Παρακαλείς για έλεος γιατί
συνεχώς παρεκκλίνεις ξανά και ξανά από τα ουράνια, από τον Κύριο, για να υποκύψεις
στην υπακοή των γήινων, στην παροδική ηδονή που σου δίνει μια τυχαία
ευχαρίστηση, που όμως την διαδέχεται η ανοστιά, η πίκρα και η αηδία. Και όσο
περισσότερο ασχολείσαι μ’ αυτή, τόσο πιο πολύ ανακαλύπτεις στο βάθος την
αναξιοπιστία της. Θέλεις να απελευθερωθείς απ’ αυτή. Θέλεις να αποδεσμευθείς
από το δέσιμο σου με την αναξιοπιστία της. Γι’ αυτό και παρακαλείς: «Ελέησον
με». Γρήγορα παρατηρείς ότι αυτή η προσευχή σε βοηθάει στην προσπάθεια σου.
Τότε ξυπνάει μέσα σου η αγάπη στον Κύριο που σου δίνει τη βοήθεια. Κι η αγάπη
αυτή αυξάνει σιγά σιγά.
Τίτο Κολιάντερ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου