Πορεία πρός τό Πάθος - π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

 Κυριακή Ε΄ Νηστειῶν
Λόγος εἰς τό Εὐαγγέλιον

Πορεία πρός τό Πάθος

 «Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα» (Μάρκ.ι΄ 33)

 Του μακαριστού

Αρχιμανδρίτου π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

(†11/01/2021)

Ἀρχιγραμματέως  Ἱεράς Συνόδου

τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου

          Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή τελειώνει καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς προετοιμάζει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,  μέ τό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα νά ὑποδεχτοῦμε τά Πάθη τοῦ Κυρίου μας, ὅπως καί Ἐκεῖνος προετοίμαζε τούς Μαθητές Του μέ τό νά τούς προλέγει τά ὅσα θά ἐπάθαινε. Καί εἶναι πολύ σωστή ἡ ἐνέργεια αὐτή τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησία, διότι τά Ἄγια Πάθη τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ εἶναι γεγονότα πολύ μεγάλα ἤ μᾶλλον τά πιό μεγάλα καί μοναδικά γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους. Σ’ αὐτά ὀφείλουμε τό πᾶν. Γι’ αὐτό καί σήμερα θά ἀσχοληθοῦμε περισσότερο μέ  αὐτά, ὥστε νά ὠφεληθοῦμε ἀλλά καί νά βοηθηθοῦμε στό  νά τά κατανοήσουμε καλύτερα τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Συγκεκριμένα θά δοῦμε ποιά εἶναι ἡ σημασία τῶν Ἁγίων Παθῶν τοῦ Κυρίου γιά  ἐμᾶς, καί πῶς πρέπει νά ἑτοιμαζώμαστε γιά τήν ὑποδοχή τους.

****

«Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα»

          Πρίν ὁ Κύριος Ἰησοῦς ὑποστεῖ τά ἅγια παθήματά Του, προτοῦ σταυρωθεῖ καί πεθάνει πάνω στό Σταυρό, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμασταν ἐχθροί τοῦ Θεοῦ. Εἴμασταν χωρισμένοι ἀπ’ Αὐτόν καί καταδικασμένοι σέ αἰώνιο θάνατο. Ἡ ἁμαρτία εἶχε δηλητηριάσει τή ζωή μας καί μᾶς εἶχεν ἀποκόψει ἀπό τήν πηγή τῆς ζωῆς πού εἶναι ὁ Θεός. Ὁ οὐρανός ἦταν κλεισμένος γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους.

          Ὁ Κύριος ὅμως μέ τά Σεπτά Πάθη καί τό σταυρικό Του θάνατο μᾶς ἐξαγόρασε καί μᾶς ἐλευθέρωσεν ἀπό τήν ἁμαρτία καί τό θάνατο. Ὁ Χριστός μας ἔγινεν ὁ «Ἀμνός τοῦ Θεοῦ», πού σήκωσε στούς ὤμους Του τίς ἁμαρτίες ὅ­λου  τοῦ κόσμου καί πέθανε γι’ αὐτές ἀντί ἡμῶν. Τό θάνατο πού ἐμεῖς ὡς ἁμαρτωλοί ἔπρεπε νά ὑποστοῦμε, τόν ὑπέμεινε ὁ Χριστός.   

          Ἄλλωστε αὐτό τό εἶχε εἰπεῖ πολλές ἑκατοντάδες χρόνια ἐνωρίτερα φωτιζόμενος ἀπό τό Πανάγιο Πνεῦμα ὀ Προφήτης Ἡσαῒας. Τί εἶχε εἰπεῖ; Αὐτός, δηλ. ὁ ἐνανθρω­πήσας Υἱός τοῦ Θεοῦ σηκώνει πάνω Του τίς ἁμαρτίες μας καί πονᾶ καί ὑποφέρει γιά μᾶς (Ἡσ. νγ΄4).

          Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Κολασσαεῖς ἐπιστολή του λέγει: καί σᾶς πού εἴσασταν ἀποξενωμένοι καί ἐχθροί τοῦ Θεοῦ, σᾶς συμφιλίωσε μαζί του  διά τοῦ Χριστοῦ  μέ τό Αἷμα καί τή σταυρική Του θυσία. (α΄20-22). Καί σέ ἄλλη ἐπιστολή του ὁ ἴδιος Ἀπόστολος τονίζει ὅτι ἔχουμε τήν ἀπολύτρωση «τήν ἄφεσιν τῶν παραπτωμέτων» «διά τοῦ αἵματος Αὐτοῦ» (Ἐφεσ. α΄ 7).

Χάρη λοιπόν στά παθήματα, τό Αἷμα καί τό θάνατο τοῦ Κυρίου μας σωθήκαμε. Συμφιλιωθήκαμε μέ  τό Θεό καί γίναμε πάλι παιδιά Του ἀγαπη­μένα. Εἶναι αὐτό πού εἶπεν ὁ Κύριος στό σημερινό Εὐαγγέλιο, ὅτι «ἔδωσε τή ζωή Του (ψυχήν) λύτρον ἀντί πολ­λῶν». Αὐτό ἦταν τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀν­θρώ­που. Καί ἄν αὐτό τό σχέδιο δέν πραγματοποι­οῦνταν, σωτηρία γιά μᾶς δέν θά ὑπῆρχε. Τό πραγματοποίησεν ὅμως ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὁ Ὁποῖος δέχτηκε καί πῆρε δούλου μορφή καί ἔφθασε μέχρι θανάτου, προκειμένου διά τοῦ Πάθους Του νά μᾶς ἐξασφαλίσει τή σωτηρία μας. Τό σπουδαῖο εἶναι ὅτι ὄχι μόνο μᾶς ἔδωσε τήν ἄφεση καί τή συμφιλίωση, ἀλλά μᾶς πρόσφερε καί πλῆθος ἄλλων δωρεῶν. Μᾶς χάρισε ἁγιασμό καί σοφία. Μᾶς πρόσφερε τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τήν ἕνωση μαζί Του διά τῶν ἱερῶν Μυστηρίων. Τήν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ζωῆς καί τῆς κληρονομίας τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ὅλα αὐτά, ἡ σωτηρία, ἡ ἐξύψωση καί ἡ ἀπολύτρωσή μας πήγασαν ἀπό τά πάθη καί τό σταυρικό θάνατο τοῦ Χριστοῦ καί μᾶς δόθηκαν ὡς Χάρη.

****

          Ὅταν λοιπόν, ἀδελφοί μου, τόσες δωρεές ἐπήγα­σαν ἀπό τά Πάθη τοῦ Κυρίου, ὅταν αὐτά εἶναι ἡ πηγή τῆς σωτηρίας μας, πῶς πρέπει νά ἑτοιμαζόμαστε γιά τήν ὑπο­δοχή τους;

          Τό πρῶτο πού ἔχουμε νά κάνουμε εἶναι νά τά παρακολουθοῦμε μέ τό νοῦ καί τήν καρδιά μας. Νά ἔχουμε μπροστά μας τά Πάθη τοῦ Κυρίου, νά τά σκεπτόμαστε καί νά τά ζοῦμε μέ ὅλη μας τήν ὕπαρξη. Οἱ ἱερές ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης ἑβδομάδος μέ τά ἱερά ἀναγνώ­σματα, καί τούς ὑπέροχους καί καυτανυκτικούς ὕμνους θά φέρουν μπροστά μας ὅλες τίς ἱερές σκηνές τοῦ Πάθους. Νά τίς παρακολουθήσουμε μέ κατάνυξη καί συντριβή. Παραμερίζοντας δευτερεύουσες ἐργασίες νά ἀφοσιω­θοῦμε στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας. Νά μελετήσουμε τά Ἅγια Πάθη Του καί στό σπίτι μας.

          Ἑτοιμαζόμαστε γιά τήν καλή ὑποδοχή τῶν Ἁγίων Παθῶν ἐμβαθύνοντας στήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Σταυρωθέντος Κυρίου. Κάμνουμε σωστή καί θεάρεστη προετοιμασί­α ὅταν συναισθανόμαστε ὅτι ὅλα αὐτά ὁ Κύριος τά ὑπέ­στη γιά μᾶς προσωπικά. Καί νά προσευχηθοῦμε μέ ἡσυχία στό δωμάτιό μας. Ἔτσι θά συγκινηθεῖ καί θά μαλακώσει ἡ καρδιά μας.

          Ὅλα αὐτά θά μᾶς βοηθήσουν ἰδιαίτερα τίς ἡμέρες αὐτές νά ἀκολουθήσουμε νοερά μέ ἱερή συγκίνηση καί πόνο ψυχῆς τόν Κύριο, καθώς θά σηκώνει ἐπάνω Του τό βαρύ σταυρό καί θά πορεύεται στό μαρτύριο. Καί ὅπως τή φοβερή ἐκείνη ὥρα κάτω ἀπό τό Σταυρό τοῦ Γολγοθᾶ στεκόταν οἱ γνωστοί Του «πάντες» (Λουκ. κγ΄49), ἔτσι νά παραμείνουμε κι ἐμεῖς μαζί Του, νά πνέσουμε καί νά κλάψουμε ἀντικρύζοντας τόν Κύριο Ἐσταυρωμένο. Νά δοῦμε κι ἐμεῖς ἀποτυπωμένη στό ἱερό Του πρόσωπο τήν ἀνυπόφορη θλίψη ἀπό τό φοβερό μαρτύριο. Νά δοῦμε τίς πληγές ἀπό τό ἀκάνθινο στεφάνι, τά σημάδια ἀπό τά φοβερά χτυπήματα τῶν στρατιωτῶν. Νά πονέσουμε κι ἐμεῖς μαζί Του, καθώς θά τόν βλέπουμε νά ὑποφέρει γιά τίς διθκές μας ἁμαρτίες, τίς ὁποῖες βαστάζει ὡς κακοῦργος ὁ Ἀναμάρτητος.

          Δέν ἀρκεῖ ὅμως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μόνο νά πενθήσουμε, νά κλάψουμε καί νά μείνουμε σέ ἱερές σκέψεις καί συναισθήματα, κάποτε μάλιστα ἐπιφανειακά καί φευγαλέα. Χρειάζεται ταυτόχρονα καθώς πλησιάζει ἡ  Μεγάλη Ἑβδομάδα, νά προετοιμάσουμε τήν ψυχή μας καί μέ ἀλλαγή ζωῆς. Ἕνα ὑπέροχο τροπάριο σχετικό μᾶς λέγει: «Συμπορευθῶμεν αὐτῷ καί συσταυρωθῶμεν, καί νεκρω­θῶμεν δι’ αὐτοῦ ταῖ τοῦ βίου ἡδοναῖς».  Νά πορευθοῦμε δηλ. μαζί μέ τόν Κύριο στόν ἀνηφορικό δρόμο τοῦ Γολγο­θᾶ καί νά συταυρωθοῦμε κι ἐμεῖς μαζί Του. Αὐτό σημαίνει νά θυσιαστοῦμε κι ἐμεῖς. Νά ὑποταχθοῦμε ὁλοκληρωτικά στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὑπομένοντας κάθε δοκιμασία πού Ἐκεῖνος ἐπιτρέπει στή ζωή μας.

Σημαίνει ἀκόμη νά σταυρώσουμε τά πάθη μας. Νά μισήσουμε τήν ἁμαρτία, νά προστρέξουμε στό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως, μέ τήν ἀπόφαση νά ξερριζώσουμε τά πάθη μας, νά πεθάνουμε γιά τόν κόσμο καί τίς ἡδονές του καί νά ζοῦμε πλέον γιά τό Χριστό. Ἀποκορύφωμα αὐτῆς τῆς ἑτοιμασίας θά εἶναι ἡ μετοχή μας στό Ἅγιο Ποτήριο μέ καθαρή καρδιά, γιά νά κοινωνήσουμε τό Ἄχραντο Σῶμα καί τό Τίμιο Αἷμα Του.

*****   

«Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα»

          Ἀδελφοί, «ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα». Μή χάνουμε καιρό. Ἄς ἐκτιμήσουμε τήν ἀξία καί τή σημασία τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου γιά τή σωτηρία μας καί ἄς τόν ἀκολουθήσουμε στόν ἀνηφορικό του δρόμο ὄχι μονάχα γιά τή μεγάλη Ἑβδομάδα, ἀλλά σέ ὅλη μας τή ζωή. Καί «ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ» θά συνανυψώσει καί ἐμᾶς «εἰς τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν».