κ.Κωστόπουλε δεν την έχω συνηθίσει την στάση αυτή του σώματός σας! Δεν θέλω να την βλέπω! Σας θυμάμαι ως ένα Αερικό να περπατά στην κατασκήνωση του Αλλισού και να δονείται όλη η κατασκήνωση "Ο ΑΡΧΗΓΟΟΟΟΟΣ...." Καλή δύναμη σε όλα. Δεν σας ξεχνώ. Ποτέ! ΜΕ ευγνωμοσύνη. Ο βοηθός σας κάποτε.
Αγαπητέ μου και καλέ μου Βοηθέ στον Αλισσό. Έχεις καιρό να με δεις και να σε δω από κοντά. Την τελευταία φορά ήταν προ μηνών που είχες έλθει στην Πάτρα και με είδες στο πάρκινγκ όταν πήγα να πάρω το αυτοκίνητο. Λοιπόν… τα χρόνια πέρασαν δεν είμαι πλέον νέος, βαδίζω προς τα γεράματα, και το σώμα έχει την βιολογική φθορά του. Μην ξεχνάς ότι τότε που αναφέρεις ήσουν μαθητής Λυκείου και τώρα οικογενειάρχης δύο τέκνων. Σε συμβουλεύω να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή της ζωής σου διότι τα χρόνια περνούν χωρίς να το καταλαβαίνεις. Αυτή την φωτογραφία την έχω από την Πάτμο που αξιώθηκα να μεταβώ το καλοκαίρι του 2018 για να πραγματοποιήσω μια νεανική μου επιθυμία, από τότε που πήγα στο γνωστό και αγαπημένο τόπο συγκέντρωσης του βιβλιοπωλείου. Να προσκυνήσω τον τάφο του π. Αμφιλοχίου Μακρή (Αγίου της Εκκλησίας μας πλέον). Μάλιστα αξιώθηκα να βρεθώ εκ συμπτώσεως την μέρα της αγιοκατάταξής του. Στην φωτογραφία αυτή λοιπόν προσκυνώ τον σταυρό του τάφου του αγίου. Σε ευχαριστώ για την αγάπη σου και τα καλά σου λόγια. Ούτε και εγώ ξεχνώ τις όμορφες εκείνες περιόδους του Αλισσού -και όχι μόνο- που δεν θα επανέλθουν ξανά. Αλλά δεν σε ξεχνώ και στις προσευχές μου, γι’ αυτό θα σε παρακαλούσα να λες κάποιο Κύριε Ελέησον και υπέρ εμού. Εγώ σε ευγνωμονώ για όλα τα καλά .. Αναστάσιος Κωστόπουλος
ΥΓ. Αυτή την περίοδο είμαι –ξανά- στην Κύπρο. Στην τηλεόραση εντελώς συμπτωματικά είδα μια διαφήμιση, για το «Μικρό σπίτι στο Λιβάδι» στο ΡΙΚ2, και θυμήθηκα τον φίλο σου και συνεργάτη μου, τον οποίο έχω χρόνους και καιρούς να δω. Σε χαιρετώ.
Μια χαρά είναι και τώρα ο Κωστόπουλος Βοηθέ. Μακάρι να ήταν και άλλοι όπως αυτός. Τα χρόνια περνούν αλλά σημάδια δεν του αφήνουν έντονα. Κάποια μικρά και ανεπαίσθητα. Μην τους ακούς Κωστόπουλε κάποτε θα γεράσεις και τι με αυτό!
4 σχόλια:
Ωφέλιμο αυτό.
κ.Κωστόπουλε δεν την έχω συνηθίσει την στάση αυτή του σώματός σας!
Δεν θέλω να την βλέπω!
Σας θυμάμαι ως ένα Αερικό να περπατά στην κατασκήνωση του Αλλισού και να δονείται όλη η κατασκήνωση "Ο ΑΡΧΗΓΟΟΟΟΟΣ...."
Καλή δύναμη σε όλα.
Δεν σας ξεχνώ.
Ποτέ!
ΜΕ ευγνωμοσύνη.
Ο βοηθός σας κάποτε.
Προς: 17 Φεβρουαρίου 2019 - 11:41 μ.μ.
Αγαπητέ μου και καλέ μου Βοηθέ στον Αλισσό.
Έχεις καιρό να με δεις και να σε δω από κοντά. Την τελευταία φορά ήταν προ μηνών που είχες έλθει στην Πάτρα και με είδες στο πάρκινγκ όταν πήγα να πάρω το αυτοκίνητο.
Λοιπόν… τα χρόνια πέρασαν δεν είμαι πλέον νέος, βαδίζω προς τα γεράματα, και το σώμα έχει την βιολογική φθορά του. Μην ξεχνάς ότι τότε που αναφέρεις ήσουν μαθητής Λυκείου και τώρα οικογενειάρχης δύο τέκνων. Σε συμβουλεύω να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή της ζωής σου διότι τα χρόνια περνούν χωρίς να το καταλαβαίνεις.
Αυτή την φωτογραφία την έχω από την Πάτμο που αξιώθηκα να μεταβώ το καλοκαίρι του 2018 για να πραγματοποιήσω μια νεανική μου επιθυμία, από τότε που πήγα στο γνωστό και αγαπημένο τόπο συγκέντρωσης του βιβλιοπωλείου. Να προσκυνήσω τον τάφο του π. Αμφιλοχίου Μακρή (Αγίου της Εκκλησίας μας πλέον). Μάλιστα αξιώθηκα να βρεθώ εκ συμπτώσεως την μέρα της αγιοκατάταξής του. Στην φωτογραφία αυτή λοιπόν προσκυνώ τον σταυρό του τάφου του αγίου.
Σε ευχαριστώ για την αγάπη σου και τα καλά σου λόγια. Ούτε και εγώ ξεχνώ τις όμορφες εκείνες περιόδους του Αλισσού -και όχι μόνο- που δεν θα επανέλθουν ξανά. Αλλά δεν σε ξεχνώ και στις προσευχές μου, γι’ αυτό θα σε παρακαλούσα να λες κάποιο Κύριε Ελέησον και υπέρ εμού.
Εγώ σε ευγνωμονώ για όλα τα καλά ..
Αναστάσιος Κωστόπουλος
ΥΓ. Αυτή την περίοδο είμαι –ξανά- στην Κύπρο. Στην τηλεόραση εντελώς συμπτωματικά είδα μια διαφήμιση, για το «Μικρό σπίτι στο Λιβάδι» στο ΡΙΚ2, και θυμήθηκα τον φίλο σου και συνεργάτη μου, τον οποίο έχω χρόνους και καιρούς να δω.
Σε χαιρετώ.
Μια χαρά είναι και τώρα ο Κωστόπουλος Βοηθέ. Μακάρι να ήταν και άλλοι όπως αυτός. Τα χρόνια περνούν αλλά σημάδια δεν του αφήνουν έντονα. Κάποια μικρά και ανεπαίσθητα. Μην τους ακούς Κωστόπουλε κάποτε θα γεράσεις και τι με αυτό!
Δημοσίευση σχολίου