Δούλη Κυρίου. Τίποτε άλλο
Ο άνθρωπος που ζει με ελπίδα,
βλέπει μακριά. Ο άνθρωπος που ζει με αγάπη, βλέπει βαθειά. Ο άνθρωπος που ζει
με πίστη, βλέπει με ένα άλλο φως. Με το φως του Θεού. Και βλέπει σωστά.
Με ελπίδα, με αγάπη και με πίστη,
ζούσε στη γη, η αγία Μαρία της Ναζαρέτ. Και έβλεπε και μακριά και βαθειά και
σωστά. Και εκτιμούσε τα «έσω» πιο πολύ από τα «έξω». Τα «άνω», πιο πολύ από τα
«κάτω». Τα άφθαρτα πιο πολύ από τα φθαρτά.
Στο δρόμο αυτό, βάδισε με συνέπεια και με σταθερότητα. Και γέμισε η ψυχή της με την ομορφιά του Θεού. Τίμησε τον Θεό με την υπακοή της στο νόμο Του και τον δόξασε με την ευλάβεια και με την προσευχή της. Ολόκληρη η Παναγία, δόξασε και τίμησε τον Θεό. Με το σώμα και την ψυχή της. Και ο Θεός την ετίμησε ολόκληρη. Σώμα και ψυχή. Και έκανε την μήτρα της, θρόνο τού Υιού Του.
Έτσι, η ταπεινή δούλη του Θεού,
που είχε «εν τω λάρυγγι αυτής τας υψώσεις του Θεού», υψώθη από τον Θεό. Την
έκανε ο Θεός μητέρα Του, «τιμιωτέραν των χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως
των σεραφείμ». Η φτωχή κοπέλα της Ναζαρέτ, η ξενοδουλεύτρα έγινε σεβάσμια και
στους αγγέλους και στους ανθρώπους. Αλλά όσο και αν την ύψωνε ο Θεός τόσο
εκείνη ταπείνωνε τον εαυτό της. Και πολλαπλασίαζε τις νηστείες της, τις
προσευχές της, τις δεήσεις της και τις γονυκλισίες της.
Η αγία μητέρα του Προδρόμου, η Ελισάβετ, όταν την είδε το βροντοφώναξε ότι είναι η μητέρα του Κυρίου. Η Μαρία όμως απάντησε: «Μόνο δούλη του Κυρίου, τιποτένια δούλη του Κυρίου. Τίποτε άλλο».
Παναγία. Η ομορφιά του κόσμου
Τι είναι η Παναγία; Μια αδελφή
μας που έζησε κατά το θέλημα του Κυρίου. Δηλαδή με ελπίδα, με αγάπη και με
πίστη. Αποκόπηκε από μας και από την γη και αφοσιώθηκε στο Θεό. Ακολουθώντας
άλλο δρόμο. Όχι τον δικό μας. Και ζώντας με άλλο τρόπο. Όχι με τον δικό μας.
Το έκανε από αγάπη για τον Θεό.
Και ο Θεός την δέχθηκε και έγινε ευάρεστη ενώπιόν Του. Την δέχθηκε ο Θεός σαν
δώρο της γης, σαν προσφορά ολόκληρου του κόσμου. Σαν μια θυσία ολόκληρου του
κόσμου σ’ αυτόν.
Όσο ζούμε, χωρίς ελπίδα, χωρίς
αγάπη και χωρίς πίστη ποτέ δεν θα καταλάβουμε τι ήταν η Παναγία και τι έκανε.
Θα το καταλάβουμε και θα μπούμε στο μυστήριο της αγιωσύνης της και του
μεγαλείου της, μόνο όταν αρχίσουμε να ζούμε και εμείς με ελπίδα, με αγάπη και
με πίστη. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να κάνουμε την Παναγία καμάρι μας και καύχημά
μας. Μόνο τότε θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τα έργα της και να την
θαυμάζουμε.
Τι είναι η Παναγία για τον κόσμο
και για μας; Απάντηση: Η ομορφιά του Θεού. Η ομορφιά του κόσμου. Η τιμή του
κόσμου. Η πηγή της ζωής του κόσμου. Η χαρά του κόσμου.
Και για τον Θεό τι είναι η
Παναγία; Μια δούλη Του. Όπως και όλοι εμείς. Αλλά δούλη του Κυρίου συνειδητά
και αληθινά. Έκανε πιο πολλές νηστείες για χάρη Του. Πιο πολλές προσευχές για
χάρη Του. Πιο πολλές καλωσύνες για την δόξα Του. Πιο πολλές μετάνοιες από εμάς.
Δούλη του Κυρίου ήταν! Μαζί μας
και το ίδιο με μας. Αλλά με μια διαφορά: Εμείς κάνουμε αμαρτίες πολλές. Εκείνη
έκανε αρετές πολλές. Εμείς εκστομίζουμε ύβρεις και γογγυσμούς. Εκείνη σε όλη
της τη ζωή ανέπεμπε δοξολογίες και προσευχές. Εμείς θέλουμε γλέντια και ηδονές.
Εκείνη κυνηγούσε τις νηστείες και την σεμνότητα. Μα παρόλα αυτά, το παράδοξο
είναι ότι η Παναγία είναι συνεχώς μαζί μας. Κοντά μας. Γονατιστή μαζί μας. Αλλά
και γονατιστή μόνη της μπροστά στο Θεό και στον Υιό της Ιησού Χριστό για μας.
Γονατιστή, μόνη της, τότε που εμείς αλλού τον έχουμε τον νου μας.
Έτσι κύλησε η ζωή της αγίας Μαρίας. Με ταπείνωση, με πίστη, με προσευχές, με νηστείες, με καλωσύνες και με μετάνοιες.
Η καμπάνα: Νεύμα θεάρχιον
Και μεγάλη γυναίκα πια, άρχισε να
νοσταλγεί την άλλη ζωή. Μέσα στην νοσταλγία της για τον Υιόν της και για την
άλλη ζωή, την επουράνια κοντά στον Χριστό, η Παναγία εστέναξε. Τι είπε; Μας το
λέει ένας άγιος.
-Πού είναι ο Υιός μου και αδελφιδός
μου; Πού είναι ο Υιός μου κατά σάρκα, και αδελφός μου στον αγώνα για την τήρηση
του θελήματος του Θεού Πατέρα; Πού είναι ο Πατέρας μου σαν Θεός; Πού είναι ο
Θεός μου και μισθαποδότης μου; Γιατί στέκω μόνη μου εδώ στη γη;
Στέναξε η υπερτέρα των ουρανών
και ο Υιός της και Θεός της την άκουσε. Μόλις την άκουσε -λέμε σε ένα τροπάριο-
έκανε ένα «θεάρχιο νεύμα». Και με την εντολή Του, ξεχύθηκαν οι άγιοι άγγελοι
στην οικουμένη και σαν να ήταν νεφέλες, άρπαξαν τους αγίους αποστόλους. Και οι
απόστολοι «μεταρσίως αιρόμενοι», ως υπό νεφών, υπό των αγίων αγγέλων ήρθαν και
ευρέθηκαν όλοι από τα πέρατα του κόσμου στην Παναγία στη Γεθσημανή.
Εκεί κατέβηκε και ο Υιός της
δορυφορούμενος από τις υπέρτερες των ασωμάτων τάξεις. Και συναντήθηκε τότε ο
κόσμος των αγγέλων και ο Κύριος των αγγέλων, με την Παναγία και τους αγίους
αποστόλους δίπλα της. Οι άγιοι απόστολοι την αποχαιρέτησαν και ζήτησαν την ευχή
της. Και οι υπέρτατες τάξεις των Ασωμάτων παρακολουθούσαν με ευλάβεια -λέει ένα
τροπάριο- πώς άφησε την ψυχή της στα χέρια του Υιού και Θεού της, για να
«μεταβή εκ ζωής εις ζωήν». Από την εδώ ζωή, στην Βασιλεία του Θεού στον ουρανό.
Κοντά στον Υιόν της.
Τι ήταν αυτό το θεάρχιο νεύμα;
Εκείνο που εμείς το λέμε καμπάνα. Που όταν σημαίνει καταλαβαίνουμε ότι είναι
θέλημα Θεού να τρέξουμε στην Εκκλησία. Και όσοι τον αγαπάμε, ξεχυνόμαστε στους
δρόμους για να συναχθούμε στον τόπο που μας καλεί.
Αλλά στην κοίμηση της Θεοτόκου, δεν συμμετείχε μόνο ο ουρανός και οι άνθρωποι του ουρανού. Συμμετείχε και ολόκληρη η γη. Τι έκανε η γη; Παρότι δεν είχε σχέση με την Παναγία, γιατί η γη ήταν υποδουλωμένη στη φθορά που επιφέραμε στη γη με τις αμαρτίες μας, παρά ταύτα, στην κοίμηση της Θεοτόκου, η γη καμάρωνε. Και «την πηγήν της ζωής αποδιδούσα, την ευλογίαν στολίζεται και ευπρέπειαν». Δηλαδή, η γη καμαρώνει γιατί στο πρόσωπο της αγίας Θεοτόκου, έκανε και αυτή στο Θεό μια μεγάλη προσφορά. Την μεγαλύτερη που μπορούσε να βρεθεί.
Ευωδέστατος κήπος
Η Παναγία είναι ένας κήπος
γεμάτος με λουλούδια. Λουλούδια είναι οι αρετές της. Στον κήπο αυτό, κατεβαίνει
ο Χριστός να βοσκήσει τα πρόβατά του. Και να μαζέψει αγριολούλουδα και κρίνα.
Όποιος από μας σαν πρόβατο του Χριστού βόσκει στο κήπο της Παναγίας, όποιος
ψάχνει να δει και να μιμηθεί τις αρετές και την πίστη της, γίνεται κρίνο. Κρίνο
στα χέρια του Χριστού.
Λέει η Αγία Γραφή: «Ο αδελφιδός μου, κατέβη εις τον κήπον αυτού του βόσκειν τα πρόβατα αυτού και συλλέγειν κρίνα». Και ‘μείς αδελφοί, μαζευτήκαμε στον κήπο του Χριστού στην αγία Εκκλησία να βοσκήσουμε. Να βοσκήσουμε; Στα άνθη και στην ευωδία που έχει η Παναγία. Να μυριστούμε τα λουλούδια των αρετών της. Να γεμίσει με την ευωδία τους η καρδιά μας. Να γίνουμε και εμείς ανθοδέσμη στα χέρια του Χριστού. Που θα στολίσει την Βασιλεία του.
Ακριβά πουλάτε
Μα δεν είναι μόνο αυτός ο λαός
του Θεού που συνωστίζεται στις Εκκλησίες. Δυστυχώς, υπάρχουν και άλλοι που στον
κήπο της Παναγίας, στην Εκκλησία δεν πατάνε ποτέ. Όχι μέσα δεν μπαίνουν....
ούτε απ’ έξω δεν περνάνε.
Γιατί αδελφέ μου;
-Θα ήθελα πάτερ να έρθω στην
Εκκλησία. Αλλά κοστίζει πολύ. Ευχαριστώ, δεν αγοράζω. Πολύ ακριβά πουλάτε σεις
οι παπάδες και ο Χριστός μέσα στην Εκκλησία.
Και βρίσκοντας τον Χριστό, και τα «είδη που πουλάει» ακριβά, όχι μόνο δεν μπαίνουν στην Εκκλησία, αλλά ούτε απ’ έξω δεν θέλουν να περνάνε μερικοί.
Σήκωσε τα ράφια
Η Παναγία, το μαγαζί του Θεού το
βρήκε πολύ φτηνό. Το σήκωσε ολόκληρο. Γι’ αυτό γέμισε η ψυχή της και το σώμα
της με όλες τις αρετές. Και γι’ αυτό πέτυχε τόσο την ευαρέσκεια του Θεού, που ο
Θεός την επέλεξε και την χαρίτωσε να γίνει μητέρα Του. Γιατί έβλεπε με ελπίδα,
έβλεπε με αγάπη, έβλεπε με πίστη. Έβλεπε μακριά. Έβλεπε βαθειά. Και έβλεπε
σωστά.
Τι ζωή και τι ευτυχία να
καταλάβει ο άνθρωπος, ότι όσο πιο πολλά κάνει για τον Θεό, τόσο πιο κερδισμένος
είναι.
Αυτό είναι το μήνυμα της
Παναγίας. Της ζωής της και του αγώνα της.
Να παρακαλέσουμε την αγία μητέρα
του Χριστού μας να μας φωτίζει. Να φωτίζει όλο τον λαό, να έρχεται όλο και
περισσότερο κοντά της. Μέσα στον κήπο του Χριστού. Για να γεμίζει η καρδιά
όλων, με χάρη, ευλογία, ευωδία και αληθινή ζωή. Αμήν.-
Πηγή: Ι. Μ. Προφ. Ηλιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου