Οἱ μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή Ε´Ματθαίου

Λόγος εἰς τό Εὐαγγέλιον

Οἱ μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου

« ...ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι...»

(Ματθ. η´28)

          Δύο ἄνθρωποι, εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, πλάσματα τῆς ἀγάπης Του, γιά λόγους πού μόνο ἡ πανσοφία Του γνωρίζει, βρίσκονται παγιδευμένοι στά δίκτυα τοῦ σατανᾶ. Ἡ κατάστασή τους εἶναι δραματική. Ἡ ὄψη τους φοβερή. Ὁ διάβολος τούς ἔχει κάνει ἀγρίμια, ἐπιθετικούς καί πολύ ἐπικίνδυ­νους. Ἦταν ἀδύνατο νά περάσει ἄνθρωπος ἀπό κοντά τους. Ἐπειδή μάλιστα μισοῦσαν τούς ἀν­θρώπους καί τούς θεωροῦσαν ἐχθρούς τους, δέν ἔμεναν στά σπίτια τους ἀλλά στά μνήματα, μόνοι τους, σάν θηρία. Ἔτσι τούς κατάντησε  δυστυ­χῶς ὁ διάβολος. Ἔτσι θέλει νά καταντήσει καί κάθε ἄνθρωπο. Προαιώνιος ἐχθρός μας ἕνα δρόμο μονάχα γνωρίζει γιά τόν κάθε ἄνθρωπο: τό δρόμο τῆς καταστροφῆς. Βέβαια μετά τήν ἔ­λευση τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο, τή Σταύρωση καί τήν Ἀνάστασή Του ἡ ἐξουσία τοῦ διαβόλου περιορίστηκε. Δέν παύει ὅμως καί τώρα ὁ προαιώνιος ἐχθρός μας νά καταβάλλει κάθε προσπάθεια προκειμένου νά ἐπιτύχει τό σχέδιό του. Ἄς δοῦμε λοιπόν πῶς ἐργάζεται ὁ διάβολος ἐ­ναντίον μας καί πῶς μποροῦμε νά μένουμε ἄτρωτοι ἀπό τήν κακουργία του.

****

«... ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι...»

          Ἀσφαλῶς διά μέσου τῶν αἰώνων πού ἀκο­λούθησαν τήν προσφορά τῆς ἱλαστηρίου Θυσίας τοῦ Κυρίου στόν Γολγοθᾶ οἱ δαιμονιζόμενοι, ὅπως αὐτοί τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου εἶναι λίγοι. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι σέ κάθε ἐποχή καί στή δική μας ὁ πονηρός δέν ἀγωνίζεται γιά τήν καταστροφή μας. Καί τό κάνει αὐτό, διότι ἔχει θανάσιμο μίσος κατά τοῦ Θεοῦ καί τυφλό πάθος κατά τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ διάβολος καί οἱ πονηροί δαίμονές του ἔχασαν τήν μάχη στόν οὐρανό καί θέλουν νά τήν κερδίσουν στή γῆ.  Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μᾶς ἐφιστᾶ τήν προσοχή μπροστά στόν κίνδυνο πού ἐλλοχεύει ἐναντίον μας.  «Νήψατε, λέγει, γρηγορήσατε, ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα κατά­πίῃ» (Α´Πέτρ. ε´8). Μᾶς κυνηγᾶ σάν λιοντάρι πού βρυχᾶται καί ἀναζητεῖ ποιόν θά καταπιεῖ. Ὁ πόλεμος τόν ὁποῖο διεξάγει ἐναντίον μας ἐκτεί­νεται σέ δύο κυρίως μέτωπα.

          Τό ἕνα μέτωπο εἶναι ἐκεῖνο τῆς πλάνης. Προσπαθεῖ δηλ. ὁ πονηρός νά πλανήσει τούς ἀν­θρώπους καί νά τούς ὁδηγήσει μακριά ἀπό τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, νά τούς ἀποξενώσει ἀπό Χριστό καί τήν  Κιβωτό τῆς σωτηρίας, πού εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του. Ὅλες αὐτές οἱ θεωρίες τοῦ ὑλισμοῦ, τῆς ἀπιστίας καί τῆς ἀθεΐας πού κυ­κλοφοροῦν εἶναι σπορά τοῦ διαβόλου στό νοῦ καί τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἀντίληψη ὅτι μακριά ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ βρίσκει ὁ ἄν­θρω­πος τήν εὐτυχία του εἶναι πλάνη τήν ὁποία ὁ διάβολος τήν ἐμπνέει. Ἡ θεωρία πολλῶν πού λέει ὅτι «μέ τό εὐαγγέλιο δέν προκόβεις», «μέ τόν σταυρό  στό χέρι δέν πᾶς μπροστά» εἶναι ὑποβο­λιμαία ἀπό τόν ἀνθρωποκτόνο ἐχθρό μας. Μέσα σ᾽ αὐτή τήν προσπάθεια τοῦ πονηροῦ νά παρασύρει τόν ἄνθρωπο στήν πλάνη καί νά τόν ἀπο­ξενώσει ἀπό τόν Χριστό εἶναι καί οἱ διάφορες αἱρέσεις, οἱ μαγεῖες, οἱ προλήψεις καί οἱ δεισιδαιμονίες, πού ὑποδουλώνουν τόν ἄνθρωπο στίς δαι­μονικές δυνάμεις. Καί τόν κάνουν νά περιμένει μέ ἀγωνία νά ἀκούσει ἀπό τό ραδιόφωνο ἤ τήν τηλεόραση ἤ νά διαβάσει στήν ἐφημερίδα τό ὡ­ρο­σκόπιο. Νά κρεμάζει στήν ἴδια ἁλυσίδα τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί τό ζώδιό του, ἤ τό σταυ­ρό καί τή χάντρα γιά τό μάτιασμα στά ροῦχα τοῦ μω­ροῦ. Ὅλα αὐτά εἶναι, ἀδελφοί μου, ξένα πρός τό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου, εἶναι, νά τό ξαναποῦ­με, εἶναι δημιουργήματα τοῦ πονηροῦ, γιά νά ἀπομα­κρύνει τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν σώζουσα ἀλή­θεια τοῦ Χριστοῦ καί νά τούς ὁδηγήσει στήν αἰώνια ἀπώλεια. Μή παρασυρόμαστε, ἀδελφοί. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μέ τό στόμα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου μᾶς τό λέει ξεκάθαρα: «ὁ μή μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ Θεόν οὐκ ἔχει» (Β´Ἰω. 9). Κάθε ἄνθρωπος πού ἀθετεῖ τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καί δέν μένει πιστός σ᾽αὐτήν τηρώντας την μέ ἀκρίβεια, αὐτός δέν ἔχει τόν Θεό, ἀλλά εἶ­ναι χωρισμένος ἀπό αὐτόν.

*****

          Στήν πλάνη ὁ διάβολος ἔρχεται νά προσθέτει τήν ἁμαρτία. Προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά ρίξει τόν ἄνθρωπο στήν ἁμαρτία. Αὐτό εἶναι τό δεύτερο μέτωπο ἀπό τό ὁποῖο ἐξαπολύει τίς φονικές ἐπι­θέσεις του ἐναντίον μας. Τήν ἁμαρτία τήν πα­ρουσιάζει ἑλκυστική καί γλυκειά. Τοῦ βάζει τήν ἰδέα ὅτι στήν ἁμαρτία θά βρεῖ τήν εὐτυχία του. Νομίζετε, ἀγαπητοί, ὅτι ἡ ποκιλόμορφη ἀνηθικό­τητα, ἡ ἀποφυγή τῆς τεκνογονίας μέ τή δικαιολογία τῆς φτώχειας καί τῶν μεγάλων δαπα­νῶν πού χρειάζεται ἕνα παιδί γιά νά μεγαλώσει, οἱ ἐκτρώσεις καί οἱ ἄλλοι φόνοι, τά ναρκωτικά, ἡ ἀποβολή τοῦ ἐνδύματος, οἱ καταχρήσεις, ἡ τρομοκρατία καί ὅποιο ἄλλο κακό, εἶναι ἐφευρήματα τοῦ ἀνθρώπου;  Ὄχι. Ὁ διάβολος τά σοφίζεται ὅ­λα αὐτά καί κατόπιν παρασύρει τούς ἀνθρώπους στήν ἁμαρτία. Ὅλους ἐκείνους πού δέχονται νά γίνουν ὄργανά του. Ὅλους ὅσους δέν φοβοῦνται τό Θεό καί δέν θέλουν νά ἀκολουθοῦν τό Νόμο Του. Ἔτσι ἐργάζεται σήμερα ὁ διάβολος γιά τήν καταστροφή μας.

          Ψάχνει νά βρεῖ τά ἀσθενῆ σημεῖα μας. Ἀνα­ζητεῖ νά μᾶς βρεῖ μόνους, χωρίς στηρίγματα ἀπό τούς γύρω μας πνευματικούς ἀνθρώπους. Ἄλλοτε μᾶς δελεάζει μέ τά θέλγητρα, τίς ὑπο­σχέσεις καί τή γοητεία τοῦ κόσμου, καί ἄλλοτε μᾶς ἀπειλεῖ μέ τά φόβητρα καί τίς εἰρωνεῖες του. Κάποτε κρύβεται γιά νά  πέσουμε σέ κατάσταση ἐφη­συχασμοῦ, καί ξαφνικά ὁρμᾶ ἀκάθεκτος γιά νά μᾶς αἰφνιδι­άσει. Ἄλλοτε μᾶς πολεμᾶ ἀπό τά δειξιά μέ ὕπου­λους πειρασμούς καί ὑπερβολές ζήλου, καί ἄλλο­τε ἀπό ἀριστερά μέ τήν ἀπογοήτευση. Εἶναι τόσο πανοῦργος, ὥστε κατά τόν ἀποστολι­κό λόγο «αὐτός ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός» (Β´Κορ. ια´14), παρασύροντας στήν πλάνη  ὅλη τήν οἰκουμένη. Πῶς λοιπόν θά μπορέσουμε νά γλυτώσουμε ἀπό τίς μεθοδεῖες του;

*****

          Ὁ μόνος τρόπος γιά νά ξεφύγει κανείς ἀπό τήν κακία τοῦ ἐχθροῦ καί νά μείνει μακριά ἀπό τήν ἐπίδρασή του, εἶναι νά πλησιάσει καί νά συν­δεθεῖ μέ τόν Χριστό, ὥστε ὁ Χριστός νά κατοικεῖ στήν ψυχή του. Προσέξατε πόσο τρόμο ἐδοκί­μασεν ὁ διάβολος μπροστά στόν Κύριο;  Μόλις οἱ δαίμονες, πού κρύβονταν στούς δύο δυστυχεῖς ἀνθρώπους, ἀντίκρυσαν τό Θεανδρικό Του πρόσωπο φώναξαν: «Ποιά σχέση ὑπάρχει μεταξύ μας, Ἰησοῦ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ» καί πρόσθεσαν: « Ἦλ­θες ἐδῶ πρόωρα, πρίν ἀπό τήν παγκόσμια κρίση γιά νά μᾶς βασανίσεις;». Τρέμουν μπροστά στόν Κύριο, διότι ὁ Χριστός εἶναι ἐκεῖνος πού ἐνίκησε τόν διάβολο, τόν ντρόπιασε καί τόν κατέστησε ἀνί­σχυρο νά βλάψει τούς ἀνθρώπους ἐκείνους πού μένουν πιστοί σ᾽ Αὐτόν. Ἐκεῖ στό Σταυρό τοῦ Γολγοθᾶ ὁ Χριστός ἐθριάμβευσε ἐναντίον τοῦ διαβόλου, συνέτριψε τή δύναμή του καί τόν ἐξευτέλισε (Κολ. β´15). Καί ἀπό τότε, χάρις σ᾽ αὐτή τή νίκη τοῦ Χριστοῦ, ὁ διάβολος δέν ἔχει καμμιά ἐξουσία σ᾽ ἐκείνους πού ἀνήκουν στόν Χριστό καί προσπαθοῦν νά ἐφαρμόζουν στή ζωή τους τό θέλημά Του καί νά ζοῦν ὅπως Ἐκεῖνος θέλει. Γι᾽ αὐτούς μᾶς βεβαιώνει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὅτι «τηροῦσιν ἑαυτούς, καί ὁ πονηρός οὐχ ἅπτεται αὐτῶν» (Α´Ἰω. ε´18). Προσέχουν στόν ἑαυτό τους, ἀποφεύγουν τήν ἁμαρτία καί ἔτσι ὁ πονηρός δέν βρίσκει σ᾽ αὐτούς ἀφορμή γιά νά τούς σπρώξει στήν ἁμαρτία.

Τό πρῶτο πού ἔχουμε νά κάνουμε, λοιπόν, εἶναι νά ἐπιδιώκουμε στενό σύνδεσμο τῆς ψυχῆς μας μέ τόν Χριστό καί στή συνέχεια νά ἀπο­φεύ­γουμε τίς συνθῆκες καί τίς αἰτίες ἐκεῖνες πού ὁδη­γοῦν εὔκολα στήν ἁμαρτία. Ξέρουμε ὁ καθένας σέ ποιό τόπο καί χρόνο καί κοντά σέ ποιά πρόσωπα εἴμαστε εὐάλωτοι στό κακό. Νά ἀποφεύ­γουμε λοιπόν τίς ἀφορμές καί νά παίρνουμε μέτρα ἀσφαλείας. Ἔπειτα νά προσέξουμε τήν «ἀ­χίλ­λειο πτέρνα» μας, τά ἀδύνατα σημεῖα μας. Σ᾽ αὐτά νά δείχνουμε ἰδιαίτερη προσοχή. Νά δείξουμε ἐγρήγορση, ἄμεση ἀντίδραση καί ἀπό­κρουση τοῦ κάθε πειρασμοῦ.

          Μή ξεχνᾶμε ὅτι ὁ σύνδεσμος μέ τόν Χριστό μᾶς σώζει ὄχι μόνο ἀπό τήν ἁμαρτία ἀλλά καί ἀπό τήν πλάνη. Ἐφ᾽ὅσον ὁ Κύριός μας εἶναι ἡ Ἀλήθεια, παίρνουμε ἀπό Αὐτόν τό φωτισμό καί μποροῦμε νά διακρίνουμε τήν πλάνη, τό ψέμα, καί ὅλα τά διαβολικά τεχνάσματα καί νά μή παρασυρόμαστε ἀπό αὐτά. Ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ φωτίζει τό ἐσωτερικό μας καί διώχνει κάθε σατανική πλάνη.

*****

«... ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι...»

          Ἀδελφοί, ὁ διάβολος εἶναι ὁ μεγάλος ἐχθρός τῆς σωτηρίας μας. Καί στήν ἐποχή μας ἔχει μηχα­νευθεῖ πάρα πολλά, γιά νά παρασύρει τούς ἀν­θρώπους στήν καταστροφή. Τό βλέπουμε δυσ­τυ­χῶς καθημερινά γύρω μας. Μή φοβόμαστε ὅ­μως. Ἔχουμε σύμμαχο τόν παντοδύναμο Κύριο. Αὐτός δέν ἐπιτρέπει στόν ἐχθρό μας νά μᾶς πολεμᾶ περισσότερο ἀπό τίς δυνάμειις καί τίς ἀντοχές μας. Ἄς χρησιμοποιοῦμε συνειδητά τήν ἁγιαστική χάρη τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας καί μάλιστα τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὅπου γινόμαστε «ὡς λέοντες πῦρ πνεόντες». Τότε ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς μας ἐξαφανίζεται τρομοκρατημένος ἀπό τήν παρουσία τοῦ Κυρίου, ὅπως ἔγινε καί στήν περίπτωση τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου. Ἄς ἀγωνιζόμαστε καί τότε «ὁ Θεός τῆς εἰρήνης συντρίψει τόν σατανᾶν ὑπό τούς πόδας ἡμῶν ἐν τάχει» (Ρωμ. ιστ´20).

Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης