Θυμάμαι, όταν σπούδαζα (μιλάμε
για πολλά χρόνια πριν) στην όμορφη Heidelberg, ένα όμορφο θέαμα. Κοιτούσα συχνά
από το παράθυρο του δωματίου μου τον Neckar και τα καράβια που έπλεαν φορτωμένα
με κάθε είδους φορτία.
Μία μέρα πέρασε ένα καράβι φορτωμένο παλιοσίδερα. Το όνομά του ήταν ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Κάθε φορά που το θυμάμαι σκέφτομαι πως τίποτε άλλο δεν είναι η μετάνοιά μας, παρά τα παλιοσίδερα του εαυτού μας που τα επιστρέφουμε στον Θεό Πατέρα και του ζητάμε να μας ξανακάνει καινούργιους ανθρώπους. Μια επιστροφή είναι τελικά αγκομαχώντας πιθανόν πάνω στο ποτάμι της ζωής. Μία επιστροφή που περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε στις δύσκολες αυτές μέρες του πολέμου, του μίσους, της αδικίας.
Ειδικά εμείς που αιώνες τώρα επιμένουμε ότι γνωρίζουμε αυτόν το δρόμο. Καλή Σαρακοστή επιστροφής και μετάνοιας.
1 σχόλιο:
Εξαιρετικός παραλληλισμός, που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα!!! Αρκεί βέβαια το "σκράπ" να μην καταλήξει σε κουταλοπήρουνα και είδη μιας χρήσης, αποδεικνύοντας, ότι ήταν "παραχρησιμοποιημένο" και μη επιδεχόμενο επιστροφή για οντολογική "επανάχρηση". Η κα Τσαλαμπούνη, πάντα μας ξαφνιάζει ευχάριστα με την γραφίδα της, ούσα εξαίρετη ΚΥΡΙΑ και παιδαγωγός. Μπράβο της!!!
Δημοσίευση σχολίου