Το προσκύνημά μας στις Σέρρες

Το προσκύνημά μας στις Σέρρες

          Νιώθουμε μεγάλη χαρά στην ψυχή μας όταν θυμόμαστε το προσκύνημα στις Σέρρες. Προσκυνήσαμε με ευλάβεια τη χάρη των αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, τη χάρη των αγίων Κηρύκου, Ιουλίττης και Μακαρίου επισκόπου Κορίνθου και το μνήμα του ευλογημένου ιερέα Ιωάννη Καλαΐδη. Ήταν ημέρα Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2019. Η εκδρομή πραγματοποιήθηκε από την ενορία του αγίου Γεωργίου Πανοράματος και επικεφαλής των προσκυνητών ήταν οι εφημέριοι του ναού π. Αλέξιος και     π. Παναγιώτης.  

          Ο αρχικός προορισμός μας ήταν το Νεοχώρι της Σιντικής Σερρών και ο προσκυνηματικός ναός των αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, ιδιαιτέρως. Στο εσωτερικό του ιερού ναού αισθανθήκαμε σαν να ήμασταν μέσα σε καταφύγιο πνευματικό, στοργικά θαλπόμενο από την αγάπη των τριών αγίων και του φιλόξενου ιερέα Αναστασίου. Μάλιστα είχαμε μεγάλη ευλογία να ασπαστούμε τα τίμια λείψανα των αγίων του ναού και την ιερή εικόνα με τις μορφές τους που σπινθηροβολούσαν ειρήνη και κατάνυξη μέσα μας.

Προσπαθήσαμε να παρακαλέσουμε ταπεινά τους νεοφανείς αγίους, να αφουγκραστούμε τη μυστική παρουσία τους και ψάλλαμε τον Ικετήριο Κανόνα τους, όλοι μαζί. Ύστερα εξήλθαμε πανευτυχείς στου ναού τον ευρύχωρο περίβολο.

Εκεί, όπισθεν της κόγχης του Ιερού, το 2009, ενταφιάστηκε ο πατήρ Ιωάννης Καλαΐδης, ο κτίτορας του ναού, ο ευλογημένος, ο ενάρετος. Κατευθυνθήκαμε στο μνήμα με ευλάβεια, όπου τελέστηκε τρισάγιο «ὑπὲρ μακαρίας ἀναπαύσεως» του αγαθού ιερέα.  Ένας-ένας ανάψαμε κερί, προσκυνήσαμε τον τάφο, όπου σιωπηλά αναπαύεται το σώμα του δικαίου, και παρακαλέσαμε τον π. Ιωάννη να μας βοηθά. Τη στιγμή αυτή μεγάλη συγκίνηση μας κατέλαβε. Στη συνέχεια καθίσαμε στο αρχονταρίκι του ναού, όπου καλοσυνάτες κυρίες μάς κέρασαν, και ακούσαμε πληροφορίες για την ενορία του Νεοχωρίου και τον π. Ιωάννη Καλαΐδη. Έπειτα αναχωρήσαμε με ζωηρές εντυπώσεις από το αγιοφρούρητο Νεοχώρι.

          Αφού γευματίσαμε στο Ακριτοχώρι, κατευθυνθήκαμε προς την ιερά Μονή αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης Σερρών. Όταν φτάσαμε ο ήλιος έδυε. Λάμψεις πορφυρές προσέδιδαν μυστικοπάθεια στα κτίρια της Μονής. Κυριευμένοι από δέος εισήλθαμε στο Καθολικό ακολουθώντας μία μοναχή. Της Μονής το Καθολικό, αφιερωμένο στους αγίους Κήρυκο και Ιουλίττα, μικρό, χαμηλοσκεπές, ομοιάζει σαν ευλογημένη φωλιά ψυχών ανθρώπων. Είχαμε τη χαρά να προσκυνήσουμε λείψανα των προστατών της Μονής, αγίων Κηρύκου, Ιουλίττης και Μακαρίου επισκόπου Κορίνθου, ενώπιον των οποίων ψάλλαμε και μετά εξήλθαμε αγαλλόμενοι πνευματικά.

          Κατευθυνθήκαμε στο μνήμα του μητροπολίτου Σιδηροκάστρου Ιωάννου, κτίτορα του Κοινοβίου και στυλοβάτη, όπου αναπέμψαμε επιμνημόσυνη δέηση, τη στιγμή που ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει πάνω από τη Μονή και την ερημιά. Εισήλθαμε στο αρχονταρίκι, αίθουσα μεγάλη, φιλοκαλέστατη, για κέρασμα. Η οσιότατη Γερόντισσα (όνομα) μας μίλησε για την ιστορία της Μονής και των αγίων της. Συγκινηθήκαμε από τον βίο του αγίου Κηρύκου, τριετούς μάρτυρα, και της μητέρας του, αγίας Ιουλίττης. Κατόπιν, πήραμε την ευχή της Γερόντισσας, αποχαιρετήσαμε την ιερά Μονή και αναχωρήσαμε για Θεσσαλονίκη, όπου φτάσαμε λίγο πριν τις 7 μ. μ. .

Οφείλουμε να δοξάσουμε τον Θεό για την ευλογία Του και να ευχαριστήσουμε τους αγίους Του, που μας προσκάλεσαν και μας υποδέχτηκαν «στα μέρη τους».  Επίσης, ευγνωμονούμε όσους οργάνωσαν το προσκύνημα, τον οδηγό του λεωφορείου και όσους μας υποδέχτηκαν, ξενάγησαν και περιποιήθηκαν. Ελπίζω να μείνουν οι αναμνήσεις αυτές μέσα μας και να μας τροφοδοτούν οι ευλογίες.