Ἀποτέφρωσις ἤ μνῆμα; - π. Δανιήλ Ἀεράκη

Ἀποτέφρωσις ἤ μνῆμα;

ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

Οἰ πιστοὶ χριστιανοί, τὰ συνειδητὰ μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σέβονται τὴν εὐαγγελικὴ μαρτυρία καὶ τὴ μακραίωνη παράδοσι γιὰ τήν ταφὴ τοῦ σώματος τῶν κεκοιμημένων.

· Τὸ σῶμα εἶναι ἱερό. Εἶναι ναὸς τοῦ «ἐν ἡμῖν Ἁγίου Πνεύματος» (Α´ Κορ. στ´ 19). Καὶ ἀπαγορεύεται ἡ ὁποιαδήποτε βία, και ὅταν εἶναι ζωντανὸ και ὅταν νεκρωθῆ. Βία στὸ σῶμα εἶναι καί ἡ ἁμαρτία καὶ τὸ ὁποιοδήποτε φθοροποιὸ πάθος. Βία στὸ νεκρὸ σῶμα συμβαίνει ὅταν δὲν τὸ παραδίδουμε ἁπλῶς στὴ γῆ, «ἐξ ἧς ἐλήφθη», ἀλλὰ τὸ καῖμε!

· Ἡ Ἁγία Γραφὴ μιλάει μόνο γιὰ ταφή καὶ γιὰ μνήματα. Ἐξαρτᾶται βέβαια ἀπό τὸν τρόπο, πού νεκρώθηκε ἕνα σῶμα. Διότι ὑπάρχουν περιπτώσεις, ὅπου σώματα χάθηκαν στῆς θάλασσας τὰ βάθη, κάηκαν ἀπὸ πυρκαγιές, σκεπάστηκαν κάτω ἀπὸ τά ἐρείπια ἑνὸς σεισμοῦ ἢ κατρακύλησαν σὲ χαράδρες καὶ κατασπαράχθηκαν ἀπὸ ἀγρίμια.

· Ἡ Ἀνάστασις πάντως, ἡ πολύτεκνη μητέρα τῆς ἀθανασίας, δὲν θὰ δυσκολευθῆ νὰ βρῆ τὰ σώματα τὴ στιγμὴ τῆς ἀναστάσεως ὅλων τῶν νεκρῶν. Σὲ ὅλα τὰ σώματα θὰ σκύψη καὶ θὰ φωνάξη ὁ Χριστός: «Ἐγέρθητε!». Ὅλα τά σώματα θὰ ἀναστηθοῦν. Καὶ ὅλα τὰ σώματα θὰ ἑνωθοῦν, τὸ καθένα μὲ τὴ δική του ψυχή, γιὰ νὰ πορευθῆ σὲ μία ἀπὸ τὶς δύο αἰωνιότητες, σέ ὅποια διάλεξε, ἢ στὴν ἀνάστασι ζωῆς ἢ στὴν ἀνάστασι κρίσεως (κατακρίσεως).

· Δὲν ἀπολυτοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία τὸν τρόπο τῆς ταφῆς τῶν σωμάτων. Ἀλλὰ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἀποδεχθῆ τὸν ἀλάθητο λόγο τοῦ Κυρίου τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, πού λέγει: «Πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ οἱ ἀκούσοντες ζήσονται» (Ἰωάν. ε´ 28).

· Γιά τὸ θέμα τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν, κύριο λόγο ἔχουν ἡ θέσις, ἡ πρόθεσις καὶ ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἂν θέσις του εἶναι ἡ ἀθεΐα, σέβεται ἡ Ἐκκλησία τὴ θέσι του καὶ δὲν δέχεται νὰ ψάλη τὴν ἐξόδιο (ἀναστάσιμη) ἀκολουθία. Δεν ἀρνεῖται τὴν τελευταία της ἀγάπη, ἀλλ᾽ εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ σεβασθῆ τὴ βούλησι κάθε θνητοῦ.

Ἂν μάλιστα ἡ ἐπιθυμία ἑνὸς ἀνθρώπου πρός τό ἀποτεφρωτήριο (νὰ καῆ τὸ σῶμα του), εἶναι συνέπεια τῆς ἄθεης κοσμοθεωρίας του, τότε κανένας δὲν πρέπει νὰ πιέζη τὴν Ἐκκλησία νὰ τελῆ «κηδεία» ἢ «τρισάγιο».

· Ἄλλο συγγενεῖς καὶ ἄλλο ὁ ἀποθανών. Κάποια εὐλάβεια καὶ κάποια προσδοκία δείχνουν οἱ συγγενεῖς, ὅταν ζητᾶνε πρῶτα ἱεροτελεστία καὶ ὕστερα καῦσι. Ἁλλά καὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ τελῆ ἱεροπραξία σὲ ἄτομο, πού δεδηλωμένα ἀρνήθηκε κάθε σχέσι μὲ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία.

· Καθένας ἃς πορευθῆ ὅπως διάλεξε. Ἡ κρίσις για ὅλους εἶναι τοῦ Θεοῦ, εἴτε τὸ θέλουν εἴτε δὲν τὸ θέλουν, εἴτε τὸ πιστεύουν εἴτε δὲν τὸ πιστεύουν.