Αν εμείς που λεγόμαστε αρχηγοί,
δε θελήσουμε να εκτεθούμε σε κίνδυνο, πώς θα τολμήσουν αυτά τα νέα παιδιά να
αντισταθούν στον εχθρό; Αρκετή υπηρεσία πρόσφερα διδάσκοντας πώς να κρατάνε το
όπλο και να πολεμούν. Πρέπει όμως να τελειώσω διδάσκοντάς τους και πώς να
πεθαίνουν».
Γρηγόρης Αυξεντίου
Υπαρχηγός της ΕΟΚΑ
3 Μαρτίου 1957
3 σχόλια:
Ας τα ακούσουν οι σημερινοί αρχηγοί που νομοθετούν για το συμφέρον τους χωρίς να έχουν υπόψιν τους τον λαό που δεινοπαθεί στην ανεργία και στην φτώχια.
"Κι έλεγα πάλι που ο άνθρωπος αρχίζει από την έγνοια του για το ψωμί
Κι όλο τραβάει πιο πέρα απ' τη σκλαβιά του,
από σκλαβιά σε σκλαβιά, από ξεσκλάβωμα σε ξεσκλάβωμα,
απ' το ξεσκλάβωμα της πατρίδας,στο ξεσκλάβωμα του κόσμου,
ώσπου να νιώσει, μπαίνοντας ίσα στον ουρανό,
ν' αχνίζει το φεγγάρι στον κόρφο του,
ώσπου να κλάψει μια νύχτα από αγάπη για όλο τον κόσμο. Έτσι
άφησα
σ' ένα χαντάκι τ' αμάξι μου. Πήρα τ'όπλο. Κι ανέβηκα στο βουνό.
Έτσι βρέθηκα σε τούτη τη σπηλιά που το στόμιό της
βλέπει ολόισια στον ήλιο-το στρογγυλό της στόμιο είναι ο ίδιος ο ήλιος
που θα τον νιώσω πάλι δροσερό, καθώς θα με περνάνε,
(όπως κείνη τη νύχτα με φεγγάρι)-θα τον νιώσω δροσερό
κωνσταντινάτο
να μου δροσίζει το καμένο στήθος, κι έτσι λίγο- λίγο να ζεσταίνεται ο ήλιος και ν' αχνίζει στον κόρφο μας.
Γεια σας."
Αποχαιρετισμός, Γιάννη Ρίτσου (απόσπασμα)
Ας είναι οδηγός όλων μας ο ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ.
Δημοσίευση σχολίου