"Καυχιέμαι! Αρκεί να είναι για τον Σταυρό του Κυρίου μου" Κυριακή προ της Υψώσεως - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

"Καυχιέμαι! Αρκεί να είναι για τον Σταυρό του Κυρίου μου"

Κυριακή προ της Υψώσεως

Είναι συγκινητικό να μελετά κανείς τις γραφές των Αποστόλων! Μέσα από αυτές, εκτός από τον χαρακτήρα τους, ξεδιπλώνεται το Σχέδιο του Θεού έτσι όπως οργάνωνε την πρώτη Εκκλησία για να συνεχίσει ακλόνητη στους αιώνες να λυτρώνει τον άνθρωπο από τον κόσμο. Είναι πολλές οι περιπέτειες και οι πειρασμοί τους οποίους οι Άγιοι Απόστολοι δοκίμασαν ώσπου να απολαύσουν την ασφάλεια της αναψυχής που τους χάριζε η κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα το Οποίο και καθοδηγούσε τα βήματά τους.

Στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται σε ένα πρόβλημα που υπήρχε στους πρώτους Χριστιανούς όταν Ιουδαίοι που εκχριστιανίζονταν,  είτε αληθινά είτε με δόλο, προσπαθούσαν μα κάθε τρόπο να πείσουν τους άλλους λαούς που γίνονταν Χριστιανοί να ακολουθούν και τις διατάξεις του Μωσαϊκού Νόμου και άρα να περιτέμνονται ώστε εκείνοι μετά να αισθάνονται καύχησι.

Ο Θείος Παύλος πίσω από αυτήν την κατάστασι αναγνωρίζει ένα σπουδαίο ζήτημα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν ούτε Χριστιανική αλλά ούτε και Παλαιοδιαθηκική συνείδησι αφού δεν αρκούνταν στο βάπτισμα και από την άλλη δεν αισθάνονταν ότι σκοπός του Νόμου και τέλος του ήταν ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.

Διακρίνεται, επίσης, η διάθεσι των ρηχών αυτών αν όχι δολίων χαρακτήρων να καυχώνται με επιφανειακά πράγματα και μάλιστα καταπιέζοντας τους ανθρώπους να ακολουθούν αντίθετα από όσα είχε αποφασίσει η ίδια η Αποστολική Σύνοδος. Αυτό είναι ένα διαχρονικό και πολύ λυπηρό φαινόμενο. Καυχιόμαστε ότι κάναμε το α' ή το β' ή ότι ωφελήσαμε τόσους ή τόσο τη την Εκκλησία  και το επαναλαμβάνουμε ώσπου οι άλλοι να αηδιάσουν εμπεδώνοντάς το θέλοντας και μη. Ενώ ο Απόστολος, ο στιγματισμένος από τα μαρτυρικά σημάδια των κινδύνων για χάρι του Ευαγγελίου δηλώνει ότι καυχιέται μόνο με τον Σταυρό του Κυρίου Ιησού Χριστού. Πάνω στο σύμβολο αυτό της τιμωρίας ανατράπηκε όλο το σκηνικό του Θανάτου, σχίστηκε το χρέος της αμαρτίας, παύθηκε η εξουσία του διαβόλου, καταγράφηκε η νίκη του Ουρανού, πέθανε ο κόσμος, γεννήθηκε ο άνθρωπος, δημιουργήθηκε ο Άγιος, κατασκευάστηκε ο Παράδεισος, άλλαξαν οι πάντες και τα πάντα.

Οι Ορθόδοξοι της σήμερον, και μάλιστα οι Ρωμηοί της Πόλης και των σποράδων του πελάγους κατανοούμε απόλυτα την καύχησι του Πρωτοκορυφαίου μόνον στον Σταυρό του Κυρίου. Διότι ζυμωμένοι ως Γένος με αυτήν την πίστι, μάθαμε από βρέφη να βαπτιζόμαστε και μέσα στην τριπλή κατάδυσι και ανάδυσι να εντοπίζουμε το νόημα της ύπαρξης μας. Μάθαμε, ακόμη, να σταυρώνουμε τα έργα και τις ημέρες μας. Μάθαμε να σηκώνουμε τους Σταυρούς της ζωής και της ιστορίας και σαν Σεπτέμβρης μουντός να καρτερούμε με υπομονή της Άνοιξη με χέρια μοσχοβολιστά από βασιλικό, με καρδιά ματωμένη από έναν ξηλωμένο Εσταυρωμένο, με βλέμμα στραμμένο στην επιστροφή, με ψυχή που δεν έχασε την πίστι, με πίστι που δεν έχασε τον Λόγο, με Λόγο που υπέγραψε με Σταυρό την υπόθεσι της Σωτηρίας μας. Γιαυτόν τον Σταυρό θα καυχιόμαστε ώσπου η Ανάστασι να έρθει ανεπιστρεπτί. Αμήν!

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή: Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως