρόμος του αγώνα μας τελειώνει». Ο Χριστός
ταυτίζει τον εαυτό του με τους ταλαιπωρημένους, τους θλιμμένους, τους
καταφρονεμένους και μας ζητά να τον ανακαλύψουμε και να τον συναντήσουμε μέσα
από την αγάπη μας γι’ αυτούς. Όταν πάσχει ο άνθρωπος, συμπάσχει μαζί του και ο
Θεός. Γι’ αυτό η διακονική αγάπη προς τον πάσχοντα αποδεικνύει με απτό τρόπο
την πίστη και την αγάπη μας προ τον Θεό.
Πρωτοπρεσβύτερος Γερασιμάγγελος Στανίτσας
1 σχόλιο:
Ωραία ανάλυση.
Εξαιρετική!
Δημοσίευση σχολίου