Το πορτάκι - Αειπλάνητος

 Το πορτάκι

Πανδημία και φόβος. Φόβος θανάτου που απλώθηκε ύπουλα και τρύπωσε και στις πιο κρυφές χαραμάδες της ανθρώπινης ψυχής. Η Ν. ζούσε με την προσμονή των Χριστουγέννων.
Μέρες νηστείας και πνευματικής άσκησης, δεν ήταν εύκολο για εκείνην που είχε να παλέψει με την διαφορετική πραγματικότητα και τις δύσκολες συνθήκες της καθημερινότητας που έφερε η νέα λέξη: κορονοϊός!
Οι εκκλησιές κλειστές. Μόνο για κεράκι και ατομική προσευχή. Ένα τέτοιο κεράκι πήγε μια μέρα να ανάψει στον άγιό της για να της δίνει δύναμη και κουράγιο. Εκεί βρήκε την εκκλησάρισσα να της λέει με ύφος συνωμοτικό:
-Απ΄ το πορτάκι, έλα απ΄ το πορτάκι να μεταλάβεις, κάθε πρωί ο παππούλης βάζει κόσμο απ ΄το πορτάκι!
-Άλλη φορά, όχι τώρα, όταν με το καλό ανοίξουν οι εκκλησιές! Θα έρθω κανονικά, απάντησε η Ν.
Όχι επειδή φοβόταν μην κολλήσει τίποτα απ ΄το κοινό «κουταλάκι», αλλά γιατί δεν ήθελε να πάρει το «μαγικό ζωμό», χωρίς την συμπροσευχή και τη συμμετοχή όλων των πιστών στην Ευχαριστία. Πόσο μάλλον να συμμετέχει σε μυστικές Λειτουργίες με κρυφές προσκλήσεις σε «ημετέρους».
Από παντού άκουγε για φίλους και γνωστούς που κοινωνούσαν απ΄ το πορτάκι και το διατυμπάνιζαν καμαρώνοντας, για παράτυπες  Λειτουργίες και τέλεση θρησκευτικών καθηκόντων κατά συνείδηση. Εκείνη είχε την κρυφή ελπίδα των Χριστουγέννων, όπου ο αριθμός των πιστών ανά εκκλησία θα ήταν μεγαλύτερος. Ελπίδα που της έδινε μεγάλη χαρά και προσμονή, λαχτάρα μικρού παιδιού που περιμένει το χριστουγεννιάτικο  δώρο του.
Ξημέρωνε Χριστούγεννα 2020 και ο πρώτος χτύπος της καμπάνας τη βρήκε έξω από την εκκλησία. Τι κρίμα! Η πόρτα κλειδαμπαρωμένη και λιγοστός κόσμος περίμενε απ έξω μάταια να κρυφακούσει ένα «Χριστός Γεννάται». Ήταν προφανές: ο αριθμός των πιστών είχε συμπληρωθεί και έπρεπε να επιστρέψει για ...τηλεακολουθία  και κατ’ οίκον προσευχή.
Σε δυό μέρες η Ν. πέθανε από ανεύρυσμα.
Αλειτούργητη και ακοινώνητη, σαν άλλη ηρωίδα του κυρ-Αλέξανδρου, συνάντησε στον ουρανό τον Άγγελο που τη ρώτησε:
-Χριστούγεννα ήρθαν, εκκλησιές κλειστές, δεν άκουσες όμως καλή μου για το...πορτάκι;
-Το άκουσα ,Άγγελέ μου, περίμενα όμως να ανοίξει η ..πόρτα!
Ο Άγγελος της χαμογέλασε, την άρπαξε τα φτερά του και πέταξαν μαζί ψηλά.. ολοένα και πιο ψηλά....        

Αειπλάνητος  

( Εξ αφορμής ενός. .Αααα..τι κρίμα..)