Η θεραπεία των δέκα λεπρών - Ιάκωβος

Η θεραπεία των δέκα λεπρών (Λουκά ιζ΄12-19)

Σκέψεις – Διδάγματα

·        Για τον Θεό, τίποτε απολύτως δεν είναι δύσκολο ή αδύνατο. Φτάνει να Τον

 παρακαλούμε θερμά και με πίστη και τα αιτήματά μας να είναι λογικά και δίκαια. Ο ίδιος θα κρίνει αν είναι προς το συμφέρον μας και αν και πότε θα μας τα δώσει.

·        Η αχαριστία είναι μια από τις πιο μεγάλες πληγές της ψυχής. Είναι η λέπρα, η οποία την ρυπαίνει και την παραμορφώνει. Η αχαριστία φανερώνει εγωισμό, από τον οποίο και πηγάζουν όλα τα πάθη. Κάποιος που δεν μπορεί να προφέρει ένα «ευχαριστώ» όταν οι άλλοι του προσφέρουν κάτι, ή και χειρότερα, το λέγει αλλά αργότερα παραπονείται ότι αυτό που του έδωσαν είναι λίγο ή ασήμαντο, σημαίνει πως έχει την λανθασμένη εντύπωση πως όλοι οι άλλοι, ακόμα και ο Θεός, έχουν την υποχρέωση να τον εξυπηρετούν και να του προσφέρουν συνεχώς, ανεξάρτητα από το αν και αυτός προσφέρει στους άλλους, ιδίως αυτούς με μεγαλύτερες ανάγκες.

·        Πρέπει να μάθουμε στα παιδιά από πολύ ενωρίς να χρησιμοποιούν τη θεϊκή λέξη ευχαριστώ.

·        Έχουμε υποχρέωση να ευχαριστούμε συνεχώς τον Θεό για όλα.

ΙΑΚΩΒΟΣ

Με την είσοδο του Ιησού σε κάποιο χωριό τον συνάντησαν δέκα άνθρωποι που υπέφεραν από την αποκρουστική και αθεράπευτη τότε αρρώστια της λέπρας.

Μόλις Τον είδαν και επειδή ο νόμος απαγόρευε στους λεπρούς να πλησιάζουν άλλους ανθρώπους, σταμάτησαν μακριά και φώναξαν με δυνατή φωνή: « Κύριε Ιησού, λυπήσου μας και θεράπευσέ μας! »

Ο Κύριος τότε τους απάντησε: « Πηγαίνετε και δείξετε το κορμί σας στους ιερείς ». Τους είπε αυτά τα λόγια γιατί οι ιερείς ήταν τα αρμόδια πρόσωπα που ο νόμος τους έδινε δικαίωμα να εξετάζουν τους λεπρούς και να τους δίνουν πιστοποίηση ότι θεραπεύτηκαν.

Οι δέκα λεπροί, με αγωνία αλλά και γεμάτοι ελπίδα προχώρησαν για να πάνε στους ιερείς. Στο δρόμο και προτού φτάσουν εκεί, οι πληγές της φοβερής αρρώστιας άρχισαν να καθαρίζονται και να επουλώνονται και σε λίγο έγιναν τελείως καλά!

Ένας από τους λεπρούς, όταν είδε ότι θεραπεύτηκε, επέστρεψε πίσω στον Χριστό, δοξολογώντας τον Θεό με δυνατή φωνή. Προχώρησε γεμάτος από ευγνωμοσύνη, γονάτισε μπροστά στα πόδια του Χριστού με το πρόσωπο σκυμμένο στη γη και Τον ευχαρίστησε.

Ο Ιησούς του απάντησε με την ερώτηση: « Δεν έχουν καθαριστεί και οι δέκα;  Οι δε υπόλοιποι εννέα πού είναι; Δεν θεώρησαν καθήκον τους να επιστρέψουν κι αυτοί και να δοξολογήσουν τον Θεό, όπως έκαμε αυτός ο άνθρωπος αν και δεν είναι Ιουδαίος αλλά κατάγεται από άλλο γένος; »

Λέγει τότε ο Χριστός στον ιαθέντα, που ήταν ακόμα γονατισμένος : « Σήκω πάνω και πήγαινε! Η πίστις σου σε έσωσε ».