Ξεκίνησα με ένα δισταγμό ,πως μπορώ εγώ ο
ελάχιστος να γράψω για εκείνον;;;
Για εκείνον που σήμερα τόσα του
οφείλω.....;
Δίστασα , αλλά ένιωσα την ανάγκη να το πράξω , προσφέροντας ένα μικρό "Κανίσκιον ευγνωμοσύνης" .
Θέλω να σου μιλήσω γέροντα και θέλω να με ακούσεις όπως πάντα έκανες με το χαμόγελο ....
Νοιώθω μόνος Παππούλη μου, σε είχα από μικρό παιδί αρωγό στον δρόμο της πνευματικής μου ζωής.Η πόρτα που έμενες ,κλειδαμπαρωμένη πια και τώρα ...
μέσα εκεί μείναν όλα τα βιωματά μου!
Η ψυχή μου αντλούσε δύναμη καθώς χτυπούσα το κουδούνι και η καρδιά μου πλημμύριζε από ευλογία και Θεία Χάρι.
Πενήντα μέρες σχεδόν, που μετοίκησε η ψυχή σου στα ουράνια και δεν έπαψα να κλαίω και τώρα που γράφω ο λυγμός με πνίγει. Δεν στο κρύβω, η ψυχή μου λαβώθηκε .... προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου και ψάχνω της παρηγορίας βάλσαμο με το... να σε επικαλούμαι στις προσευχές μου.
Ελπίζοντας να ηχήσει και πάλι στα αυτιά μου ,η χρειά από γεμάτη στοργή φωνή σου, λέγοντας μου "λεβέντες" ο "Θεός φυλάξει"
Μα πόσο ανάγκη το έχω ;;;
Εναπόθεσα στο
Αγιασμένο πετραχήλι σου, την πνευματική μου ζωή από νηπιακής ηλικίας....
τώρα προστρέχω πια στον Αγιασμένο τάφο σου, κλαίω , μιλάω και γνέφω
τα λευκά πετράδια για να νοιώσω ξανά , εκείνο το φτερούγισμα της ψυχής
μου καθώς έφευγα από το Ιερό εξομολογητήριο .
Αχ! Πνευματικέ μου πατέρα, γέροντα μου,η καταφυγή μου ήσουν και σε σένα ακουμπούσε όλο μου το είναι.
Σεβαστέ μου και πολυαγαπημένε
μου Γέροντα,
δεν θα ξεχάσω ποτέ την ευεργεσία σου στην οποία χρωστώ ό,τι είμαι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την παρακαταθήκη της ταπεινής,ανεξήκακης και όλο ειλικρίνεια φιλόστοργη αγάπη σου.
Όπως επίσης σου είμαι ευγνώμων για το σθένος της πνευματικής μυστηριακής ζωής που μας δίδαξες.
Εύχου Άγιε Γέροντα για όλα τα
πνευματικά σου τέκνα, τα οποία θέλησε ο Θεός να απαρφανέψουν πολύ νωρίς
και που ποτέ δεν θα σε ξεχάσουν.
Ευλαβικά τούτη τη μέρα
Γέροντα, κλίνω το γόνυ της ψυχής μου, εκζητώντας την Αγία ευχή
σου....
Δίστασα , αλλά ένιωσα την ανάγκη να το πράξω , προσφέροντας ένα μικρό "Κανίσκιον ευγνωμοσύνης" .
Θέλω να σου μιλήσω γέροντα και θέλω να με ακούσεις όπως πάντα έκανες με το χαμόγελο ....
Νοιώθω μόνος Παππούλη μου, σε είχα από μικρό παιδί αρωγό στον δρόμο της πνευματικής μου ζωής.Η πόρτα που έμενες ,κλειδαμπαρωμένη πια και τώρα ...
μέσα εκεί μείναν όλα τα βιωματά μου!
Η ψυχή μου αντλούσε δύναμη καθώς χτυπούσα το κουδούνι και η καρδιά μου πλημμύριζε από ευλογία και Θεία Χάρι.
Πενήντα μέρες σχεδόν, που μετοίκησε η ψυχή σου στα ουράνια και δεν έπαψα να κλαίω και τώρα που γράφω ο λυγμός με πνίγει. Δεν στο κρύβω, η ψυχή μου λαβώθηκε .... προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου και ψάχνω της παρηγορίας βάλσαμο με το... να σε επικαλούμαι στις προσευχές μου.
Ελπίζοντας να ηχήσει και πάλι στα αυτιά μου ,η χρειά από γεμάτη στοργή φωνή σου, λέγοντας μου "λεβέντες" ο "Θεός φυλάξει"
Μα πόσο ανάγκη το έχω ;;;
Αχ! Πνευματικέ μου πατέρα, γέροντα μου,η καταφυγή μου ήσουν και σε σένα ακουμπούσε όλο μου το είναι.
δεν θα ξεχάσω ποτέ την ευεργεσία σου στην οποία χρωστώ ό,τι είμαι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την παρακαταθήκη της ταπεινής,ανεξήκακης και όλο ειλικρίνεια φιλόστοργη αγάπη σου.
Όπως επίσης σου είμαι ευγνώμων για το σθένος της πνευματικής μυστηριακής ζωής που μας δίδαξες.
Ας είναι αιωνία η μνήμη σου
μέσα στην αιώνια μνήμη Του Θεού.
Το ελάχιστο πνευματικό σου
τέκνο,
Τσιτσιβός Χαράλαμπος.
10 σχόλια:
Πόσο μας εκφράζουν τα λόγια σου Χαράλαμπε...
Την ευχή του Γέροντα να έχουμε!
ΧΑΡΆΛΑΜΠΕ ΔΕΝ ΣΕ ΞΈΡΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΆ ΑΛΛΆ ΣΉΜΕΡΑ ΝΙΩΘΩ ΌΤΙ ΕΊΜΑΣΤΕ ΣΤΕΝΟΊ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΆ ΑΔΈΛΦΙΑ ΘΑ ΛΕΓΑ .... ΚΙ ΑΥΤΌ ΤΟ ΟΦΕΊΛΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΞΙΟΛΆΤΡΕΥΤΟ ΜΑΚΑΡΙΣΤΌ ΓΈΡΟΝΤΑ ΜΑΣ Π. ΚΟΣΜΆ.. ΈΤΣΙ ΕΞΗΓΕΊΤΑΙ ΠΟΥ ΝΙΏΘΟΥΜΕ ΌΛΟΙ ΌΣΟΙ ΣΚΕΠΑΣΤΗΚΑΜΕ ΚΆΤΩ ΑΠ ΤΟ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΚΑΛΌΤΥΧΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΖΉΣΑΜΕ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΥΣΑΜΕ ΜΑΖΊ ΤΟΥ ΟΊΣΤΡΟ ΟΥΡΆΝΙΟ... ΚΑΤΆΦΕΡΕ ΝΑ ΜΑΣ ΞΑΝΆ ΦΟΡΤΊΣΕΙ ΣΥΓΚΊΝΗΣΗ ΚΑΙ ΝΟΣΤΑΛΓΊΑ.. ΚΑΛΉ ΔΎΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΌΤΗΤΑ ΌΤΙ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΊ ΠΑΤΡΙΚΑ ΔΊΠΛΑ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟ
ΑΓΙΟΣ!!! Τέλος
Ευχαριστούμε για το πνευματικό αυτό κείμενο.
Όντως αγιασμένη μορφή ο μακαριστός μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
Γι' αυτό ήλκυσε κοντά του πλήθη χριστιανών.
Η αρετή δεν γίνεται να μείνει κρυφή, πάντα ο Θεός φανερώνει τους Αγίους του.
Πόσο πολύ μας λείπει... πόση ορφάνια νιώθουμε..
ΔΙΟΡΘΩΣΗ..΄((..ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΞΑΝΑΦΟΡΤΙΣΕΙΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ..))
Άγιος Σεβάσμιος Γέρων Κοσμάς.
Απορία. Που ήσασταν εσείς όλοι όταν έπρεπε;;;
ΔΊΠΛΑ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΈ ΔΊΠΛΑ ΤΟΥ. ΑΓΩΝΙΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΑΖΊ ΤΟΥ ΈΝΑ ΛΙΘΑΡΆΚΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟ ΒΆΖΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΊ. ΕΞΆΛΛΟΥ ΌΤΑΝ ΧΡΕΙΆΣΤΗΚΕ ΝΑ ΤΟΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΑΠΌ ΤΟ ΣΤΌΜΑ ΚΆΠΟΙΩΝ ΕΠΙΚΊΝΔΥΝΩΝ ΛΑΣΠΟΛΟΓΩΝ ΣΠΕΥΣΑΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΛΙΓΟΣΤΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΩΣΟΥΜΕ ΕΝΏ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΒΈΒΑΙΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΝΙΣΑΜΕ ΑΥΤΌ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΤΙΔΙΩΚΟΤΑΝ ΩΣ ΑΛΛΟΣ ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ..
ΠΌΤΕ ΔΕΝ ΚΛΕΊΣΑΜΕ ΑΥΤΙΆ ΟΎΤΕ ΣΤΌΜΑ ΌΤΑΝ ΤΟΝ ΚΑΚΟΛΟΓΟΥΣΑΝ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΑΣ. ΓΊΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΠΑΤΈΡΑ ΣΟΥ ΚΙ ΌΤΑΝ ΚΙΝΔΥΝΕΎΕΙ ΝΑ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙΣ? Ε ΛΟΙΠΌΝ ΑΞΙΟΣ ΑΛΛΆ ΠΆΝΩ ΑΠ ΌΛΑ ΑΓΙΟΣ!!!!
Δημοσίευση σχολίου