Ἀντιφώνησις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Καντουαρίας κ. Justin Portal Welby, κατά τόν ἐν τῷ ἐν Σινασῷ Ἱερῷ Ναῷ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τελεσθέντα Ἑσπερινόν, ἐπί τῇ Πατριαρχικῇ Ἐπισκέψει εἰς Καππαδοκίαν,

Ἀντιφώνησις τῆς Α. Χάριτος, 

τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Καντουαρίας κ. Justin Portal Welby,

 κατά τόν ἐν τῷ ἐν Σινασῷ Ἱερῷ Ναῷ τῶν Ἁγίων

 Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τελεσθέντα Ἑσπερινόν,

 ἐπί τῇ Πατριαρχικῇ Ἐπισκέψει εἰς Καππαδοκίαν,

 (4 Ἰουνίου 2016).

Παναγιώτατε καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ,

 Μετ’ ἐξιδιασμένης χαρᾶς Σᾶς χαιρετίζω προσωπικῶς, καθώς καί τούς προσκυνητάς πού συνεκεντρώθησαν ἐδῶ σήμερον κατά τήν Ἀναστάσιμον περίοδον ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σᾶς εὐχαριστῶ ἐκ βάθους καρδίας διά τήν πρόσκλησιν πού μοῦ ἀπηυθύνατε νά Σᾶς συνοδεύσω κατά τήν παροῦσαν Πατριαρχικήν ἱεραποδημίαν εἰς τήν Καππαδοκίαν. Μεταφέρω πρός ἅπαντας τούς παρευρισκομένους τόν χαιρετισμόν τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας.

 Διατηρῶ εἰσέτι ζωηράς ἀναμνήσεις ἐκ τῆς πρώτης ἐπισκέψεώς μου εἰς τό Φανάρι τόν Ἰανουάριον τοῦ 2014, γεγονός πού ἀπετέλεσε τήν ἀπαρχήν τῆς φιλίας μας, τήν ὁποίαν διαφυλάσσω ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ. Ἡ ἐγκαρδιότης τῆς ὑποδοχῆς πού μοῦ ἐπεφυλάξατε τότε καί ἡ σημασία τῆς Πόλεως, ἐν τῇ ὁποίᾳ εὑρίσκεται ἡ ἱστορική Σας καθέδρα, Παναγιώτατε, ὡς Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, μέ ἐνετυπωσίασαν καθώς ἀπετέλεσαν μίαν κατά πάντα συγκινητικήν ἐμπειρίαν.

 Ἔκτοτε, διά μέσῳ μιᾶς σειρᾶς σημαντικῶν ὁροσήμων, ὁ μεταξύ μας σύνδεσμος ἔχει ἀναπτυχθῆ ἔτι περαιτέρω. Διά τῆς συντόμου Κοινῆς Δηλώσεως πού συνεφωνήθη καί συνυπεγράφη ὑπ’ ἀμφοτέρων τῶν Προκαθημένων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας τόν Ἰανουάριον τοῦ 2014, ἐτέθησαν αἱ βάσεις καί τό ὅραμα τῆς μαρτυρίας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρός τήν σύγχρονον δοκιμαζομένην ἀνθρωπότητα. Ἀκολούθως, κατά τήν διάρκειαν τῆς ἀντεπισκέψεώς Σας, Παναγιώτατε, εἰς τό Lambeth Palace (κατά τόν παρελθόντα Νοέμβριον), διετρανώθη τό αἴσθημα τῆς αὐξανομένης ἑνότητος καί τῆς στενωτέρας ἀλληλεγγύης μέσῳ τῆς ἀπό κοινοῦ συμμετοχῆς μας τοῦτο μέν εἰς οἰκουμενικάς ἐκδηλώσεις, μεστάς συμβολικῆς σημασίας, τοῦτο δέ εἰς ἐπίσημα γεγονότα, τά ὁποῖα διωργανώθησαν ὑπό τοῦ Ἱδρύματος «Νikaean Club» καί τῆς ἐν Λονδίνῳ διαβιούσης Ἑλληνικῆς Κοινότητος, ὡς καί μέσῳ τῶν κατ’ ἰδίαν διμερῶν συνομιλιῶν μας. Μέ αἰσθήματα ἀγαλλιάσεως τότε Σᾶς συνεχάρην κατά τήν διάρκειαν ἐκδηλώσεως πού ἐπραγματοποιήθη ἐν τῷ εἰρημένῳ Παλατίῳ, ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς συμπληρώσεως πέρυσιν 24 ἐτῶν ἀπό τῆς ἐνθρονίσεώς Σας καί τῆς ἀναλήψεως τῶν Πρωθιεραρχικῶν Σας καθηκόντων.

 Ἔμπλεοι ψυχικοῦ ἄλγους προσηυχήθημεν τότε διά τούς δοκιμαζομένους, λόγῳ τῶν πολεμικῶν συρράξεων καί τῶν διώξεων,  ἀδελφούς μας, καθώς καί δι’ ὅσους πλήττονται ἀπό τήν κλιματικήν ἀλλαγήν καί τήν προσφυγικήν κρίσιν. Ἐνώπιον τῶν σημαντικῶν τούτων προκλήσεων, συνεφωνήθη ὅπως ἀπό κοινοῦ ἀναλάβωμεν τήν πρωτοβουλίαν διά τήν διοργάνωσιν, ἐν Κωνσταντινουπόλει, Διεθνοῦς Διασκέψεως πρός ὑπέρβασιν τῆς συγχρόνου δουλείας καί τῆς ἀνθρωπίνης σωματεμπορίας• μιᾶς Διασκέψεως, ἡ ὁποία θά γίνῃ κατά τό προσεχές ἔτος.

 Τέλος, κατά τήν ἐν τῷ Ἀββαείῳ τοῦ Westminster διοργανωθεῖσαν οἰκουμενικήν συνάντησιν παρεδόθη ὑπό τῶν Συμπροέδρων τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τοῦ Διεθνοῦς Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας πρός τούς δύο Προκαθημένους ἡ εἰς σχετικόν τόμον ἐκδοθεῖσα Κοινή Δήλωσις τῆς εἰρημένης Ἐπιτροπῆς περί τοῦ θέματος «Κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν: Μία ἐλπιδοφόρος Ἀνθρωπολογία». Τοιουτοτρόπως, ἐδόθη ἡ δυνατότης νά ἑορτάσωμεν τήν κοινήν περί τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ἀντίληψιν πού ἐπιβεβαιώνεται εἰς τήν διδασκαλίαν ἀμφοτέρων τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων, τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν Ἀγγλικανῶν. Τό ὡς ἄνω ὁρόσημον παρέχει τήν θεολογικήν θεμελίωσιν διά περαιτέρω συζητήσεις ἐπί τῶν πρακτικῶν συνεπειῶν πού ἀπορρέουν ἐκ τῶν κοινῶν ἀρχῶν τῆς θεολογικῆς μας παραδόσεως ἐν ἀναφορᾷ πρός τήν ἐξέτασιν ἐπί μέρους σημαντικῶν θεμάτων, μεταξύ τῶν ὁποίων περιλαμβάνονται ἡ προστασία τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ἠθικά ἐρωτήματα καί διλήμματα πού σχετίζονται πρός τάς παρεμβάσεις τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, ὁ θεσμός τῆς οἰκογενείας καί τό κάλεσμά μας πρός καταλλαγήν ἐν τῷ κόσμῳ ὁ ὁποῖος μᾶς περιβάλλει. Ὑμεῖς προσωπικῶς, Παναγιώτατε, ἀποτελεῖτε τόν ἄοκνον ὑπερασπιστήν τῆς εἰρήνης καί τῆς συμφιλιώσεως μέ τόν κόσμον, ὡς ἄλλωστε διεφάνη ἐκ τῆς ἱστορικῆς ἐπισκέψεώς Σας κατά τήν τελετήν ἐνθρονίσεως τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος, τοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου.

 Ἐξ ἱστορικῆς ἐπόψεως, προσωπικῶς ἐκλαμβάνω τά ἀνωτέρω ἐπιτεύγματα ὡς ἐκδηλώσεις καί σταθμούς ἐμβαθύνσεως τῆς βαθέως ἐμπεδομένης φιλίας μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν μας. Ὡς ἤδη ἐπεσημάνθη ὑπό τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος κατά τήν διάρκειαν τῆς προμνημονευθείσης Πατριαρχικῆς Σας ἐπισκέψεως εἰς τό Lambeth Palace, ὁ περί τάς ἀρχάς τοῦ 17ου αἰῶνος πατριαρχεύσας, πρῶτον μέν εἰς Ἀλεξάνδρειαν εἶτα δέ εἰς Κωνσταντινούπολιν, Κύριλλος Λούκαρης ἔσχεν ἐπαφάς μετά τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Κράτους. Ἡ Ἕνωσις τῶν Ἀγγλικανικῶν καί τῶν Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν, διά μέσῳ τῆς Ἀδελφότητος τῶν Ἁγίων Ἀλβανοῦ καί Σεργίου, πού ἱδρύθη τό 1928, ἀνέπτυξε καί συνεχίζει νά προάγῃ τάς οἰκουμενικάς σχέσεις.

 Εἰς μίαν ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν, βάσει τῶν διεξαχθεισῶν ἐν τῷ  Βρεταννικῷ Ἡνωμένῳ Βασιλείῳ ἐπιστημονικῶν ἐρευνῶν καί σφυγμομετρήσεων, ἐξάγεται τό συμπέρασμα ὅτι οἱ μή διαθέτοντες θρησκευτικήν πίστιν καί δηλοῦντες ἄθεοι ὑπερτεροῦν ἔναντι ὅσων δηλώνουν χριστιανοί, ἡ μεταξύ ἡμῶν ὁρατή ἔκφρασις τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀλληλεγγύης ἀποκτᾶ ἀνεκτίμητον σημασίαν. Καθημερινῶς ἡ ἐν τῷ Lambeh Palace συγκροτηθεῖσα Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ἀνσέλμου προσεύχεται «ὅπως βιώσωμεν τά παθήματα πού προκαλοῦνται ἀπό τάς διαιρέσεις, ὅπως συναισθανθῶμεν τά ἁμαρτήματά μας καί ὅπως ἐναποθέσωμεν τάς προσδοκίας μας εἰς τήν ὄντως Ἐλπίδα». Τό παρόν προσκύνημα μᾶς ὁδηγεῖ ἐγγύτερα πρός τόν Χριστόν καί πρός ἀλλήλους. Ἐνατενίζομεν τά ἀπομεινάρια τῶν Ἱ. Ναῶν καί τῶν Μοναστηριῶν πού ἐρημώθησαν ἐξ αἰτίας τοῦ πολέμου, καθ’ ἥν στιγμήν παρατηροῦμεν ἀφ’ ἑνός μέν τήν ἀπό καιροῦ σημειουμένην παρακμήν καί διολίσθησιν πού ὀφείλεται εἰς τήν ἐκκοσμίκευσιν, μέ ἀποτέλεσμα αἱ Ἐκκλησίαι νά ἐνδίδουν πρός τόν ἀτομικισμόν, ἀφ’ ἑτέρου δέ τήν ἀπουσίαν τῆς ἁγιότητος καί τήν παρουσίαν τοῦ φόβου εἰς τήν καθημερινότητά μας• παρά ταῦτα γνωρίζομεν νά ἐλπίζωμεν. Διατελῶν ἐν κατανύξει, εἶμαι εὐγνώμων διά τήν παροῦσαν ἐκδήλωσιν τῆς οἰκουμενικῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία παρέχεται τόσον πρός ἐμέ καί τήν σύζυγόν μου, ὅσον καί πρός τόν Ἐπίσκοπον Jonathan καί τήν συμβίαν του.

 Σήμερον, κατά τήν ἐκκλησιαστικήν σύναξιν ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς τελέσεως τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐν τῷ ἐν Σινασῷ διατελέσαντι κατά τό παρελθόν Ἱ. Ναῷ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, συνεχίζομεν νά κατευθυνώμεθα ὑπό τῆς ἱστορίας. Ὁ Μέγας Βασίλειος, Ἀρχιεπίσκοπος Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, ὁ σπουδαιότερος Διδάσκαλος τῆς Χριστιανοσύνης πού ἀνέδειξεν ἡ Καππαδοκική γή, «δέν ἀνήκει μόνον εἰς τήν τοπικήν Ἐκκλησίαν τῆς Καισαρείας, οὔτε μόνον εἰς τούς χρόνους πού ἔζησε καί εἰς τούς ἐξ αἵματος συγγενεῖς πού ἐπωφελήθησαν ἐκ τῆς παρουσίας του, ἀλλά μᾶλλον εἰς ὅλας τάς πόλεις καί τάς γεωγραφικάς περιφερείας, ὅπου γῆς, καί εἰς ὅλους τούς ἀνθρώπους τούς ὁποίους εὐηργέτησεν, ἰδίως δέ εἰς τούς Χριστιανούς, πρός τούς ὁποίους ὑπῆρξε καί συνεχίζει νά ὑπάρχῃ ὁ κατ’ ἐξοχήν διδάσκαλος τῆς σωτηρίας». Διά τῶν ὡς ἄνω λόγων ἀναφερόταν εἰς τόν Μέγαν Βασίλειον ὁ σύγχρονός του Ἅγιος Ἀμφιλόχιος, Ἐπίσκοπος Ἰκονίου. Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας εἶχεν εἰς ἰδιαιτέραν ὑπόληψιν τόν Ἅγιον Βασίλειον διά τήν εὐλάβειαν, τήν βαθεῖαν γνῶσιν τῶν Ἱερῶν Γραφῶν, τήν σπουδαίαν μόρφωσιν καί τάς προσπαθείας του διά τήν εὐστάθειαν, τήν εἰρήνην καί τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.               

 Παναγιώτατε, ὅπως ἤδη ἀνέφερα κατά τό παρελθόν πρός Ὑμᾶς, ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας πού ἡγεῖσθε ἔχει ἀναδείξει τό μαρτύριον εἰς τό ὁποῖον ἅπαντες καλούμεθα κατά τάς Γραφάς, τοὐτέστι τό κάλεσμα πρός μαρτυρίαν ἐν λόγοις καί ἐν ἔργοις, εἰς μίαν κλῆσιν πού τυγχάνει περισσότερον σπουδαία καί ἀπό αὐτήν καθ’ ἑαυτήν τήν ἀνθρωπίνην ζωήν. Τό τίμημα τοῦ μαρτυρίου τούτου ἐκδηλοῦται εἰς πλείστας ὅσας περιοχάς ἀνά τήν ὑφήλιον σήμερον. Ὄχι μακρυά ἀπό ἐδῶ συνεχίζομεν νά ἀναζητῶμεν τό ἔλεος τοῦ Χριστοῦ καί τήν μεσιτείαν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Μητρός τοῦ Κυρίου μας, διά τήν Συρίαν καί τήν Μέσην Ἀνατολήν ἐν γένει, καί ἰδιαιτέρως διά τούς (ἀπαχθέντας) Σεβ. Μητροπολίτας Χαλεπίου Υohanna Ibrahim, τοῦ Συροϊακωβιτικοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας, καί Παύλου Yazigi, τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἀντιοχείας.

 Τέλος, ἅπας ὁ Χριστιανικός κόσμος, Παναγιώτατε, γνωρίζει ὅτι περί τά τέλη τοῦ τρέχοντος μηνός θά συνέλθῃ ἐν Κρήτῃ ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Εὑρίσκεσθε εἰς τάς προσευχάς μας, ἰδιαιτέρως κατά τούς τελευταίους μῆνας, κατά τούς ὁποίους συντονίζετε Ὑμεῖς προσωπικῶς καί οἱ συνεργάται Σας τό τελικόν στάδιον τῆς διοργανώσεως τῆς ἐπικειμένης Συνόδου, ἀποβλέποντες εἰς τήν ἀναζήτησιν τρόπων, διά τῶν ὁποίων ἡ Σύνοδος θά καταστῇ ἐμπειρικόν γεγονός καί δι’ ἅπαντας τούς Ὀρθοδόξους πιστούς. Ἡ πρότασις διά τήν σύγκλησιν τῆς Συνόδου ταύτης μετά τήν πάροδον τόσων αἰώνων ἀφορᾷ εἰς τήν ὅλην Ἐκκλησίαν. Πᾶσαι αἱ λοιπαί Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι καί Ὁμολογίαι θά ἐνισχυθοῦν καί θά ἐνδυναμωθοῦν, ἀτενίζουσαι εἰς τό παράδειγμα τῆς ἀνανεωμένης καί πλέον ἑνωμένης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν μέσῳ πάντων ἡμῶν. Ἀπό τό παράδειγμά Σας θά ἀντλήσωμεν τήν εὐλογίαν καί τήν δύναμιν τῆς πίστεως καί τοῦ σκοποῦ. Διό καί προσευχόμεθα ἡ Σύνοδος νά εἶναι πλουσίως εὐλογημένη ὑπό τῆς καθοδηγήσεως τοῦ Παναγίου  Πνεύματος, ὥστε νά καταστῇ κατά τό λόγιόν Σας ὄχι μόνον τό πρῶτον ἀλλ’ ἐπίσης καί «τό ἀποφασιστικόν βῆμα» πού μέ τήν ἐπίνευσιν τῆς Θείας Χάριτος θά δώσῃ εἰς τήν Ὀρθόδοξον μαρτυρίαν τήν ἔγκυρον σφραγίδα τῆς ἑνότητος καί τῆς συνοδικότητος. 

 Παναγιώτατε, ἡ ἀνάλογος ἐμπειρία ἡμῶν ὡς Ἀγγλικανῶν κατά τό τρέχον ἔτος (ἐπ’ ἀφορμῇ τῆς Συνάξεως τῶν Προκαθημένων τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας κατά τόν παρελθόντα Ἰανουάριον), ἄν καί ἐπρόκειτο περί σαφῶς ἀπλουστέρων συναντήσεων, μέ ἐδίδαξε περισσότερον ἀπό ὅλα περί τῆς πολυπλοκότητος πού συνεπάγεται ἡ σύγκλησις μιᾶς τοιαύτης Συνόδου. Μετ’ αἰσθημάτων βαθείας ἀδελφικῆς ἀγάπης Σᾶς διαβεβαιῶ διά τάς προσευχάς μου, καθώς συνεχίζονται αἱ προετοιμασίαι διά τήν σπουδαίαν συνάντησιν ταύτην. Εἴθε τό Πανάγιον Πνεῦμα νά εἶναι παρόν κατά τήν διάρκειαν τῶν συζητήσεων, οὕτως ὥστε ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος νά καταστῇ Σύνοδος τῆς ἐλπίδος καί τῆς ἀγάπης. Προσβλέπω εἰς τήν συνέχισιν τοῦ κοινοῦ μας προσκυνήματος. Εἰς ἕνα κόσμον πού ἐπιζητεῖ τήν λύτρωσιν καί τήν καταλλαγήν, εἶμεθα εἰς θέσιν καί δυνάμεθα νά προσφέρωμεν τήν μόνην αἰώνιον ἐλπίδα καί τόν ἀσύλητον θησαυρόν, καθώς ὁμολογοῦμεν καί δίδομεν τήν μαρτυρίαν τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀναστημένου Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν.

 Ἡ Αὐτοῦ Χάρις