Εκτελούνται οι Κύπριοι Αγωνιστές Μιχαήλ Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου

 
Ξημερώματα Τετάρτης, 10 Μαΐου του 1956. Τις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας δονούν τα πατριωτικά τραγούδια των κρατουμένων αγωνιστών της Ε.Ο.Κ.Α.
Ανδρέα Δημητρίου (22 ετών)
και  Μιχαλάκη Καραολή (23 ετών),
που θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση
και την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Σαν έτοιμοι από καιρό, θα διαβούν ευθυτενείς το τελευταίο σκαλοπάτι της ζωής και θα περάσουν στην αιωνιότητα, με την εντολή του απαγχονισμού τους από την Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄. Η ατμόσφαιρα στα κελιά των κρατουμένων θυμίζει πανηγύρι και όχι ωδή προς τον θάνατο! Ο ιερέας των φυλακών θα εξομολογήσει και θα κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων τους μελλοθανάτους.

Ο Ανδρέας Δημητρίου καταδικάστηκε σε θάνατο δι' απαγχονισμού στις 30 Ιανουαρίου του 1956. Μετά την ανακοίνωση της απόφασης είπε:

«Λυπάμαι που δε θα δω την Κύπρο μας ελεύθερη. 

Όμως δε με φοβίζει ο θάνατος, 

γιατί η ζωή είναι περιττή μέσα στην σκλαβιά. 

Γεια σας.»

Σε γράμμα του προς την οικογένεια του, ο Καραολής έγραφε:
Τα ελληνόπουλα δεν ξέρουν
μόνο πως πρέπει να ζουν
Ξέρουν και πώς να πεθαίνουν
Kαι πως την πατρίδα να τιμούν.

Τα σώματά τους ενταφιάστηκαν μέσα στη φυλακή και δεν παραδόθηκαν στις οικογένειες τους.

Για αυτούς έγραψε ποίημα η Ελένη Σιούφτα

ΕΨΕΣ ΜΑΝΑ
Εψές μανά αννοίασιν τον τάφον μου
τον γιο σου για να θάψουσιν χαράματα
με δίχα το δικό σου στερνοφίλημαν
με δίχα θκυο κουβέντες σου, θκυο κλάματα.

Εψές μανά π’ αννοίασιν τον τάφο μου
τζαι άκουα τη τσάππαν τζαι το φκυάριν τους,
εζήτουν των Αγίων που ‘ τουν δίπλα μου
να πάρω έναν δράμιν που την χάρην τους

Εψές μανά αννοίασιν τον τάφον μου
εσάζαν την κρεμμάλλα τζι εμετρούσασιν
χωρίς να λοαρκάζουν , ότι μέσα μου
σιηλιάες άλλοι τόσοι πως εζιούσασιν

Εψές μανά ‘ ναν πράμαν ανεξήγητον
ο φόος ήρτεν μα έν επολοήθηκεν
εκόντεψεν , εφτάσαν τα μεσάνυχτα,
που φως πον π’ άλλον κόσμον, ενικήθηκεν…