Βρήκατε ένα Ευαγγέλιο κρεμασμένο στην πόρτα σας; - π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

  Ιούλιος 2019

Όταν δύο αδέρφια μαλώσουν μεταξύ τους και σταματήσουν να επικοινωνούν και να μιλιούνται, έπαψαν να είναι αδέρφια; Φυσικά όχι.

Η συμπεριφορά και η έλλειψη σχέσης μπορεί να αναιρέσει αυτό που δημιουργήθηκε από τον κοινό Πατέρα; Φυσικά όχι.

Ε λοιπόν, το Ευαγγέλιο που βρήκατε κρεμασμένο στην πόρτα του σπιτιού σας αυτές τις μέρες, το κρέμασαν αδέρφια μας με τα οποία... δεν μιλιόμαστε! Το Ευαγγέλιο βεβαίως είναι ένα, και είναι του Θεού (κοινού Πατέρα μας) δεν "ανήκει" παρά μόνο στην Εκκλησία. Γι’ αυτό αφού προσπεράσετε τα περιτυλίγματα που έχει κρατήστε το βιβλίο που είναι η Καινή Διαθήκη. Πρέπει να ομολογήσομε με ειλικρίνεια μετανοίας ότι εμείς οι ορθόδοξοι δεν είμαστε δα και "φανατικοί"(!) μελετητές του Ευαγγελίου! Μπορεί κάποιοι από μας, να σκύβουν κάτω από το Ευαγγέλιο, όταν ο παπάς στην Εκκλησία διαβάζει κάποια περικοπή, όμως δυστυχώς καμιά προσπάθεια δεν κάνουμε το Ευαγγέλιο να μπει στο μυαλό μας, και να φωτίζει τις κρίσεις και τις αξιολογήσεις μας.

Κάποιοι λοιπόν προτεστάντες ("αδελφοί" μας λόγω του κοινού Πατέρα) με αγάπη και θυσιαστική διάθεση (έκφραση των θρησκευτικών τους αντιλήψεων) μας "δώρισαν" ένα Ευαγγέλιο. Ας το πούμε φωναχτά, και λιγάκι... αυτοπαρουσιαζόμενοι! Είναι πεντηκοστιανής αποκλίσεως, δηλαδή μιας αποσπασματικής θέασης Διαμαρτυρόμενοι. Εμείς ας τους ευχαριστήσουμε και ας τους αφήσουμε στη διαδρομή που επέλεξαν. Όλοι είμαστε ένοχοι και μέτοχοι του σκανδάλου της Χριστιανικής διαιρέσεως.

Τώρα όμως που ήρθε στα χέρια μας ο λόγος του Θεού (έστω και με το κοράκι του προφήτη Ηλία!!) ας τον δεχθούμε με την επισήμανση του Χριστού στο Βιβλίο της Αποκάλυψης: «Να στέκομαι έξω από την πόρτα σας και χτυπάω. Αν κάποιος προσέξει την φωνή μου και ανοίξει την πόρτα θα μπω στο σπίτι του και θα δειπνήσω μαζί του και αυτός μαζί μου» (Αποκ. 3, 20). Εδώ ο Χριστός κάνει σαφέστατη υπόδειξη της Θείας Ευχαριστίας. Πλην του Ευαγγελίου, ατυχώς, μας είναι άγνωστη και η Ευχαριστία! Αυτά τα δύο όμως όχι απλώς συναρμόζονται αλλά "ταυτίζονται". Η Ευχαριστία προέκυψε από το Ευαγγέλιο, (την ενσάρκωση του Χριστού) και συγχρόνως δεν τελείται Ευχαριστία, χωρίς ανάγνωση από το Ευαγγέλιο.

Ο Χριστός λοιπόν με το Ευαγγέλιο, έξω από την πόρτα μας, χτυπάει και φωνάζει, να τον αφουγκραστούμε και να ανοίξουμε, για να μπει μέσα την καρδιά μας!

Ο Χριστός είναι ευγενής ουσιαστικά, και δεν πρόκειται ποτέ να... κλωτσήσει την πόρτα για να μπει. Το ακούσιο είναι ανεύθυνο και άρα χωρίς αξία.

Επιλογή μας πρέπει να είναι το να Του ανοίξουμε.

Επιλογή μας πρέπει να είναι το να διαβάσουμε τον λόγο Του.

Επιλογή μας πρέπει να είναι το να "συνδειπνήσουμε".

Την Κυριακή που πέρασε (7 Ιουλίου) στην Ευχαριστία διαβάσαμε ένα από τα ωραιότερα και θεμελιακότερα κομμάτια της διδασκαλίας του Χριστού. Ήταν από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο από το κεφάλαιο έξι και ήταν οι στίχοι 22 μέχρι 34.

 Αφορούσε την πίστη, ως εμπιστοσύνη και αυτοπαράδοση.

Αφορούσε την ειλικρίνεια επιλογής σε ποιον θα παραδώσουμε την ύπαρξή μας. Δηλαδή τίνος δούλοι θέλουμε να είμαστε.

Αφορούσε την αξιολόγηση των αναγκών των ανθρώπων και την ταξινόμηση τους.

Αφορούσε την περιπέτεια της αγχώδους αυταπάτης της... παντοδυναμίας μας! (Τίς μεριμνών...).

Αφορούσε το πώς «θα ‘ρθει πρώτα η βασιλεία του Θεού και το έλεός του στην καρδιά μας» και πως θα ακολουθήσουν όλα τα άλλα.

Ας το απολαύσομε, για να ξεκινήσουμε και το διάβασμα του υπολοίπου Ευαγγελίου.

«Φως για το σώμα είναι τα μάτια. Όταν τα μάτια είναι γερά και υγιή, το σώμα είναι ολόφωτο. Όταν τα μάτια είναι κατεστραμμένα τότε και το σώμα είναι στο σκοτάδι. Αν λοιπόν αυτό που έχεις για φως μεταβληθεί σε σκοτάδι, αναλογίσου, πόσο θα είναι το σκοτάδι!

Κανένας δεν μπορεί να είναι δούλος σε δύο αφέντες.

Ή θα μισήσει τον ένα και θ’ αγαπήσει τον άλλο.

Ή θα στηριχθεί στον ένα και θ’ αφήσει τον άλλο.

Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στο Θεό και στο χρήμα.

Γι’ αυτό λοιπόν σας λέω, μην κάνετε απασχόλησή σας τι θα φάτε και τι θα πιείτε, ούτε πως θα ντύσετε το σώμα σας. Δεν αξίζει η ύπαρξή σας περισσότερο απ’ όσο η τροφή της, και το σώμα σας δεν είναι σπουδαιότερη υπόθεση από τα ρούχα του;

Προσέξτε τα πετεινά του ουρανού, ούτε σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε μαζεύουν σε αποθήκες. Ο Πατέρας σας ο Ουράνιος (όχι ο βιολογικός σας δηλαδή) τα συντηρεί! Σεις δεν αξίζετε πολύ περισσότερο από αυτά;

Ποιος από εσάς μπορεί, φροντίζοντας συνεχώς, να προσθέσει λίγους πόντους στο ανάστημά του; Και για τα ρούχα σας ακόμα, γιατί αγχώνεστε; Δέστε τα κρίνα των χωραφιών, πώς μεγαλώνουν; Δεν ταλαιπωρούνται ούτε... γνέθουν! Όμως ούτε ο Σολομών όταν ήταν σ’ όλο το μεγαλείο της δόξης του, δεν ντυνόταν τόσο όμορφα, όπως ένα από αυτά τα κρίνα.

Αν λοιπόν τα μικρά λουλούδια του αγρού, που σήμερα υπάρχουν και αύριο ξηραίνονται και τα κάνουν προσάναμμα για την φωτιά, ο Θεός, τα "ντύνει" τόσο όμορφα, δεν θα νοιαστεί πολύ περισσότερο για σας, ολιγόπιστοι;

Μη ταλαιπωρείστε λοιπόν σκεπτόμενοι και λέγοντας: Πώς θα τραφούμε; Τι θα πιούμε; Τι θα ντυθούμε; Αυτά είναι αγωνίες όσων δεν εμπιστεύονται τον Θεό. Ξέρει ο ουράνιος πατέρας σας ότι έχετε ανάγκη όλων αυτών.

Αναζητείστε να ‘ρθει πρώτα η Βασιλεία του Θεού και το έλεός Του στην καρδία σας, και όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν.

Μη μεριμνάτε λοιπόν από τώρα για την αυριανή ημέρα, θα ’χει και εκείνη τις δικές της φροντίδες, όταν έρθει. Φτάνουν οι έγνοιες κάθε μέρας» (Ματθ. 6, 22-34).

Ας τα αφουγκραστούμε όλα αυτά τα λόγια του Χριστού, που είναι οδηγητικό φως στα μονοπάτια της ζωής μας.

Με αγάπη και ευχές

Ο εφημέριός σας

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Πηγή: Ενοριακό info