Κραυγές πρὸς σκληροὺς ἀρνητές - Ἀρχιμ. Δανιἠλ Ἀεράκη

Κραυγές πρὸς σκληροὺς ἀρνητές

 

Ἀρχιμ. Δανιἠλ Ἀεράκη

 
Μία 43χρονη γυναίκα, μητέρα δύο παιδιῶν, ἡ Θεανώ, ἔφυγε ἀπό αὐτή τὴ ζωὴ στὶς 24 Νοεμβρ. 2021 ἀπό ἐπιπλοκὲς τοῦ κορωνοϊοῦ. Λίγο προτοῦ νὰ διασωληνωθῆ ἔγραψε ἕνα μικρὸ κείμενο στὸ κινητό της. Ἀναφέρει ὁ ἀδελφός της:
«Τὸ βρήκαμε στὸ κινητό της μαζὶ μὲ ἄλλα μικρὰ κείμενα, πού ἔγραψε γιὰ κάθε ἕνα ἀπό μας, χρησιμοποιώντας τὴν τελευταία δύναμι πού τῆς εἶχε ἀπομείνει. Παρακαλοῦμε νὰ τὸ κοινοποιήσετε, γιατί, ἔστω καὶ ἕνα παιδάκι νὰ γλιτώση τὴν ὀρφάνια, ἡ ψυχὴ τῆς ἀδελφῆς μας θὰ χαμογελάση ἀπό ἐκεῖ πάνω πού τώρα βρίσκεται. Σὲ ἀγαπᾶμε, Θεανώ μας! Ὑγεία σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους».
Τὸ κείμενο τῆς μακαριστῆς πλέον Θεανοῦς ἔχει ὡς ἑξῆς:
«Εἶμαι 43 χρονῶν. Ἔχω δύο μικρὰ παιδάκια, τὴν Θεοδώρα μου καὶ τὸν Γιαννάκη μου. Εἶμαι στὸ νοσοκομεῖο, στὴν πτέρυγα covid στὴν Καβάλα. Ἂν εἶχα κάνει τὸ ἐμβόλιο, αὐτὴν τὴν στιγμὴ μπορεῖ νὰ μὴν ἤμουν σὲ αὐτὴν τὴν κατάσταση. Λίγο αὐτὰ πού ἄκουγα ἀπό τὸν ἕναν καὶ τὸν ἄλλον, λίγο ἡ ἀναβλητικότητά μου, δὲν τὸ ἔκανα. Τί κέρδισα; Δὲν κέρδισα... Τὸ ἀντίθετο, ἔχασα τὴν ζωή μου, τὰ παιδιά μου, τὴν οἰκογένειά μου. Μιὰ φορὰ μπῆκα στὸ σύστημα καὶ ἔβαλα τὰ στοιχεῖα μου γιὰ νὰ τὸ κάνω, καὶ βγῆκε astrazeneca, ἄστο, λέω, ἄλλη φορά... Ἄλλη; Ποιὰ ἄλλη; Δὲν ὑπάρχει ἄλλη φορά.
Τὰ πράγματα εἶναι πολὺ δύσκολα. Οἱ γιατροὶ τὸ λένε καὶ ἐμεῖς δὲν ἀκοῦμε... Ἀκοῦμε τὸν ἕναν καὶ τὸν ἄλλον, πού δὲν εἶναι γιατροί. Ὁ καθένας μας ἔχει ἕνα γιατρὸ πού ἐμπιστεύεται. Ἄς τὸν ρωτήση τί γίνεται στὰ νοσοκομεῖα...».
• Εἶναι ἀνάγκη νὰ φτάση κανεὶς στὸ «Ἀμήν», γιὰ νὰ κραυγάση καὶ νὰ προειδοποιήση; Ὁπωσδήποτε ὅλοι κάποια στιγμὴ θὰ φύγουμε ἀπό τούτη τὴ ζωή. Ἄλλο ὅμως νὰ φύγης, γιατί ὁ Κύριος σὲ καλεῖ, καὶ ἄλλο νὰ φύγης γιατί δὲν θέλησες νὰ δεχτῆς ἰατρικὲς προσφορές, ποὺ πάλι ὁ Κύριος χαρίζει. Ἄλλο νὰ πέση τὸ σπίτι ἀπό κάποιο σεισμό, καὶ ἄλλο νὰ πέση γιατί σου ἔλεγαν ἄλλοι νὰ μὴ τὸ ὑποστυλώσης καὶ σὺ τοὺς πίστεψες.
• Πολλοὶ ἀδελφοί μας φτάνουν στὶς ΜΕΘ. Ἀρκετοὶ προτοῦ νὰ διασωληνωθοῦν αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκη, ὅπως ἡ Θεανώ, νὰ προτρέψουν στὸ νὰ σπεύσουν οἱ «περιλειπόμενοι» νὰ ἐμβολιαστοῦν. Ὑπάρχουν ὅμως, δυστυχῶς, καὶ ἄλλοι (λίγοι ἴσως), πού οὔτε πρὸ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου μεταμελοῦνται πού ἔπεσαν θύματα παραπληροφορήσεως. Καὶ ὄχι μόνο, ἀλλὰ καὶ ἐπιτίθενται στοὺς γιατροὺς τῶν νοσοκομείων, πού μόνο τό καλό τους θέλουν.
• Καὶ καλὰ οἱ λοιποὶ «ἀρνητές». Εἶναι σκληροί. Δὲν συγκινοῦνται οὔτε ἀπό τὸν ἀρχικὸ κορωνοϊό, οὔτε ἀπό τὶς μεταλλάξεις Δ καὶ Ο, οὔτε ἀπό τούς θανάτους ἐκ τῆς πανδημίας, πού ξεπέρασαν τὶς 20.000. Οἱ ρασοφόροι, εἴτε «προφητολόγοι» μοναχοί, εἴτε «πνευματικοὶ(!)», πού ἐκφοβίζουν πιστοὺς καὶ ὡς κανόνα τοὺς βάζουν τὴν ἀποφυγὴ τοῦ ἐμβολίου, αὐτοὶ δὲν συγκινοῦνται τουλάχιστον ἀπό κραυγὲς ἀγωνίας σὰν τῆς Θεανοῦς;