« Ότι θέλει το μωρό μου »... - Ιάκωβος

 Υπάρχουν αρκετοί γονείς που έχουν την ψευδαίσθηση πως ικανοποιώντας όλα όσα τους ζητούν τα παιδιά τους τα κάνουν πιο χαρούμενα κι ευτυχισμένα και ότι με τον τρόπο αυτό προσφέρουν όλη την αγάπη, την στοργή και την πρόνοια τους σ’ αυτά.

          Πιστεύω ακράδαντα - και νομίζω πως σ’ αυτό συμφωνεί η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων - πως η νοοτροπία αυτή είναι λανθασμένη και ότι όχι μόνο δεν προσφέρει αλλά τα συνηθίζει από μικρά μωρά στην αχορταγία, την αυθαιρεσία, τον εγωισμό, στην υποτίμηση του πραγματικού ρόλου που έχει ή πρέπει να έχει ο πατέρας και η μητέρα – ρόλου που δυστυχώς πολλοί γονείς ιδίως της σημερινής εποχής εκχωρούν εγκληματικά στα ανώριμα παιδιά τους.

          Η στάση αυτή κάποιων γονιών αποτελεί κατά την γνώμη μου την κύρια αιτία για την σημερινή αποχαλίνωση μεγάλης μερίδας της νεολαίας και η οποία καθημερινά γίνεται ολοένα πιο αισθητή, με φανερή εκδήλωση πλέον πάρα πολλών ειδών αντικοινωνικής συμπεριφοράς σε σημείο που πολλές φορές να είναι επικίνδυνη ακόμα και για την σωματική ακεραιότητα και την ζωή τόσο των ιδίων όσο - και το χειρότερο - αθώων και ανυποψίαστων συμπολιτών μας, ώστε πολλοί να διερωτούνται αν υπάρχει πραγματική ασφάλεια των πολιτών σ’ αυτό τον τόπο, αφού κυκλοφορούν πολλοί ασύδοτοι που κάνουν ότι θέλουν και μάλιστα χωρίς να τιμωρούνται.

Όμως, τα παιδιά είναι παιδιά. Η καθοδήγηση των γονιών τους είναι απαραίτητη, γιατί είναι ακόμα άπειρα, άγουρα, ανώριμα. Κόψε το σύκο να το φας πριν να ωριμάσει. Τρώγεται; Ή το στόμα σου θα γεμίσει από σκληρή πίκρα και τα χείλη σου θα βγάλουν άφθες. Το σύκο δεν ψήνεται σιγά – σιγά μόνο από τους χυμούς με τους οποίους το προμηθεύει η μάνα του η συκιά αλλά και από το ζωογόνο φως του ήλιου, που ο  καλός Θεός προσφέρει από ψηλά; Κι όταν μαλακώσει και ψηθεί, δεν είναι τότε που χαρίζει την γλύκα του;

Άραγε εκείνοι οι γονείς που δεν χαλούν χατίρι στα παιδιά τους και δεν τους λένε ποτέ όχι, τα αγαπούν περισσότερο από τους άλλους; Δεν εισηγούμαι πως πρέπει πάντα να απορρίπτονται οι απαιτήσεις των παιδιών. Πολλές πρέπει να ικανοποιούνται αν δεν έρχονται σε σύγκρουση με το καλώς νοούμενο συμφέρον των παιδιών και γενικά της οικογένειας. Κι αν θα πεις όχι, που πρέπει να λες όταν χρειάζεται, να το λες με όμορφο τρόπο και να εξηγείς και στα ίδια τον λόγο, στον βαθμό που μπορούν να τον αντιληφθούν.

Αρκετοί δυστυχώς γονείς ενδιαφέρονται μόνο για τις σωματικές ανάγκες των παιδιών και παραμελούν την διαπαιδαγώγηση τους, απαραίτητη προϋπόθεση για  να τα βοηθήσουν να διαμορφώσουν καλό χαρακτήρα που να βασίζεται πάνω στις χριστιανικές αρχές και τις ηθικές αξίες. Τι να τα  κάνουμε αν μας φέρνουν άριστους βαθμούς στα μαθήματα αλλά την «σοφία» και την «εξυπνάδα» τους τις χρησιμοποιούν για να υβρίζουν, να λιθοβολούν, να ληστεύουν, να πυρπολούν, να μαχαιρώνουν ...; Μήπως αυτές οι συμπεριφορές θα φέρουν καλά αποτελέσματα για τα ίδια, για την κοινωνία, για την Πατρίδα;

Ιάκωβος