Ο Λευίτης

 Ο λευίτης

 

Στον κήπο με τα λιόδεντρα με ξύπνησαν οι φίλοι

οι θρόμβοι Του και μου είπανε να βάλω πετραχήλι

οι χαρμολύπες του λαού εκεί να σφραγιστούνε

μέσα από τα μυστήρια ψυχούλες να σωθούνε(2)

κι αρνάκια που χαθήκανε το δρόμο τους να βρούνε

 

Σ' ένα τραπέζι Άγιο τα γόνατά μου κλείνω

χαμήλωσα τα μάτια μου και μια σταγόνα αφήνω

Σταγόνα που 'ναι βάλσαμο για τη χαρά, τον πόνο

μεράκι για τα σένανε  τα χέρια όταν υψώνω (2)

στης Παναγιάς το σκέπασμα και στου Χριστού το θρόνο

 

Μπήκα σε  Δείπνο Μυστικό σήμερα να γιορτάσω

αν και βαρύ το τίμημα να ντύνεσαι το ράσο

να χεις καρδιά στους ουρανούς τα πόδια σου στο χώμα

και του Θεού να ακουμπάς το Αίμα και το Σώμα (2)

Μαργαριτάρι πύρινο στα χέρια και το στόμα

 

Μα έρχονται κάτι στιγμές σαν άνθρωπος λυγάω

πάνω σε ράβδο σιδηρά παραπατώντας πάω

Γι' αυτό κι όταν η αγάπη σου στην Παναγιά μιλήσει

ενός λευίτη τ' όνομα δώσε της να κρατήσει (2)

τη μέρα της Ανάστασης να μη με λησμονήσει.

 

Λαούτο: Στέλιος Κατσιάνης

Κρητική λύρα: Μανώλης Μπουνταλάκης

Νέυ: Μαρία Λαλλά

Ηχολήπτης: Γιάννης Καραγεώργος

Στίχοι και Μουσική Ενορχήστρωση: π. Σταμάτιος Λαλλάς