Πρωτ. Σπυρίδων Βασιλάκος:
Οι άγιοι έζησαν,
δεν άφησαν τίποτα να χαθεί
Στο «Ενοριακό Αρχονταρίκι» του Ιερού Ναού
Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», ο κ Ηλίας Λιαμής, Δρ. Θεολογίας - Μουσικολόγος -
Συγγραφέας, φιλοξένησε στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού, τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Σπυρίδωνα Βασιλάκο, Θεολόγο - Διευθυντή
του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Βοιωτική Εκκλησία», σε μια συζήτηση με θέμα: «Από
τα ρηχά του χρόνου στο βάθος της αιωνιότητας…».
Η συζήτηση, είχε ως αφορμή την πρόσφατη
κυκλοφορία του ομότιτλου βιβλίου του π. Σπυρίδωνα, από τις Εκδόσεις
«Αρχονταρίκι». Αποσπάσματα του βιβλίου, διάβασε η ηθοποιός κα Όλγα Νικολαΐδου.
Η συνάντηση, πραγματοποιήθηκε χωρίς την συμμετοχή
ακροατηρίου και μεταδόθηκε ζωντανά από το
διαδίκτυο, μέσα από το κανάλι του «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» στο
YouTube.
Τα κείμενα του βιβλίου, δεν γράφτηκαν μέσα σε
μία χρονική περίοδο. Όπως μάλιστα ξεκαθάρισε ο π. Σπυρίδων,πολλά από αυτά έχουν
μία χρονική απόσταση μεταξύ τους. Και πολλές φορές πίσω από τα κείμενα,
κρύβονται βιωματικές καταστάσεις.
Μιλώντας για τον τίτλο του βιβλίου, ο π.
Σπυρίδων παρατήρησε ότι κάθε τι που μπορεί να ζήσουμε, είτε είναι μία ημέρα,
μία εορτή, μία περίοδος, μία εποχή, είναι βέβαιο ότι μπορεί να μας ανοίξει έναν
ορίζοντα και να μας δείξει μία απίστευτη θέα στην αιωνιότητα.
«Είναι αυτό το οποίο κάνει και η Εκκλησία. Η
κάθε ημέρα στην Εκκλησία έχει 24 ώρες, και ένα λεπτό μπορεί να χωρέσει μία
ολόκληρη αιωνιότητα. Γιατί σε αυτό το λεπτό μπορεί να είναι παρών ο
Χριστός.
Μπορεί να συναντήσει, να ζήσει και να χαρεί ο
άνθρωπος, όλες τις εποχές, μέσα στην ίδια του την ύπαρξη. Μέσα στο χειμώνα, να
βιώνει την θερμότητα του καλοκαιριού και μέσα στο καλοκαίρι, την δροσιά του
φθινοπώρου.»
Παρατηρούμε στους αγίους μας, συνέχισε, ότι δεν
ήταν απλά οι σπουδαστές της θέωσης, αλλά ήταν οι μελετητές και οι φοιτητές της
ζωής. Μελέτησαν την ζωή και γι’ αυτό έφτασαν στην σπουδή της θέωσης. Και γι’ αυτό
το κάθε τι έχει θέση στη ζωή τους, είναι πηγή και αιτία χαράς.
Να μην λέμε ότι κάτι είναι τυχαίο, αλλά ότι
είναι κάτι σπουδαίο, για να μην το χάνουμε, τόνισε ο π. Σπυρίδων. Κάποια
στιγμή, αυτό που εμείς έχουμε βαπτίσει τυχαίο, καλό είναι να το αναβαπτίσουμε.
«Οι άγιοι έζησαν, την πανηγύρισαν και την
χάρηκαν την ζωή τους, δεν άφησαν τίποτα να χαθεί, να πέσει κάτω, γιατί θεώρησαν
ότι όλα είναι σπουδαία, από την στιγμή που τα δίνει ο Θεός, ότι τίποτα δεν
είναι τυχαίο και ότι τίποτα δεν πρέπει να χαθεί.
Ονομάζοντας κάτι τυχαίο, είναι βέβαιο ότι θα
το χάσουμε, ότι θα σβήσει. Όταν όλα τα θεωρήσουμε τυχαία και καθημερινά, θα
αποδυναμώσουμε και την αξία της παρουσίας του ανθρώπου. Και τελικά εμείς θα
είμαστε η αιτία που θα φυγαδεύεται και θα εξορίζεται η χαρά μας.»
Δεν υπάρχει τίποτε στην ζωή του ανθρώπου που να
μην έχει θεολογία. Χωρίς να το θέλουν οι άνθρωποι, με τον τρόπο της
ζωής τους θεολογούν, έχουν την χάρη του Θεού, μέσα στα πιο απλά σημεία της
καθημερινότητας τους. Υπάρχουν μέσα στην Εκκλησία εκείνοι που έγραψαν θεολογία,
κι εκείνοι που έζησαν την θεολογία.
Η περίοδος που διανύουμε είναι μία εμπειρία,
είπε προς το τέλος της κουβέντας ο π. Σπυρίδων. Και μία εμπειρία, είτε είναι
θετική, είτε αρνητική, είναι ευκαιρία θεολογίας. Αν καταφέρει να θεολογήσει ο
άνθρωπος την εμπειρία που του δίνεται, από αυτό θα βγει οπωσδήποτε κερδισμένος.
«Οι άγιοι είναι δρόμοι στη ζωή μας, γιατί
ακολούθησαν Εκείνον που είπε ότι είναι η οδός, οπότε ξέρουμε ότι δεν υπάρχει
αδιέξοδο. Ο άγιος είναι δρόμος.
Να τον πάρεις από το χέρι και να μπορέσεις να
ζήσεις αυτό το θαύμα της ζωής μέσα σε κάθε δευτερόλεπτο. Να απολαύσεις τα
πάντα, και την βροχή, την καταιγίδα, τον ήλιο, μέσα σου.
Μακάρι να μπορούμε να συναντούμε τον εαυτό
μας, τον αληθινό μας εαυτό, αυτόν που δεν ζούμε. Κι αν αρχίσουμε μέσα από τα
απλά και τα τόσο όμορφα, να θελήσουμε να τον ζήσουμε, τότε αυτό το βίωμα, είναι
βέβαιο, ότι θα μπορεί να ονομαστεί για τον κάθε ένα από εμάς, ανάσταση.»
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν.
Ευαγγελιστρίας Πειραιώς
Μακάρι να μπορούμε να συναντούμε τον εαυτό μας,
τον αληθινό μας εαυτό, αυτόν που δεν ζούμε. Κι αν αρχίσουμε μέσα από τα απλά
και τα τόσο όμορφα, να θελήσουμε να τον ζήσουμε, τότε αυτό το βίωμα, είναι
βέβαιο, ότι θα μπορεί να ονομαστεί για τον κάθε ένα από εμάς, ανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου