Χρόνια σου πολλά κι ας μην κατάφερες ποτέ να κρατήσεις μωρό στην αγκαλιά σου! - Υπ.

 

 Χρόνια σου πολλά κι ας μην κατάφερες ποτέ να κρατήσεις μωρό στην αγκαλιά σου!

Ηλιόλουστη Κυριακή η δεύτερη του Μαΐου.

Γιορτή της μανούλας.

Γιορτή με τριαντάφυλλα και καρδούλες στα ανθοπωλεία.

Με ποιήματα στο facebook.

Και δεκάδες πανομοιότυπες ευχές στο viber.

Κατέβηκα στο αρχονταρίκι του ναού και ρουφώντας γουλιά - γουλιά τον καφέ μου στέκομαι και καμαρώνω τις μανούλες της ενορίας μας.

Η κυρα Λένη αγκομαχώντας κάθεται και προσπαθεί να κουμαντάρει στην άβολη καρέκλα τα κιλά της, τα χρόνια της και τα κουράγια της. Της στέλνω με το νου μου εφτά τριαντάφυλλα, όσα και τα παιδιά της, μαζί μ' ένα μπουμπούκι κλειστό για το μικράκι της που χάθηκε -λένε- τον καιρό που δεν είχαν βγει τα εμβόλια ακόμα. Την έχω δει πολλές φορές τα Σαββατόβραδα να κατηφορίζει το δρόμο του Κοιμητηρίου κι ας πέρασαν 23 χρόνια από τότε.

Στην Χριστίνα τη γειτόνισσα, που έκατσε δειλά δίπλα θα στείλω το πιο πορφυρό τριανταφυλλάκι και μέσα θα κλείσω μιαν ευχή να γειάνει το μονάκριβό της που τέλειωσε μόλις την τρίτη χημειοθεραπεία.

Δυο ευωδιαστά ζουμπούλια μαζί την έγνοια μου να μην ξεχάσω να στείλω στην Κατερίνα με τα κατακόκκινα μάτια και το θλιμμένο χαμόγελο. Δεν το περιμέναμε ούτε εμείς ούτε κι εκείνη ότι ο γλυκός και ευγενικός Γιωργάκης της που 'χε μεγαλώσει με χίλιες θυσίες και αγάπη ήταν δεμένος χειροπόδαρα με τις ουσίες.

Μαριώ μας, ηρωίδα μας! Για σένα κρατώ μιαν αγκαλιά αγριολούλουδα.Να σε τυλίξουν με το άρωμά τους και να σε ταξιδέψουν για λίγο πέρα και πάνω από το φάσμα του αυτισμού του παιδιού σου.Και να μας δώσεις λίγη από την ελπίδα σου, από το κουράγιο σου, λίγη από την πίστη σου.

Το πιο όμορφο, το πιο ευωδιαστό λουλούδι το κράτησα για σένα χαρά μου, σύντροφε της καρδιάς και της ζωής μου. Για σένα που δεν κατάφερες ποτέ να κρατήσεις μωρό στην αγκαλιά σου. Για σένα που θρήνησες απανωτές παλίνδρομες κυήσεις. Για σένα που περίμενες καρτερικά -χρόνια τώρα- κάποια είδηση από το Κέντρο Βρεφών που δεν ήλθε ποτέ. Για σένα που αρνήθηκες να πειραματιστούν στο κορμί σου και στα "άχρηστα" γονιμοποιημένα ωάρια.Στο προσφέρω γονατιστός άγγελέ μου.

Για μένα είσαι η πιο μεγάλη μάνα.

Μάνα του πονεμένου,

του βασανισμένου,

του κατατρεγμένου,

μάνα εκατοντάδων ψυχών ...

... και δική μου κάθε φορά που σαν μωρό παιδί λυγίζω.

Χρόνια σου πολλά άγγελέ μου!

Υπ.