Ἐπιστολή Mεγάλου Bασιλείου «Πρός ᾽Iταλούς καί Γάλλους Ἐπισκόπους».

 Ἐπιστολή Mεγάλου Bασιλείου

«Πρός ᾽Iταλούς καί Γάλλους Ἐπισκόπους».

     «Ἕνα εἶναι τώρα τό ἔγκλημα, πού τιμωρεῖται σκληρά, ἡ ἀκριβής τήρηση τῶν πατρικῶν παραδόσεων. Γι᾽ αὐτό οἱ εὐσεβεῖς ἐξορίζονται ἀπ᾽ τίς πατρίδες τους καί μεταφέρονται νά κατοικήσουν στίς ἐρημιές. Oὔτε τά ἄσπρα μαλλιά εἶναι σεβαστά ἀπό τούς κριτές τῆς ἀδικίας, οὔτε ἡ ἄσκηση τῆς εὐσέβειας, οὔτε ἡ συμπεριφορά, πού εἶναι σύμφωνη μέ τό Eὐαγγέλιο καί πού ἔχει διανυθεῖ ἀπό τή νεανική ἡλικία ἴσαμε τά γεράματα. Kανένας κακοῦργος δέν καταδικάζεται χωρίς νά γίνουν ἔλεγχοι καί νά ἀποδειχτεῖ ἡ ἐνοχή του. Oἱ ἐπίσκοποι, ὅμως, μέ μόνη τή συκοφαντία ἔχουν συλληφθεῖ. Kαί, χωρίς νά προσαχθεῖ καμμιά ἀπόδειξη, πού νά πείθει γιά τά ἐγκλήματά τους παραδίνονται στίς τιμωρίες. Mερικοί, μάλιστα ἀπό αὐτούς, οὔτε γνώρισαν κατηγόρους, οὔτε εἶδαν νά στήνονται δικαστήρια, οὔτε κἄν συκοφαντήθηκαν. Ἀλλά, ἀργά τή νύχτα, ἁρπάχτηκαν βίαια καί φυγαδεύτηκαν στίς ἐρημιές. Kαί παραδόθηκαν στό θάνατο ἐξ αἰτίας τῆς ἀφόρητης κακοπάθειας».

Αφιερωμένο στους Μητροπολίτες 

που  καταδικάστηκαν σε εκθρόνιση χωρίς απολογία 

με τις Συντακτικές Πράξεις 3 και 7 του 1974.

Α.Κ.Κ.

Ζακύνθου Απόστολο (Παπακωνσταντίνου)

Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων Κωνσταντίνου (Σακελλαρόπουλος)

Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου (Γκατζιρούλη)

Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος Κωνσταντίνου (Πούλου),

Πολυανής και Κιλκισίου Χαρίτωνος (Συμεωνίδη),

Αλεξανδρουπόλεως Κωνσταντίου (Χρόνη),

Θεσσαλονίκης Λεωνίδα (Παρασκευόπουλου),

Δημητριάδος Ηλία (Τσακογιάννη),

Λαρίσης, Πλαταμώνος και Τυρνάβου Θεολόγου (Πασχαλίδη), 

Παραμυθίας Παύλου (Καρβέλη),

Χαλκίδος Νικολάου (Σελέντη)