Τετάρτη 30 Μαΐου 2018

ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ; Γιατί όχι ;; - Βασ. Π. Καυκόπουλου


 ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ;  Γιατί όχι ;;
 
Του  Βασ. Π. Καυκόπουλου

          Πριν μερικές ημέρες, Φίλες και Φίλοι μου γιορτάσαμε – όσοι γιορτάσαμε και όπως τη γιορτάσαμε – την εργατική Πρωτομαγιά! Για κάποιους, βέβαια, η μέρα αυτή σηματοδοτεί το αποκορύφωμα της Άνοιξης που σκυταλοδρομεί προς το Καλοκαίρι … Για κάποιους άλλους, παραμένει απλά και μόνο μιά θριαμβευτική γιορτή των λουλουδιών και των … χρωμάτων ! Των λουλουδιών, που σύντομα θα … μαραθούν !  Μιά άλλη μερίδα ανθρώπων, την 1η του Μάη την έχει προσθέσει στο κομπολόι των ερωτικών της δραστηριοτήτων ή στο … απολαυστικό φαγοπότι, τους χορούς, τις εκδρομές, την ξεκούραση κ.λπ..
          Υπάρχει, όμως, μια μερίδα ανθρώπων – δεν είμαι βέβαιος για την ποσοστιαία καταγραφή της –που γνωρίζει σε βάθος τί σημαίνει εργατική πρωτομαγιά, τί συνέβη στο Σικάγο του 1886 και τί υποθήκες έχουμε κληρονομήσει εμείς, οι άνθρωποι του 2018 …

          Καθώς, λοιπόν, περπατούσα στην πορεία τής εργατικής πρωτομαγιάς, που έλαβε χώρα στην πόλη μας, την Πάτρα, έκαμα κάποιες σκέψεις, που θάθελα να τις κοινωνήσω με το … ανεβασμένο, ευγενές και πνευματικό κοινό του ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΥ.
          Η πρώτη σκέψη μου είναι ότι η μέρα αυτή δεν είναι αργία, αλλά ΑΠΕΡΓΙΑ ! Από την άλλη, έχουμε εμπεδώσει, έχουμε αντιληφθεί ότι το εργατικό κίνημα πέρασε δια πυρός και σιδήρου ώσπου να εύρη μια κάποιαν έστω δικαίωση και καταξίωση ; Μπορούμε να μπούμε στον πυρήνα τού ταξικού κινήματος, στον μόχθο θα έλεγα των εργατών του Σικάγο του 1886 ; Εύκολα , ίσως, μα και εντελώς επιδερμικά θα μου έλεγε κάποιος, ότι … πολιτικολογώ ! Απαντώ προκαταβολικά : ο άνθρωπος δεν είναι μόνο πνεύμα, είναι και ύλη. Εξάλλου, τον μη μετέχοντα των πολιτικών αχρείον είναι ! Καθώς άπλωνα τον καμβά των σκέψεών μου, μεταξύ συνθημάτων, μουσικής και συζητήσεων προς συγγενείς ιδεολογικά … περιπατητές, σκεπτόμουν, στον πρακτικό τομέα, πόσο χρήσιμη θα απέβαινε η προσέγγιση ανθρώπων καλής προαίρεσης, με διαφορετικά «πιστεύω» πάνω σε τρέχοντα καυτά προβλήματα της εποχής μας. Προσέγγιση, που θα μπορούσε να αποβή σωτήρια. Για παράδειγμα : Υπάρχει άνθρωπος, υπάρχει πατρινός ή αχαιός που θα ήταν υπέρ των πυρηνικών του Αράξου; Υπάρχει άνθρωπος, μάλιστα Χριστιανός, που δεν θα ύψωνε φωνή διαμαρτυρίας κατά της ανεργίας ; Ακόμη, που δεν θα εμάχετο υπέρ της ειρήνης ;
          Πράγματι, για εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς παραμένει η απορία : Πώς θα επικρατήση η Ειρήνη στον κόσμο;
          Φίλες και Φίλοι, ας είμαστε ξεκάθαροι, αληθινοί και όχι κάλπικοι. Ας μην είμαστε υποκριτές και αστοχριστιανοί. Ας δούμε κατάματα τα πράγματα : Πώς θα επικρατήση η Ειρήνη στον κόσμο, όταν πεισματικά αρνούμαστε Εκείνον, που είναι η Ειρήνη και η Ζωή του κόσμου; Για εμάς η Ειρήνη, η Δικαιοσύνη, η πραγμάτωση της αυθεντικής Ζωής, ξεκινούν από την Ευχαριστιακή Σύναξη, γύρω από το Θυσιαστήριο. Στη δική μας ευθύνη εναπόκειται να μεταφέρωμε αυτή τη θεία δυναμική σε κάθε πτυχή της ζωής. Τότε θα φανούν ασήμαντες οι κοσμοθεωρητικές διαφορές και κάθε θεωρητικός διάλογος με λόγια θα είναι περιττός, γιατί σημασία έχει  να επικοινωνούμε στο ρυθμό της Αγάπης Του …
          Φίλες και Φίλοι μου,
ο Χριστιανός πρέπει νάναι πρωτοπόρος στους κοινωνικούς αγώνες. Ο Χριστιανός δεν είναι ο ρεμβαστής των καταστάσεων και των γεγονότων. Δυστυχώς, έχομε φτιάξει ένα Χριστιανισμό περιορισμένο στα προσωπικά μας μέτρα, στα προσωπικά μας δικαιώματα που, συνήθως, συνίστανται στο λαβείν ! Έχομε περιορίσει τον Ιησού μέσα στο Ναό. Αλλά, ο Ιησούς ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ. Δεν υπόκειται σε έλεγχο ο Ιησούς ούτε σε διόδια των εγωϊστικά ανεύθυνων πράξεών μας …
          Πρέπει όλος ο σύγχρονος διασαλευμένος κόσμος ν’ αντιληφθή ότι ο Χριστιανός δεν είναι φασίστας και προστάτης των ισχυρών, διότι ο λόγος του Αποστόλου διακηρύσσει : «… εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού».
          Φίλες και Φίλοι,
η γενιά μας αφ’ ου διεστρέβλωσε το μήνυμα του Ιησού, εν συνεχεία, Τον αγνόησε ! Απέστρεψε το πρόσωπό της στο άκουσμα του ονόματός Του αποφλεγματίζοντας το σταυρό Του και χλευάζοντας τον λόγο Του.
          Έτσι, εγκλωβιστήκαμε όλοι – σχεδόν όλη η ανθρωπότητα – στο βασίλειο της ατομοκρατίας, της ανελευθερίας, της πολυποίκιλης τυραννίας …
          Εγκλωβιστήκαμε, όλοι μας, σε γηραλέες ιδεολογίες που κομμάτιασαν το προφητικό μας χάρισμα, το βασίλειον ιεράτευμα …
          Φίλες και Φίλοι,
στις αρχές του 21ου αιώνα το Ευαγγέλιο του Χριστού μπορεί να αποτελέση την ελπίδα μας. Ακριβώς, γιατί μπορεί να συνομιλήση καλόπιστα με όποια κοινωνική και πολιτική ιδεολογία αγωνίζεται για τον εφαρμοσμένο κοινωνικό Χριστιανισμό ή απλά κοινωνισμό.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει να είναι πρωτοπόρος στους κοινωνικούς αγώνες ο χριστιανός αλλά είναι σύνηθες το φαινόμενο της αποχής του. Μιας αποχής που είναι σκανδαλώδη. .