Παιχνίδια - Ορφέας

 

Παιχνίδια

 

«Έλα να παίξουμε..»

Μ. Αναγνωστάκης

 

Από το τάβλι αρχίσαμε.

Να διασκεδάσουμε στ΄ αβέβαιο.

Όμως το αβέβαιο, στο βάθος, διασκέδαση δεν δίνει.

 

Έπειτα, σκάκι. Στρατηγικά και φρόνιμα.

Στο τέλος, τόση φρονιμάδα, ο ένας τον άλλον μάθαμε

-πότε πιόνι, πότε βασιλιάς, πότε πύργος κλειστός.

Βαρεθήκαμε.

 

Μετά στην παντομίμα βρήκαμε ενασχόληση.

Μα, το ότι άλλοι ήμασταν δεν ήταν δα σπουδαίο νέο.

 

Ούτε στα κλασικά βρήκαμε άκρη:

«Κρυφτό» - ποιος φυλάει;

«γύρω-γύρω» - ποιος στην μέση;

«περνά η μέλισσα»-ποιόν τσιμπά;

 

Στην αλάνα ξεμείναμε να κοιτιόμαστε καθώς σουρούπωνε.

Μα, πού μάνα να μας μαζέψει.

 

Τότε, είδαμε ο ένας του άλλου τα ματωμένα γόνατα.

Και μας πήραν, επιτέλους, τα δάκρυα των νηπίων.

 

Κανείς δεν είναι το παιχνίδι κανενός…

 

Ορφέας