Δημάς - Ντίνος Χριστιανόπουλος

Δημάς

Δημᾶς Παύλῳ δεσμίῳ ἐν Ρώμῃ χαίρειν·

Είναι η τέταρτη φορά που επιχειρώ να σας γράψω,

μέσα σε τούτο το πολυθόρυβο μπαρ με το ράδιο να παίζει σουίγκ

και το κορίτσι να με κοιτάει παραξενεμένο.

Συχνά θυμούμαι την εν Χριστῴ ζωή, τους αδελφούς εν Κυρίῳ,

με ταράζει η νοσταλγία, με διαλύει.

Όλοι με θεωρούν ευτυχισμένο καθώς με βλέπουν με το χακί,

το περίστροφο στα δεξιά, να βαδίζω γεμάτος αυτοπεποίθηση,

στη Μπάρα, στα θέατρα, στα ζαχαροπλαστεία, στα γυμναστήρια.

Όμως νιώθω καλά την τερηδόνα να προχωρεί.

Τι τα θέλετε, κύριε, τι τα θέλετε,

εμείς που γνωρίσαμε μικροί το Χριστό ζούμε τώρα τη θλίψη·

χάσμα γὰρ μέγα ἐστήρικται μεταξύ ἡμῶν καὶ ὑμῶν[1].

Όπου να γυρίσω, με σκοτώνει το παράπονό σας:

Δημᾶς μ' ἐγκατέλιπεν ἀγαπήσας τὸν νῦν αἰῶνα.

Κι όμως νιώθω παράταιρος μέσα στον κόσμο αυτό,

σαν κλασική μουσική σε ταβέρνα.

Κι όταν ανοίγω το άλμπουμ με τα εικόνια που μας κάμναν

πλανόδιοι ζωγράφοι σ' εξορμήσεις ιεραποστολικές,

δεν ξέρω αν θα 'θελα να επιστρέψω, είναι τόσο οδυνηρή

η εποχή της φρόνησης, θα 'θελα μόνο

να ξεριζώσω με τα χέρια μου τη μνήμη.

Τάχα θα βάλω πια τις χώρες μου σε κάποια τάξη; [2]

Και πώς μες στ' αδιέξοδο έξοδο να 'βρω;

Ντίνος Χριστιανόπουλος

 ***

Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950). Στα ποιήματα αυτής της συλλογής, ο ποιητής χρησιμοποιεί πρόσωπα κυρίως από την εποχή των πρώτων χριστιανικών χρόνων («Ο εκατόνταρχος Κορνήλιος», «Η Μαγδαληνή», «Άνθρωποι της Λαοδικείας» κ.ά.) αλλά και την αρχαία εποχή («Αντιγόνη υπέρ Οιδίποδος»), προκειμένου να αποδώσει σύγχρονες καταστάσεις και συμπεριφορές.

[1] Λουκ. 16, 26.

[2] Πρβλ. Τ. Σ. 'Ελιοτ. Η έρημη χώρα (μτφρ. Γ. Σεφέρη), εκδ. Ίκαρος 2009.