Ὁ διάκονος τῶν φυλακῶν † Ἀρχιμ. Γερβάσιος Ραπτόπουλος (1931-2020) - π. Δανιήλ Ἀεράκη

Ὁ διάκονος τῶν φυλακῶν

† Ἀρχιμ. Γερβάσιος Ραπτόπουλος

(1931-2020)

ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

Στὶς 6 Μαρτίου (ξημερώματα) ἀπῆλθε γιὰ τοὺς οὐρανοὺς ὁ γνωστὸς ὡς «διάκονος τῶν φυλακισμένων» π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος. Ὑπῆρξε ἕνας ἀπό τούς εὐλογημένους κλώνους τοῦ πολύκαρπου ἀποστολικοῦ δένδρου, πού λέγεται Αὐγουστῖνος Καντιώτης.

Ἄν ὑπῆρχε μία χρυσὴ ἐποχὴ τῆς Ἱεραποστολικῆς διακονίας τοῦ θερμουργοῦ ἱεροκήρυκος π. Αὐγουστίνου, αὐτὴ εἶναι ἡ θητεία του στὰ Γρεβενὰ (1945-1947). Δύο μόνο χρόνια ὑπηρεσίας ἀπέδωσε δέκα καὶ πλέον θεολόγους, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, πού ὅλοι ἐργάστηκαν μὲ ζῆλο, ἀκολουθώντας τὰ ἴχνη τοῦ μεγάλου ἐκείνου πατρός. Ἤδη oἱ περισσότεροι βρίσκονται στὴν οὐράνια πατρίδα, ὅπου τοὺς ὑποδέχτηκε ὁ πνευματικός τους πατέρας.

Ὁ π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος καταγόταν ἀπό τὸν Αἰμιλιανό Γρεβενῶν, γεννημένος τὸ 1931. Τὸ χωριό του πῆρε τὸ ὄνομα αὐτό, γιατί πλησίον ἐκεῖ δολοφονήθηκε τὸ 1904 ὁ ἐθνομάρτυρας Μητροπολίτης Γρεβενῶν Αἰμιλιανός.

Ἀγάπησε ὁ π. Γερβάσιος φλογερά τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀφιερώθηκε ὁλόψυχα στὸ ἔργο τῆς κατηχήσεως καὶ τοῦ κηρύγματος.

Ἀγάπησε τὸ ἔργο τοῦ ἱεροκήρυκος. Μὲ τὸ ζωντανὸ καὶ κατανοητό του λόγο ἀφύπνισε συνειδήσεις στὶς Μητροπόλεις Ζιχνῶν, Σιδηροκάστρου, Σερρῶν καὶ Κασσανδρείας, τῶν ὁποίων χρημάτισε τακτικὸς ἱεροκῆρυξ.

Ἀγάπησε τὴν Ἱεραποστολὴ καὶ ὑπῆρξε ἱδρυτὴς καὶ πνευματικὸς πατέρας τῆς Ἀδελφότητας «Ὁσία Ξένη».

Ἀγάπησε ἰδιαζόντως τοὺς φυλακισμένους. Τὸν ἐπηρέασε καταλυτικὰ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «Ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με» (Ματθ. κε' 36). Κάθε φυλακισμένο, ἀνεξάρτητα φυλῆς καὶ χρώματος, τὸν ἔβλεπε ὡς «τὸν ἐλάχιστον ἀδελφόν» τοῦ Χριστοῦ.

Ἀγάπησε ἰδίως τούς οἰκονομικῶς πενεστέρους φυλακισμένους, πού γιὰ χρέη βρίσκονταν πίσω ἀπό τά σίδερα τῆς φυλακῆς. Δὲν ἔκανε ἀπρόσωπη, ψυχρὴ ἐλεημοσύνη, στέλνοντας ἐπιταγές. Πορευόταν ὁ ἴδιος στὶς φυλακές. Τὸν συνώδευαν πάντοτε ἑκατοντάδες συνεργάτες του. Δὲν ἤθελε νὰ δίνη μόνο χρήματα. Κυρίως ἤθελε νὰ μεταδίδη Χριστόν. Δὲν ἤθελε νὰ κάνη μία τυπικὴ ἐπίσκεψι. Ἤθελε καὶ προσπαθοῦσε νὰ ἔχη προσωπικὴ ἐπικοινωνία μὲ κάθε ἕνα κρατούμενο.

Ἀγάπησε τὶς φυλακές, γιατί ἀγάπησε τοὺς φυλακισμένους. Ἐπί 41 χρόνια περιώδευσε ὅλες τὶς φυλακὲς τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά καὶ πολλὲς τοῦ Ἐξωτερικοῦ. Ἔφτασε μέχρι τὴν Ἀμερικὴ καὶ τὴ Μαδαγασκάρη.

Ἀγάπησε τὴν ἐλεημοσύνη, ὁλικὴ καὶ πνευματική. Ὅσα χρήματα τοῦ ἐμπιστεύονταν, τὰ μοίραζε ὅλα στοὺς φτωχοὺς κρατουμένους. Τὸ ποσὸ τῆς ἀποστολικῆς προσφορᾶς ὅλης τῆς ὁμάδας του ἀνέρχεται στὰ 5.000.000 εὐρώ. Καὶ οἱ κρατούμενοι, πού ἀπο­φυλακίστηκαν μέ τὰ χρήματα αὐτὰ ἀνέρχονται σὲ 16.500. Θεωροῦσε τὸν ἑαυτὸ του χρεωμένο (Ρωμ. ιγ' 3).

Ἀγάπησε τὶς ψυχὲς τῶν φυλακισμένων, πού οἱ ποικίλες περιστάσεις τῆς ζωῆς τοὺς ἔσπρωξαν στὰ δεσμὰ (Ἑβρ. ιγ΄ 3). Ἂν ὁ Χριστὸς ἀγάπησε τὸ ληστὴ τοῦ σταυροῦ, ὁ π. Γερβάσιος ἀγάπησε τὸν ἀρχιληστή Κώστα Πάσσαρη. Τὸν ἐπισκεπτόταν δύο φορὲς τὸ χρόνο στὴ φυλακὴ ὑψίστης ἀσφαλείας στὴν Τρανσυλβανία τῆς Ρουμανίας.Ὅπως βεβαιώνει ὁ ἴδιος ὁ π. Γερβάσιος, ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου μεταμόρφωσε τὸν βαρυποινίτη. Μετανόησε, ἐξωμολογήθηκε καὶ ἔγινε ἐραστὴς τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Ἀγάπησε ὁ π. Γερβάσιος! Δὲν ἀγάπησε θρόνους. Ἀγάπησε τοὺς πόνους τῶν ἄλλων. Καὶ ἔλεγε: «Ἠ ζωὴ μας εἶναι σύντομη. Ἄςβιαστοῦμε νὰ κάνουμε τὸ καλὸ στὸν κόσμο. Παρατηρῶ δίψα τῶν κρατουμένων νὰ ἀκούσουν τό λόγο τοῦ Θεοῦ». Ὄνειρό του ἦταν νὰ πεθάνη στὸ καθῆκον, εἴτε μέσα στὴ φυλακή, βοηθώντας τοὺς κρατουμένους, εἴτε στὸ δρόμο πρὸς αὐτούς.

Ἀδελφὲ π. Γερβάσιε! Ἔσπειρες τὸ λόγο τοῦ κηρύγματος, καὶ προφορικὰ στοὺς ἄμβωνες, στὶς αἴθουσες καὶ στὰ προαύλια τῶν φυλακῶν, ἀλλὰ καὶ γραπτὰ μὲ τὰ ἐποικοδομητικά σου βιβλία. Τώρα θερίζεις τοὺς καρποὺς τοῦ κόπους σου. Τώρα, ἐλεύθερος ἀπό τα δεσμὰ τοῦ χρόνου καὶ τοῦ χώρου, ζῆς τὴ χαρὰ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Σὲ τίμησε καὶ ἡ γῆ. Μὰ περισσότερο σὲ τιμᾶ τώρα καὶ στοὺς ἀπέραντους αἰῶνες ὁ στεφανοδότης Κύριος.