Κρᾶμα εὐλογιῶν καί δοκιμασιῶν ἡ ζωή μας - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή ΙΘ´ Ἐπιστολῶν

Κρᾶμα εὐλογιῶν καί δοκιμασιῶν ἡ ζωή μας

(Β´Κορ. ια´31-ιβ΄9)

Α´ Εὐλογίες

Β´ Δοκιμασίες

          ˜˜˜˜˜˜˜˜  

          Ἡ ζωή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἦταν ἕνα κρᾶμα εὐλογιῶν καί ἀποκαλύψεων ἀπό τό ἔνα μέρος, ἀλλά καί θλίψεων καί δοκιμασιῶν ἀπό τό ἄλλο. Καί τά δύο ἦταν δείγματα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν Ἀπόστολό Του. Αὐτό φαίνεται ἀπό τά ὅσα περιγράφει στή σημερινή ἀποστολική περικοπή.

*****

Α´ Εὐλογίες

          Βρισκόμουνα, λέγει, στή Δαμασκό, τήν πόλη τῆς γνωριμίας μου μέ τό Χριστό. Ὄμορφες μέρες γεμᾶτες εἰρήνη καί ἀγαλλίαση, ἀνάτα­ση ψυχῆς πού χαρίζει ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀναστροφή μέ ἀδελφούς ἀγαπητούς, ὁμόψυχους συναθλητές στόν δρόμο τῆς κατάκτησης τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί στόν ἀγώνα τῆς ἐξάπλωσής της στίς καρδιές ὅλων τῶν ἀνθρώ­πων.Τότε ἀκριβῶς, συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος,  χτύπησε τήν πόρτα μου ὁ πρῶτος μεγάλος πειρασμός. Πειρασμός διωγμοῦ.

Ὁ «ἐθνάρχης», δηλαδή ὁ διοικητής τῆς πόλης, πού τόν εἶχε ὁρίσει σ’αὐτή τή θέση ὁ βασιλιάς Ἀρέτας, ὑποκινημένος ἀπό τούς φανατικούς Ἰουδαίους πού δέν μποροῦσαν νά ἀντέξουν τό κήρυγμά μου γιά τόν Χριστό, θέλησε νά μέ συλλάβει. Εἶχε βάλει φρουρούς στίς πύλες τῆς πόλης γιά νά μέ πιάσουν. Οἱ χριστιανοί ὅμως μέ κατέβασαν γιά νά μέ σώσουν «διά θυρίδος ἐν σαργάνῃ διά τοῦ τείχους».

          Σκηνή συγκλονιστική, ἐπική, ἀδελφοί μου. Νύκτα. Παντοῦ ἡσυχία, μόνο οἱ φρουροί τοῦ βασιλιά ἀγρυπνοῦν φυλλάσσοντας, εἴπαμε, τίς πύλες τῆς πόλεως. Μερικοί χριστιανοί βαδίζουν στά σοκάκια τῆς πόλης παίρνοντας κάθε προφύλαξη γιά νά μή γίνουν ἀντιληπτοί ἀπό τούς φρουρούς. Ἀνεβαίνουν ὅλοι μαζί στό τεῖχος. Καί τότε ἀπό κάποιο παράθυρο ἤ ἀπό κάποια ὀπή τοῦ τείχους κατεβάζουν μέ προσοχή αὐτόν πού  εἶχε μπεῖ μέσα στό πλεκτό ἀπό σχοινιά καλάθι. Ὁ μυστηριώδης φυγάς, ὁ μέγας Παῦλος, τό στόμα τοῦ Χριστοῦ, βγαίνει ἀπό τό καλάθι καί τρέχοντας ἐξαφανίζεται μέσα στό πυκνό σκοτάδι τῆς νύκτας, ὄχι γιά νά γλυτώσει τή ζωή του, ἀλλά γιατί ἔπρεπε νά ἐκπληρώσει τήν ἀποστολή πού τοῦ ε῍ἶχε ἀναθέσει ὀ Χριστός.  Αὐτό τόν διωγμό θά τόν ἀκολουθήσουν καί ἄλλοι πολλοί. Ὅλους θά τούς δεχθεῖ μέ ἀγαλλίαση ψυχῆς γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοί εἶναι τά παράσημά του.

          Ἀλλά, λέγει στή συνέχεια, δέν συμφέρει νά καυχιέμαι γιά τούς διωγμούς μου. Θά ἀναφέρω ὅμως τίς ἀποκαλύψεις καί τίς ὀπτασίες πού ἔλαβα ἀπό τόν Κύριο. Γνωρίζω, λέγει, κάποιον ἄνθρωπο πού ἦταν καί εἶναι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ (καί μ’ αὐτό πού λέγει ἐννοεῖ  τόν ἑαυτό του), ὁ ὁποῖος πρίν ἀπό δεκατέσσαρα χρόνια ἀνυψώθηκε μέχρι τόν τρίτο οὐρανό. Γνωρίζω ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός (εἴτε μέ τό σῶμα του, εἴτε μέ μόνη τήν ψυχή του σέ στιγμή πού βρισκόταν σέ κατάσταση ἔκστασης) «ἡρπάγη ἕως τρίτου οὐρανοῦ». Ἀνέβηκε στόν Παράδεισο καί ἐκεῖ ἄκουσε τέτοια σπουδαῖα λόγια, τόσο θεϊκά καί ἅγια, ὥστε γλώσσα ἀνθρώπου δέν μπορεῖ ἀλλά οὔτε καί ἐπιτρέπεται νά τά εἰπεῖ καί νά τά φανερώσει… Γι᾽ αὐτόν τόν ἄνθρωπο λοιπόν τολμῶ νά καυχηθῶ. Διότι αὐτός δέν εἶναι ὁ συνηθισμένος Παῦλος πού ξέρετε, ἀλλά εἶναι ἄλλος Παῦλος στόν ὁποῖον ὁ Κύριος ἔδωσε πολλές χάρες καί εὐλογίες.

          Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος λοιπόν ἀξιώθηκε, ἀγαπητοί, νά φθάσει μέχρι τόν παράδεισο καί νά γίνει θεατής τοῦ ὑπερκόσμιου μεγαλείου τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Τιμή μοναδική καί δόξα ἄφθαστη! Ἡ μαρτυρία τοῦ θείου Παύλου γιά τόν Παράδεισο καί τά μεγαλεῖα του εἶναι πολύ σπουδαία. Τήν πιστεύουμε οἱ χριστιανοί καί τήν κρατᾶμε σάν μία ἐπιπλέον ἐγγύηση τῆς ἀλλήθειας τῶν ὅσων μᾶς λέγει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τή δόξα τῆς βασιλείας Του. Καί μέσα στήν ψυχή μας ἀνάβει ὁ ἱερός πόθος νά φθάσουμε καί ἐμεῖς κάποτε στόν παράδεισο. Νά φθάσουμε μέ ἀφθαρτοποιημένο καί δοξασμένο σῶμα πού θά λάβουμε κατά τή δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου στήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, τήν ἀληθινή πατρίδα μας.

          Ναί, ἀδελφοί μου, πέρα ἀπό τά παρόντα, τά μάταια, τά φευγαλέα καί φθαρτά, ὑπάρχει μιά ἄλλη πραγματικότητα ἄφθαρτη, ἀμίαντη, ἀσάλευτη καί μεγαλειώδης, τήν ὁποία ἀπήλαυσεν ὁ «οὐρανοβάμων» καί θεῖος Παῦλος. Ἄς τήν σκεπτόμαστε συχνά. Ἄς κατευθύνουμε τούς πόθους μας πρός τόν παράδεισο καί ὄχι πρός τά ἁμαρτωλά, τά φθαρτά πράγματα τῆς γῆς. Κυρίως νά ἐνθυμούμεθα τόν Παράδεισο κάθε φορά πού μᾶς πιέζουν θλίψεις καί δοκιμασίες, γιά νά τονώνεται τό ἠθικό μας. Κάθε φορά πού μᾶς κτυποῦν οἱ πειρασμοί γιά νά μήν ὑποκύπτουμε στήν ἀπατηλή γοητεία τους. Κάθε φορά πού οἱ μέριμνες τῆς ζωῆς μᾶς ζαλίζουν, γιά νά βρίσκουμε καί πάλι τό σωστό προσανατολισμό μας. Ἐκεῖ εἶναι ἡ ἀληθινή πατρίδα μας. Ἐκεῖ μᾶς περιμένει ὁ Χριστός μας.

          Ἀλλά γιά νά φθάσει κανείς στόν Παράδεισο, θά πρέπει νά δοκιμαστεῖ καί νά νικήσει ἐδῶ στή γῆ. Ὅπως καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἐκτός ἀπό τούς διωγμούς εἶχε καί ἄλλου εἴδους δοκιμασίες, ὅπως βλέπουμε στή συνέχεια.

****

Β´ Δοκιμασίες

          Ἐπειδή, λέγει, μοῦ ἔκαμεν ὁ Θεός μεγάλες ἀποκαλύψεις, συγχρόνως μοῦ ἔδωκε καί ἕνα πειρασμό δύσκολο, γιά νά μέ ταλαιπωρεῖ καί νά μέ κρατεῖ στήν ταπείνωση. Μοῦ «ἐδόθη σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν» γιά νά μέ κτυπᾶ κατά πρόσωπο, γιά νά μήν ὑπερηφανεύομαι.

          Ποιός ἦταν αὐτός «ὁ σκόλοψ», ὁ δαίμονας πού βασάνιζε τόν Ἅγιο Ἀποόστολο δέν γνωρίζουμε. Πιθανόν νά ἦταν κάποια ἀθεράπευτη ἀσθένεια πού τόν βασάνιζε φρικτά. Τόσο, ὥστε τρεῖς φορές ὁ Ἀπόστολος παρεκάλεσε τόν Κύριο νά τοῦ πάρει αὐτό τόν πειρασμό, ἀλλά ὁ Κύριος τοῦ τό ἀρνήθηκε. «Ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου»· τοῦ εἶπε. Σοῦ φθάνει ἠ Χάρις μου, τήν ὀποία σοῦ ἔχω δώσει πλούσια. Διότι ἡ δύναμίς μου «ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται». Ἀναδεικνύεται τέλεια, ὅταν ὁ ἄνθρωπος πού τή δέχεται εἶναι ἀσθενής καί ἀδύναμος. Γι᾽αὐτό λοιπόν, καταλήγει ὁ Ἀπόστολος, πολύ εὐχαρίστως θά καυχῶμαι μᾶλλον γιά τίς ἀσθένειές μου, ὥστε νά κατοικεῖ μέσα μου ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ.

          Ὁ Ἅγιος Θεός λοιπόν δέν  ἄκουσε τήν προσευχή τοῦ ἐκλεκτοῦ του Ἀποστόλου. Καί δέν τόν ἀπάλλαξε ἀπό τόν πειρασμό του, τήν ἀσθένειά του. Τό γεγονός αὐτό πρέπει νά μᾶς διδάξει. Καί τοῦτο, διότι πολλοί ἀπό ἐμᾶς συχνά παραπονούμαστε, ἐπειδή ὁ Κύριος δέν ἀκούει τίς προσευχές μας καί δέν ἀπαντᾶ στά αἰτήματά μας, τά σύμφωνα ἐννοεῖται μέ τό θέλημά Του. Δέν βλέπετε ὅμως ὅτι οὔτε τό αἴτημα τοῦ θείου Παύλου δέχθηκε ὁ Κύριος; Καί ποιός ἀπό ἐμᾶς εἶναι ἀνώτερος ἀπό τόν Παῦλο;

          Γνωρίζει ὁ Θεός ὡς πάνσοφος καί πανάγαθος πού εἶναι, τί θά μᾶς ὠφελήσει πνευματικά. Ἴσως αὐτό εἶναι ἡ θλίψη καί ἡ δοκιμασία. Τήν ἀφήνει λοιπόν νά μᾶς συντροφεύει γιά πολύ χρόνο. Καί ἐμεῖς μέν θά προσευχόμαστε γιά νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπ᾽αὐτήν, ὅπως προσευχήθηκε καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Συγχρόνως ὅμως θά πρέπει νά ἔχουμε τή διάθεση νά συμμορφωνόμαστε πρός τήν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔκαμε ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος, μιμούμενος τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέ πρόθυμη ὑποταγή νά λέμε «γενηθήτω τό θἐλημά σου», Κύριε. Νά πιστεύουμε δέ ὅτι γιά κάποιο ἀνώτερο σκοπό ἀφήνει ὁ Θεός τή δοκιμασία νά μᾶς συντροφεύει. Καί θά βλέπουμε ὅτι καί ἄν ὁ Χριστός δέν μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τή δοκιμασία, ὅμως μᾶς δίνει δύναμη καί ὑπομονή γιά νά τήν σηκώσουμε μέχρι τέλους.

****

                   Ἀδελφοί μου, ὁ Ἅγιος Θεός ἔχει ἑτοιμάσει γιά μᾶς μεγάλα πράγματα. Ἔχει ἑτοιμάσει τή Βασιλεία Του, τόν θεῖο καί ἱερό παράδεισο. Μᾶς περιμένει ἐκεῖ γιά νά ἀπολαύσουμε μαζί μέ τούς ἁγίους καί τούς ἀγγέλους τή θεία δόξα του, τό ἄπειρο μεγαλεῖο του στήν ἀτελεύτητη αἰωνιότητα. Ἐπιτρέπει ὅμως καί πειρασμούς καί δοκιμασίες πού μᾶς γυμνάζουν καί μᾶς προπονοῦν καί μᾶς ἑτοιμάζουν γιά ἐκείνη τή δόξα. Ἄς ὑποτασσόμαστε στό ἅγιο θέλημά Του κι ἄς δεχόμαστε ὅ,τι ἐπιτρέπει ἡ ἀγάπη του νά μᾶς συμβαίνει.  

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης