«Ζήσαμε δίπλα σε έναν σύγχρονο ΑΓΙΟ»! - Ηλίας – Μαρία Σκόνδρα

 «Ζήσαμε δίπλα σε έναν σύγχρονο ΑΓΙΟ»!

 
Ο άγιος Πνευματικός μας, ο φωτισμένος Εξομολόγος μας, ο πολυσέβαστος Πατέρας μας, Γαβριήλ Αθανασιάδης, «εκοιμήθη εν Κυρίω»! Το Σάββατο, περιχαρής, ανακοίνωσε στους Αδελφούς του πως «θα φύγει»! Την Κυριακή μετέλαβε ολόλαμπρος των Αχράντων Μυστηρίων «εις ζωήν αιώνιον», πήρε στο χέρι του το πολύτιμο εισιτήριο για το τελευταίο του ταξίδι! Τη Δευτέρα εσιώπησε, διότι συγκεντρωμένος και αφοσιωμένος ετοιμαζόταν εσωτερικά, «μόνος ενώπιον Μόνου», για «τα εισόδιά του» στη Βασιλεία των Ουρανών! Την Τρίτη, ξημερώνοντας του Αγίου Ελευθερίου, ώρα 2.15 το πρωί, κατέβηκαν Άγιοι και Άγγελοι του Θεού, αθόρυβα και ήσυχα, όπως έζησε, και τον παρέλαβαν για «την μέλλουσαν Πόλιν», που διακαώς λαχταρούσε και επιμελώς αγωνιζόταν…!
          Αστραπή διαδόθηκε η είδηση της εκδημίας του. Πλήρης ημερών, ετών 92, αλλά και αγώνων και έργων, πιστός στο Θείο Θέλημα και στην Ιερή Αποστολή του. «Εν κόποις πολλοίς» πάλεψε σκληρά για να λαμπρύνει την ψυχή του, να αναγεννήσει τα παιδιά του, να διακονήσει την Εκκλησία, να δοξάσει τον Κύριό μας. «Την πίστιν τετήρηκε, τον αγώνα τετέλεκε…»!
          Σαν σκεφτόμαστε τη χαρά του καθώς ανέβαινε στον Ουρανό, με τη συνοδεία Αγγέλων! Τις πολύτιμες αποσκευές του, που λύγιζαν με το βάρος τους τα αγγελικά φτερά, που τις μετέφεραν! Τους αμέτρητους αδελφούς, που κέρδισαν τον Παράδεισο κάτω από το πετραχήλι του, να τον υποδέχονται πανευτυχείς «εν χώρα ζώντων»! Πανηγύρι στον Ουρανό! Υποδοχή θριάμβου: « Ο Πνευματικός μας, ΝΙΚΗΤΗΣ»! Πόσο ανυπομονούσε γ’ αυτή τη στερνή του ώρα!  - Μήπως πουλάει κανένας φέρετρο εδώ; Ρωτούσε τους Αδελφούς του, χτυπώντας τις πόρτες τους, με το χαρακτηριστικό του χιούμορ. – Ποιος πέθανε, Πάτερ μου; - Δεν υπάρχει θάνατος! Τον νίκησε ο Χριστός στον Σταυρό Του! Εγώ το χρειάζομαι…
          Σαν σκεφτόμαστε πόσο ακούραστα εργάστηκε ο στοργικός μας Πατέρας. Αφιέρωσε τη ζωή του στον Κύριο και με το περίσσευμα των σπουδαίων  χαρισμάτων το υπηρέτης την τοπική μας Εκκλησία, και άφησε μεγάλο έργο «ζήλω πεπυρωμένος», στην Χριστιανική Εστία, στις Κατασκηνώσεις, στους Ναούς, στα Οικοτροφεία, στο Ευγηρείο «Η Αγία Σκέπη», ακόμη με τα βιβλία του, που αναγέννησαν και ανακούφισαν πολλούς, το συντονισμένο σε τόσους Τομείς ιεραποστολικό μας ἔργο.
          Σαν σκεφτόμαστε  πως αγαλλίασή του ήταν η θ. Λειτουργία και η Ιερά Εξομολόγηση! Καθημερινά εξομολογούσε από τις 3.30 έως τις 8.30 μ.μ., με Κύκλους, Συνάξεις, Ομιλίες στα ενδιάμεσα! Έτρεχε και στα χωριά, και την Κυριακή στους Ι. Ναούς της πόλεως και της Μητροπόλεώς μας. Λάτρευε το Θ. Κήρυγμα. Με σεβασμό τον περίμεναν οι Ιερείς μας. Λαμπρός ιεροκήρυκας! Όταν δε εμφανιζόταν στην Ωραία Πύλη, ήταν έκδηλη η χαρά του Εκκλησιάσματος. Ασυνήθιστα εργατικός, ακούραστος και ικανός, ταπεινός, πράος και αφανής, ειρηνικός, γαλήνιος και ωφέλιμος, ενθαρρυντικός ,ενισχυτικός και αξιαγάπητος απ’ όλους τους συνεργάτες του. « Το έργο που κάνουμε είναι του Κυρίου», τόνιζε δυνατά. Μεγάλου πνευματικού αναστήματος προσωπικότητα, αληθινός άνθρωπος του Θεού…!
          Σαν σκεφτόμαστε την πατρική του μορφή μέσα στο απλό του Εξομολογητήριο, τα δάκρυα δεν συγκρατιούνται στα μάτια μας. Εκεί μέσα τον ζούσαμε σε όλο το ψυχικό του μεγαλείο. Μας δεχόταν με το στοργικό του βλέμμα, το απαλό του χαμόγελο και τη διακριτική του αγάπη. Μας φωτογράφιζε με τη ματιά του, ρωτώντας «έχεις ειρήνη»; Και δε χρειαζόταν απάντηση. Ό,τι είχαμε σημειώσει στο σημειωματάριό μας τα έλεγε και μάλιστα με τη σειρά που τα είχαμε γραμμένα! Άφωνοι εμείς, τι να πούμε άλλο; «Σκεύος εκλογής», «δοχείον χάριτος», με βαθιές πατερικές γνώσεις, άριστος ψυχολόγος και παιδαγωγός. Είχε την τέχνη να ξεριζώνει πάθη, αμαρτίες, κακίες, λάθη με «Ιώβια υπομονή», «πάλιν και πολλάκις». Να καθαρίζει, να φωτίζει να διορθώνει τον έσω άνθρωπο. Να λύνει προβλήματα, να συμβουλεύει, να παρηγορεί και να βοηθάει σε αρρώστιες… Ακόμη να προσεύχεται. Είχε πολλή παρρησία η προσευχή του. Έκανε θαύματα μ’ αυτήν…! Δεν παραμελούσε ποτέ να ενθαρρύνει και να ενθουσιάζει σε έργα Ιεραποστολής: «Θα δώσεις χαρά στον Κύριο, θα ωφελήσεις και θα ωφεληθείς πολύ», μας τόνιζε.
          Σαν σκεφτόμαστε πως για 45 χρόνια αγωνιζόταν για τις ψυχές μας και για τη  ζωή μας! Μας στήριξε ως μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικούς, συζύγους, γονείς, συνεργάτες του… Ζήσαμε δίπλα σε έναν σύγχρονο άγιο. Είμαστε ευλογημένοι. Παλιά ακούγαμε πως πήγαιναν συμπολίτες μας στο Άγιο Όρος για Εξομολόγηση και τους έλεγαν οι μοναχοί. «Τι θέλετε σε εμάς; Εσείς στην Πάτρα έχετε τον π. Γαβριήλ». Πολλές τέτοιες ομολογίες κυκλοφορούσαν και καμαρώναμε για τον Πνευματικό μας. Το δε διορατικό του χάρισμα… Πόσα περιστατικά! Μια νύχτα περάσαμε πολύ φορτικά από ένα πρόβλημα που προέκυψε. Κλαίγαμε και με δυσκολία προσευχόμαστε… Το πρωί στις 6 χτυπάει το τηλέφωνο: - Γαβριήλ. Γιατί απόψε σας χόρεψε ο Πονηρός; Αχ, δεν αγωνιστήκατε όπως είπαμε… Μην ανησυχείτε! Ηρεμήστε. Σε μια εβδομάδα θα λυθεί αυτό…! Άφωνοι για άλλη μια φορά και ντροπιασμένοι! Συγχώρα μας, Παππούλη, σε στενοχωρήσαμε πάλι!
          Κάποτε κάποιος θεολόγος φίλος του Παππούλη μας, μας ρώτησε: - Ποιον έχετε πνευματικό; Κι εμείς με πολλή χαρά απαντήσαμε: - Τον πατέρα Γαβριήλ…! Χαμογέλασε ικανοποιημένος και μας είπε: - Ξέρετε πότε θα έχετε επιτύχει; Όταν οι άλλοι το καταλαβαίνουν μόνοι τους και λένε: Αυτοί είναι πνευματικά παιδιά του πατρός Γαβριήλ, χωρίς να τους το πείτε! Πω, πω ευθύνη!
          Πατέρα της καρδιάς μας, Γέροντα της Ειρήνης, άγιε Πνευματικέ μας π. Γαβριήλ. Σε ευγνωμονούμε από τα βάθη της ψυχής. Θα σε νοιώθουμε πάντα κοντά μας. Στη Θ. Λειτουργία, μαζί με τον Λειτουργό, θα βλέπουμε κι Εσένα Πατέρα στο επουράνιο θυσιαστήριο και θα νοιώθουμε χαρά και ασφάλεια, διότι θα προσεύχεσαι για μας, για όλα τα παιδιά σου.
          Καλή Ανάσταση και Καλό Παράδεισο. Πατέρα μας! Αναπαύσου εν ειρήνη αιωνίως στη χαρά του Κυρίου μας.
          Σαν σκεφτόμαστε πως ζήσαμε δίπλα σε έναν σύγχρονο ΑΓΙΟ…!
 

          Σου καταφιλούμε τα αγιασμένα χέρια, νοερά.

          Ηλίας – Μαρία Σκόνδρα