Παιδιά και έφηβοι του εβδομήντα τέσσερα - ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ

Πολλές φορές σκέφτομαι πολλά παράδοξα φαινόμενα στην Κύπρο μας να έχουν σχέση με την εγκληματική εισβολή και την δειλή της αντιμετώπιση. Από εκεί ξεκινά ένας μηδενισμός μια άρνηση της αξίας του δικαίου.
Έτσι πολλοί επέλεξαν ποίκιλες δραπετεύσεις από την πραγματικότητα. Άλλοι έφυγαν στην ξενιτειά. Πολλοί κυνηγούν αίτιους και εχθρούς εκτός από τον εαυτό, την ιδεολογία και το κόμμα τους. Οι ευαίσθητοι πάλεψαν και λίγοι ακόμη παλεύουν για ένα αντικατοχικό κίνημα
Φίλοι καλοί βουλιάξαν στο αλκοόλ, στις ουσίες. Άλλοι έφυγαν νωρίς από ασθένειες.
Δεν άντεχαν την παρακμή την υποκρισία των υπερδυνάμεων. Την αππωμαρα και την κατζία του Ραουφ Ντενκτας.
Οι πολλοί ιδιωτεύσαν και όταν οικονομήσαν ολίγα το έριξαν στην κατανάλωση και την ζωή των ηδονών. Άλλη μια δραπέτευση....
Και ανάμεσα σε όλα αυτά ένας εσμος πολιτευτών φιλόδοξων με ατομικές και αυστηρά κομματικές ατζέντες.
Παιδιά και έφηβοι του εβδομήντα τέσσερα και του εβδομήντα πέντε ακόμη δεν μπορούν να καταλάβουν την μακροβιότητα των κλεφτών, και των βιαστών των δολοφονών. Της ούτω καλουμένης ΤΔΒΚ και των μικρών και μεγάλων κλεφτρονιών που την πλημμύρισαν. Μα να κρατείς τα σπίθκια μου, την πόλην, το χωρκόν μου τζιαι να σε καλοκρατουν ούλλοι κατά παντού της ανθρώποτης...
Είναι θαύμα που επιβιώνουμε ακόμη και αντέχουμε να ακούμε για κάποιον Ταταρ να το παίζει μουχτάρης της Αμμόχωστος τζιαι να ανοίγει δρόμους της ημις. Καραϊσκάκην πούθελεν να τον ηστολισει τον εκπρόσωπον της κλεψιάς τζιαι κατακράτησης των αυλαων τζιαι της ψυσιής μας.
Δαμέ πουρταμεν μόνο ο Θεός .μας έμεινε.
Απόστολε μ Αντρέα μου τζιαι Απόστολε Βαρνάβα γλυτωσμας που τούτον το θανατικόν την μάστιγας της Ανατολής

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ