Ἀλήθεια, νὰ ἦταν δυνατόν - Μητροπολίτης Νικαίας Γεώργιος

Κουρασμένος, ἀηδιασμένος, χρεωκοπημένος ἐγύριζε τὶς πρωϊνὲς ὧρες στὸ σπίτι του, ἔπειτα ἀπὸ ὁλονύκτιο χαρτοπαίγνιο, ἕνας ὑπάλληλος τῶν Ἀθηνῶν.  Μόλις ἔσερνε τὰ πόδια του. Αἴφνης ἄκουσε νὰ χτυποῦν οἱ πρωϊνὲς καμπάνες.  Ξαφνιάστηκε.  Τί μέρα εἶναι σήμερα; Συλλογίσθηκε.  Μήπως Κυριακή; Κυριακὴ εἶναι ψιθύρισεν ἀργὰ....

Καὶ ....θυμήθηκε.  Τότε ποὺ ἦταν παιδὶ καὶ τὸν ἔπαιρνε ἡ μητέρα του ἀπὸ τὸ χεράκι, γιὰ νὰ πᾶνε στὴν ὄμορφη ἐκκλησιά.  Πῶς πέρασαν ἐκεῖνα τὰ ὄμορφα χρόνια!  Τώρα μεγάλωσε. Ἔγινεν ἄνδρας.  Μὰ μέσα του ἄλλαξαν πολλὰ. Ξεράθηκαν τὰ παιδικὰ του τριαντάφυλλα.

Ἔσβησαν οἱ ψυχικὲς του λαμπάδες.  Δὲν ξανακούστηκαν ἐκεῖνες οἱ πρωϊνὲς χαρούμενες τῆς Κυριακῆς καμπάνες.... Δυὸ δάκρυα ἐκύλησαν ἀπ’ τὰ κουρασμένα μάτια του...

Καὶ σκέφθηκε: «Νὰ ἦταν δυνατὸν νὰ ἀκουσθοῦν καὶ πάλιν μέσα μου οἱ πρωϊνὲς τῆς Κυριακῆς καμπάνες!».

Ἀλήθεια, νὰ ἦταν δυνατόν ! 

Μητροπολίτης Νικαίας Γεώργιος Παυλίδης