"Οι άγιοι Πατέρες θα ήθελαν να ζουν σε μια εποχή σαν τη δική μας" - Στ. Μπ.

 Ἐπειδὴ μοῦ στέλνουν διάφοροι σήμερα, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἑορτή του, κείμενα μὲ λόγια τοῦ ἁγίου Παϊσίου, σκέφθτηκα νὰ καταθέσω καὶ ἐγὼ κάτι ἀπὸ τὴν ἐμπειρία μου μὲ τὸν Ἅγιο.
 
Ἡ πρώτη φορὰ ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκα ἦταν τὸ ἔτος 1977. Τότε ἀσκήτευε στὸ κελλάκι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυρονικήτα, σὲ ἀπόσταση περίπου μισῆς ὥρας ἀπὸ τὴ Μονή, ἂν θυμᾶμαι καλά. Καὶ τότε μὲ βοήθησε σὲ ἕνα προσωπικό μου θέμα, ποὺ μὲ ἀπασχολοῦσε πολὺ πιεστικὰ ἐκείνη τὴν ἐποχή.
 
Κατόπιν πῆγα κάποιες φορὲς τὴ δεκαετία τοῦ ᾿80 στὸ νέο κελλάκι του, τὴ γνωστὴ Παναγούδα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου. Σὲ μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐπισκέψεις, ἐνῶ εἴμαστε 4-5 καὶ συζητούσαμε μαζί του στὸ λεγόμενο Ὑπαίθριο Ἀρχονταρίκι, ἔφθασε καὶ μιὰ συντροφιὰ 7-8 προσκυνητῶν ἀπὸ τὴν Πάτρα.
 
Αὐτοὶ ἦταν ὅλοι σχεδὸν οἰκογενειάρχες καὶ μὲ τὸ ποὺ κάθισαν καὶ κεράστηκαν τὸ καθιερωμένο λουκουμάκι, ἄρχισαν νὰ τοῦ λένε τὰ προβλήματά τους, κυρίως αὐτὰ γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν, μάλιστα μὲ τὶς ἀλλαγὲς τότε τῆς πασοκικῆς λαίλαπας.
"Πῶς θὰ σταθοῦμε ὄρθιοι σ᾿ αὐτὴ τὴ θύελλα τῆς διαφθορᾶς;" τὸν ρώτησαν.
Θυμᾶμαι σὰν τώρα τὴν ἀπάντησή του:
"Παιδιά μου, καταλαβαίνω τὶς ἀγωνίες σας καὶ τὰ προβλήματά σας. Εἶναι πραγματικὰ δύσκολες οἱ συνθῆκες στὶς ὁποῖες εἶστε ὑποχρεωμένοι νὰ ζῆτε καὶ νὰ ἀγωνίζεστε. Ὅμως ἕνα πρᾶγμα σᾶς λέω· οἱ ἅγιοι Πατέρες θὰ μᾶς ζήλευαν καὶ θὰ ἤθελαν νὰ ζοῦν σὲ μιὰ ἐποχὴ σὰν τὴ δική μας, γιὰ νὰ ἀγωνιστοῦν περισσότερο γιὰ τὸν Χριστό. Αὐτὴ ἡ δύσκολη ἐποχὴ γιὰ τοὺς ἀγωνιζόμενους πιστοὺς δὲν εἶναι μειονέκτημα ἀλλὰ πλεονέκτημα.
Αὐτὰ σήμερα πρὸς τιμὴν τοῦ ἑορτάζοντος σύγχρονου μεγάλου Ἁγίου μας.
Ἅγιε Παΐσιε, πρέσβευε καὶ γιὰ μᾶς καὶ μάλιστα γιὰ κάποιους σὰν καὶ μένα, ποὺ σὲ γνωρίσαμε ἀλλὰ δὲν θελήσαμε νὰ περπατήσουμε στὰ βήματά σου…
12/7/2021

Στ. Μπ.

 
Η φωτογραφία που πλαισιώνει το κείμενο είναι μια εξαιρετικά σπάνια φωτογραφία που τραβήχτηκε από τον Θ.Π. χωρίς την ευλογία του αγίου. Όταν εμφανίστηκε το φιλμ η φωτογραφία δεν υπήρχε. 31 χρόνια αργότερα, την άνοιξη του 2021, βρέθηκε στη θέση της στο φιλμ, σαν να μην είχε φύγει ποτέ ...