Κυριακή 9 Μαΐου 2021

Χρόνια σου πολλά κι ας μην κατάφερες ποτέ να κρατήσεις μωρό στην αγκαλιά σου! - Υπ.

 

 Χρόνια σου πολλά κι ας μην κατάφερες ποτέ να κρατήσεις μωρό στην αγκαλιά σου!

Ηλιόλουστη Κυριακή η δεύτερη του Μαΐου.

Γιορτή της μανούλας.

Γιορτή με τριαντάφυλλα και καρδούλες στα ανθοπωλεία.

Με ποιήματα στο facebook.

Και δεκάδες πανομοιότυπες ευχές στο viber.

Κατέβηκα στο αρχονταρίκι του ναού και ρουφώντας γουλιά - γουλιά τον καφέ μου στέκομαι και καμαρώνω τις μανούλες της ενορίας μας.

Η κυρα Λένη αγκομαχώντας κάθεται και προσπαθεί να κουμαντάρει στην άβολη καρέκλα τα κιλά της, τα χρόνια της και τα κουράγια της. Της στέλνω με το νου μου εφτά τριαντάφυλλα, όσα και τα παιδιά της, μαζί μ' ένα μπουμπούκι κλειστό για το μικράκι της που χάθηκε -λένε- τον καιρό που δεν είχαν βγει τα εμβόλια ακόμα. Την έχω δει πολλές φορές τα Σαββατόβραδα να κατηφορίζει το δρόμο του Κοιμητηρίου κι ας πέρασαν 23 χρόνια από τότε.

Στην Χριστίνα τη γειτόνισσα, που έκατσε δειλά δίπλα θα στείλω το πιο πορφυρό τριανταφυλλάκι και μέσα θα κλείσω μιαν ευχή να γειάνει το μονάκριβό της που τέλειωσε μόλις την τρίτη χημειοθεραπεία.

Δυο ευωδιαστά ζουμπούλια μαζί την έγνοια μου να μην ξεχάσω να στείλω στην Κατερίνα με τα κατακόκκινα μάτια και το θλιμμένο χαμόγελο. Δεν το περιμέναμε ούτε εμείς ούτε κι εκείνη ότι ο γλυκός και ευγενικός Γιωργάκης της που 'χε μεγαλώσει με χίλιες θυσίες και αγάπη ήταν δεμένος χειροπόδαρα με τις ουσίες.

Μαριώ μας, ηρωίδα μας! Για σένα κρατώ μιαν αγκαλιά αγριολούλουδα.Να σε τυλίξουν με το άρωμά τους και να σε ταξιδέψουν για λίγο πέρα και πάνω από το φάσμα του αυτισμού του παιδιού σου.Και να μας δώσεις λίγη από την ελπίδα σου, από το κουράγιο σου, λίγη από την πίστη σου.

Το πιο όμορφο, το πιο ευωδιαστό λουλούδι το κράτησα για σένα χαρά μου, σύντροφε της καρδιάς και της ζωής μου. Για σένα που δεν κατάφερες ποτέ να κρατήσεις μωρό στην αγκαλιά σου. Για σένα που θρήνησες απανωτές παλίνδρομες κυήσεις. Για σένα που περίμενες καρτερικά -χρόνια τώρα- κάποια είδηση από το Κέντρο Βρεφών που δεν ήλθε ποτέ. Για σένα που αρνήθηκες να πειραματιστούν στο κορμί σου και στα "άχρηστα" γονιμοποιημένα ωάρια.Στο προσφέρω γονατιστός άγγελέ μου.

Για μένα είσαι η πιο μεγάλη μάνα.

Μάνα του πονεμένου,

του βασανισμένου,

του κατατρεγμένου,

μάνα εκατοντάδων ψυχών ...

... και δική μου κάθε φορά που σαν μωρό παιδί λυγίζω.

Χρόνια σου πολλά άγγελέ μου!

Υπ. 

7 σχόλια:

Αλεξανδρεύς είπε...

Υπέροχο και τραγικό!

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο και αληθινό. Ο ευαίσθητος παρατηρητής βλέπει πίσω από την εξωτερική εικόνα, προσεγγίζει κάθε περίπτωση διαφορετικά.

Ανώνυμος είπε...

Χρονια πολλά σε όλες τις γυναίκες και ειδικά σε αυτές που ενώ ποθούσαν ο Θεός δεν το πραγματοποίησε.

Ανώνυμος είπε...

Παναγιά μου ενίσχυσε όλες τις μανάδες του κόσμου.
Καταπληκτικό και πρωτότυπο το κείμενο με αποκορύφωμα για τις «μανάδες» που δεν κατάφεραν ποτέ να κρατήσουν μωρό δικό τους στην αγκαλιά τους. Ποτέ ως σήμερα δεν είχα σκεφθεί αυτή την μερίδα των μανάδων

bibiaggeli@gmail.com είπε...

Συγκλονιστικό!!!

Ανώνυμος είπε...

Τέλειο. Να αγιάσουν τα χέρια που το έγραψαν. Θερμή προσευχή να δίνει η Παναγία μας δύναμη…

Π. Νικόλαος Καπνιάς είπε...

Με κάθε ειλικρίνεια, στην τελευταία παράγραφο έβαλα τα κλάματα, διότι κι εμείς, εγώ κι η σύζυγός μου, ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία... Ειδικά δε η φράση «και δική μου κάθε φορά που σαν μωρό παιδί λυγίζω» αποτυπώνει πλήρως αυτό που συμβαίνει με μένα και τις περιπέτειες της υγείας μου...
Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στο δημιουργό αυτού του κειμένου.