Υποθετικός λόγος
(εάν γαρ και πορευθώ
εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά…)
Το όνομά Του κρατάω
στα τρεμάμενα χείλη μου
και βαδίζω
και βαδίζω
κι έναν στίχο
πανάρχαιο
που παιδί μού τον έμαθαν
μουρμουρίζω.
που παιδί μού τον έμαθαν
μουρμουρίζω.
Ψαλμωδέ, εσύ, γενναίε
μου
στη σκιάς και του θάνατου
μονοπάτι
στη σκιάς και του θάνατου
μονοπάτι
σαν εβάδιζες μόνος
σου
από φόβο δεν έτρεμε
ούτε χέρι ούτε μάτι;
από φόβο δεν έτρεμε
ούτε χέρι ούτε μάτι;
Και το λόγο εκοίταξα
το μυστήριο θέλοντας
να το λύσω
το μυστήριο θέλοντας
να το λύσω
στην αρχαία τη
σύνταξη
και στο ρήμα του μέλλοντος
καταλήγω
και στο ρήμα του μέλλοντος
καταλήγω
Πες πως είναι
υπόθεση!
κι ότι μόνο φαντάζεσαι
τι θα κάνεις
κι ότι μόνο φαντάζεσαι
τι θα κάνεις
ΑΝ στο δρόμο του
θάνατου
τη σκιά και το φόβο του
ανασάνεις.
τη σκιά και το φόβο του
ανασάνεις.
Αλεξανδρεύς
3 σχόλια:
Άλλο ένα σπουδαίο ποίημα.. Μέσα από την ποίηση με τέχνη μας μεταφέρει την Βιβλική θεολογία ο Αλεξανδρεύς.
Πράγματι....Εξαιρετικό και αυτό το ποίημά σου Αλεξανδρέα!
Καταχωρείται στα κλασικά σου... Αριστοτεχνικότατο!
ΓΔΤ
Δημοσίευση σχολίου