Ο νέος Τζίμμυ Κάρτερ, ο Τζωρτζ Όργουελ και οι σημερινές ΗΠΑ - Γεώργιος Διον. Κουρκούτας

 Μερικές σκέψεις για τις Αμερικανικές Εκλογές

Ο νέος Τζίμμυ Κάρτερ, ο Τζωρτζ Όργουελ και οι σημερινές ΗΠΑ  

Το κλίμα σε μερικούς στην Ελλάδα, με κεντρικό άξονα την εκλογή Τζο Μπάιντεν στις ΗΠΑ θυμίζει (στους παλαιότερους) το αντίστοιχο κλίμα του 1976, με την εκλογή του επίσης Δημοκρατικού Τζίμμυ Κάρτερ, στον οποίο ήλπιζαν οι Έλληνες …δίκαια και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό (που 2 χρόνια πιο πριν είχε δεχθεί μεγάλο και ανεπούλωτο χτύπημα-που διαρκεί έως σήμερα!). Δεν μπορούμε να ζητάμε από άλλους, από ξένους ηγέτες, να είναι ειλικρινείς φίλοι της Ελλάδος ή, απλώς, φιλέλληνες (εκτός και αν το οφείλουν, για οικονομικούς πχ. λόγους).
Με νηφαλιότητα καταγράφουμε μερικές σκέψεις για τα όσα έγιναν στις Εκλογές του Νοεμβρίου του 2020  ΗΠΑ και μπορεί έμμεσα ή άμεσα να μας αφορούν.
1.Για ποιον εργάζονται οι ηγέτες των Κρατών; Ας είναι ο Πούτιν για την Ρωσία, ο Τραμπ ή ο Μπάιντεν για τις ΗΠΑ, η Μέρκελ για την Γερμανία. Έτσι ορίζουν οι νόμοι των ισχυρών Κρατών. Δεν υπάρχουν …φιλέλληνες και ανθέλληνες ξένοι ηγέτες, όπως αρεσκόμαστε να εξαγάγουμε εύκολα ως συμπέρασμα. Αρκεί οι ηγέτες της Ελλάδος να είναι με την Ελλάδα και με τους Έλληνες. Και όχι να αναμένουν οδηγίες ή ομπρέλες από ισχυρούς για να κινηθούν. Ούτε να στηρίζουν τις ελπίδες τους σε αυτούς. Τα έχει περιγράψει υπέροχα προ 200 ετών αυτά ο ποιητικός στίχος του Ανδρέα Κάλβου.
2.Η απόλυτη κυριαρχία της Γερμανίας της Μέρκελ στην Δύση! Το ότι η Μέρκελ πανηγυρίζει για την ήττα Τραμπ πρέπει να μας προβληματίσει ως Έλληνες. Η Πολιτική της Καγκελαρίου και της υπό την διοίκησή της Γερμανίας, ηθικά, πολιτικά και οικονομικά είναι πιο ύπουλη, αλλά πιο αποτελεσματική από αυτήν του Αδόλφου Χίτλερ. Τον τελευταίο τον έβλεπες και ήξερες ότι θα μπορούσες να τον αντιμετωπίσεις στέλνοντας 2-3 Τάγματα Πεζικού παραπάνω στο Ρούπελ ή ανατινάζοντας 1-2 Γέφυρες Γοργοποτάμου. Τώρα, ψυχή τε και πνεύματι, οι Ευρωπαϊκές ηγεσίες (και, μάλλον, και η δική μας) έχουν υποταχθεί στα κελεύσματα της Ολιγαρχίας του Βερολίνου. Όποιος αντιδρά (βλέπε Ουγγαρία του Όρμπαν), γίνεται ο «εχθρός», ο αποδιοπομπαίος.
3. Υπάρχει Ελληνικό λόμπι στις ΗΠΑ; Πρόβλημα για εμάς είναι η απουσία ενός ισχυρού και οργανωμένου Ελληνικού Λόμπι στις ΗΠΑ, για να προβάλει τα εθνικά δίκαια στην Ομογένεια. Περνάμε στην Ελλάδα 10ετή Κρίση και το ισχυρό οικονομικό και πολιτικό λόμπι των ΗΠΑ (όσο ισχυρό κι αν είναι) είναι απόν! Υπενθυμίζουμε ότι, όταν πόναγε και πέθαινε ο Ελληνισμός επί Κατοχής από την πείνα, ξεσηκώθηκαν οι εν ΗΠΑ ομογενείς (με τον συντονισμό του εκ Σκουροχωρίου Ηλείας Σπύρου Σκούρα) και έσπευσαν να στείλουν τρόφιμα στην Κατεχόμενη Ελλάδα, για να σώσουν τους συμπατριώτες τους! Τώρα σιωπή! Και οικονομική αδιαφορία (από την πλειονότητα). Δύο Κόσμοι με κοινή εκκίνηση, αλλά τόσο μακριά!
4. Όταν η Ομογένεια μένει μόνη (και προδομένη). Αλλά και αν υπάρχει από την Ομογένεια υποστήριξη στα Εθνικά Δίκαια στις ΗΠΑ, ποια είναι η στάση των Ελληνικών Κυβερνήσεων έναντι αυτών; Και εδώ οι διαπιστώσεις μάς γεμίζουν θλίψη. Όταν η Πανηπειρωτική ΗΠΑ και Καναδά αγωνιζόταν για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, στις δεκαετίες 1970 και 1980, οι τότε Ελληνικές Κυβερνήσεις την αγνοούσαν προκλητικά και έκαναν τα… γλυκά μάτια στην Αλβανία του Χότζα. Το ίδιο επανελήφθη και με το Μακεδονικό (πιο πρόσφατα, 2 χρόνια πιο πριν, με το γενικό του θάψιμο με ψήφους της «Βουλής των Ελλήνων»), που οι κινητοποιήσεις της Ομογένειας αγνοήθηκαν από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις, οι οποίες έσπευσαν προθύμως να υποταχθούν στα κελεύσματα του ΝΑΤΟ, εις βάρος της Μακεδονίας. Το ότι, για να σώσουν τα …προσχήματα, μερικές Ελληνικές Κυβερνήσεις υποστήριξαν κάποια Ψηφίσματα του ΟΗΕ και των Ομογενών για την Κύπρο, δεν σώζεται έτσι η κατάσταση! Η πραγματικότητα είναι κακή!

5.Οι Διχασμένες και όχι …Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Και στις 2 τελευταίες αναμετρήσεις στις ΗΠΑ (2016 και 2020) συνέβη το εξής ….αναπάντεχο (για όσους δεν θέλουν να βλέπουν την πραγματικότητα, φυσικά!). Από την μια μεριά οι Άνεργοι και περιθωριοποιημένοι πολίτες των ΗΠΑ να ψηφίζουν έναν «συντηρητικό» δισεκατομμυριούχο, που μιλά στην ψυχή τους και υπόσχεται άμεσες και καθαρές λύσεις (που έδωσε, για όποιον ξέρει τα πράγματα. Το αποδεικνύουν οι αριθμοί στην Οικονομία). Και από την άλλη οι ποικιλώνυμες Ελίτ (από τις ηγεσίες των Πολυεθνικών έως τους διαμορφωτές της σύγχρονης Κοινωνίας, πχ. το Χόλυγουντ) να οδηγούνται στον Δημοκρατικό Υποψήφιο (Κλίντον ή Μπάιντεν), που το μόνο «όπλο» που χρησιμοποιεί για να φρενάρει τον αντίπαλό του, εκτός από τις μεταφερόμενες (με ισχυρούς οικονομικούς χορηγούς, πχ. Τζωρτζ Σόρος) συμμορίες ταραχοποιών, είναι η ταμπέλα του ….λαϊκιστή. Ο «λαϊκισμός» ως πολιτικός όρος είναι η νέα καραμέλα του 20ού αιώνος!

6. Ο Τραμπ έφυγε, αλλά ο …Τραμπισμός θα μείνει. Ο Τραμπ μπορεί να φύγει από την Προεδρία, αλλά, όπως γράφτηκε, ο ….Τραμπισμός θα μείνει. Η πολιτική ατζέντα του Ντόναλντ Τραμπ θα παραμείνει. Ο επικίνδυνος για την Δύση Ιμπεριαλισμός του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, η απειλή του Ισλάμ, η ανάγκη περιορισμού της απληστίας των οικονομικών Ελίτ (κάτι που κατάφερε στην χώρα του ο πρώην Αξιωματικός της KGB Βλαδίμηρος Πούτιν), η θωράκιση του Έθνους –Κράτους  και η ανάγκη ελέγχου της λαθρομετανάστευσης είναι υπαρκτές πραγματικότητες. Και όσοι δεν τις βλέπουν, ή κάνουν την στρουθοκάμηλο ή εξαπατούν τον εαυτό τους και την Κοινή Γνώμη! Το βλέπουμε στην Γαλλία αυτές τις ημέρες με την στάση του Εμμανουέλ Μακρόν έναντι του Ισλάμ και της Τουρκίας (όπου υιοθέτησε την ανάλογη ατζέντα της αντιπάλου του, της Μαρίν Λεπέν, και μάλιστα με πιο «προκλητικό» και κοφτό τρόπο). Ο σωστός Πολιτικός, όσο κι αν αναγκάζεται να …υποτάσσεται στους οικονομικά ανωτέρους του, δεν πρέπει να αγνοεί την πραγματικότητα, διότι στο τέλος η ίδια η πραγματικότητα θα τον ξεπεράσει και θα τον στείλει στον κάλαθο της Ιστορίας.
7.Μία (ακόμη) δικαίωση του Τζωρτζ Όργουελ. Αν έγινε (όπως φανερώνουν οι ως τώρα ενδείξεις) εκτεταμένη νοθεία στις ΗΠΑ και συγκάλυψή της από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, κατανοούμε τον θρίαμβο και την επαλήθευση των «Προφητειών» του Τζωρτζ Όργουελ, στο «1984». Ο Όργουελ μιλούσε για την πραγματικότητα που θα διαμορφώνει ο Μεγάλος Αδελφός μέσω των κυρίαρχων ΜΜΕ, που ο ίδιος ελέγχει. Εβδομήντα χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Όργουελ δικαιώνεται (ξανά)! Δεν χρειάζεται κάποιος να …βγάζει τα τανκς για να επιβληθεί. Αρκεί να ελέγχει τα ΜΜΕ (και να τα γεμίζει χρήμα, όπως γίνεται στην Ελλάδα, με τα καταχρεωμένα μεγάλα ΜΜΕ ή που κάθε Οικονομικά ισχυρός έχει το δικό του ΜΜΕ).  Αυτή θα είναι μία μόνιμη εικόνα του μέλλοντος μας, όσο ο ΠΟΛΙΤΗΣ παραμένει αδρανής και δέχεται όσα του υπαγορεύουν οι πάσης φύσεως Ολιγάρχες.

Γεώργιος Διον. Κουρκούτας

καθηγητής φιλόλογος