ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΣΣΑΣ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΗΣ  ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΣΣΑΣ  ΜΕ  ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ  ΤΟ  ΧΡΙΣΤΟ

 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 
Κυριακή 22 Μαΐου 2022, της Σαμαρείτισσας, της μετά ταύτα Αγίας και Ισαποστόλου Φωτεινής, ως παραδίδει η Εκκλησία ! Και, στο Ευαγγέλιο ακούσαμε και είδαμε με τα μάτια της καρδιάς  τον Αιώνιο θείο Οδοιπόρο της Αγάπης, απλό άνθρωπο τώρα και Ιουδαίο σε μια πορεία και παρουσία τομής. Και, σε μια συνομιλία πρωτοπορία και τιμή για τα τότε στη γυναίκα, βέβαια, και νυν, το δε παράδοξο και εκπληκτικό, σε ποια ή τι γυναίκα, αποκάλυψη σ’ αυτήν από μέρους του, Αλήθειας και Ιδιότητας Κορυφής!
     
    Α.   Ο Χριστός πεζοπορεί από Ιουδαία προς Γαλιλαία μέσω Σαμάρειας. Φτάνει ντάλα μεσημέρι-«ώρα ην ωσεί έκτη»-στην πόλη της Σαμάρειας Συχάρ, κουρασμένος, ιδρωμένος προφανώς-«κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας». Κάθεται να ξαποστάσει σε τόπο ιερό, στο πηγάδι του Πατριάρχη Ιακώβ. Φυσικά και γνωρίζει ότι και κινείται και στέκει σε έδαφος εχθρικό, ως ακούει να του λέει κατά πρόσωπο και η Συχαριανή που έρχεται σε λίγο ν’ αντλήσει νερό. «Ου γαρ συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις». Είναι διχασμένοι κι απέναντι φυλετικά και θρησκευτικά.
     Οι διχασμοί κι οι διαχωρισμοί είναι του ξεστρατισμένου ανθρώπου, δεν είναι του Θεού ! Χριστός ο Θεός, συνάμα και άνθρωπος τώρα, χωρίς λόγια του αέρα ή πολλά, που λέμε οι πολλοί, με αυτή την πορεία και παρουσία διαμηνύει διαυγέστατα ότι : «Όλη η γη είναι του Θεού, οι άνθρωποι παιδιά του, και μεταξύ τους αδελφοί»-Ψ.23. Οι μεσότοιχοι διχασμών και χωρισμών ισοπεδώνονται έτσι, δεν υπάρχουν για το Χριστό, ο οποίος και είναι και μένει : «Χθες και σήμερον ο Αυτός και εις τους αιώνας» ! Αυτή είναι η οδός της ειρήνης, της αδελφοσύνης, της Αγάπης, της αληθινής ζωής ! Όχι βέβαια, «ως αναγκαστικό αγαθό, που είναι το χειρότερο κακό», αλλά ως χρέος σταυρικό: «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν … αράτω τον σταυρόν αυτού». Ως Ελευθερία της Αγάπης, και όσοι πιστοί!
 
     Β.   Τα θρησκευτικά ριζοβολήματα της Συχαριανής, κι οι συνακόλουθες απορίες της, κάνουν το Χριστό να συνομιλεί μαζί της, πρωτοπόρα για τα τότε, και για το γυναικείο φύλο τιμητικά, και να το σφραγίζει εμπιστευόμενος πρώτα σ’ αυτό αποκάλυψη Αλήθειας κορυφής: «Πνεύμα ο Θεός»! Και, λατρεύεται αληθινά μόνο πνευματικά, όχι τυπικά, λόγια-λόγια, μη και μη, αλλά με αγάπη αληθινή ! Ενώ με το αίτημά της για το «άλλο νερό, αυτό του Χριστού, που ξεδιψάει διαπαντός», και τα επακολουθήσαντα αποκαλυπτήρια της πολυτάραχης ζωής της-«είχες πέντε άνδρες, κι ο τωρινός, δεν είναι νόμιμος»-προχωρεί στο πολύ-πολύ πιο παράδοξο, αν μη ακόμα και για μας σήμερα πιο απροσδόκητο ως και πιο εκπληκτικό ότι, της αποκαλύπτει πως έχει μπροστά της και συνομιλεί με το Μεσσία για το οποίο και έχει ακούσει και προσμένει να ρθει : «Εγώ ειμί, ο λαλών σοι»!
 

******   ***   ******

       Μ’ αυτά κι αυτά, τα τοιαύτα, και τόσο ωραία, τόσο θαυμαστά από το νου να θρονιάζονται στην καρδιά αποχωρούμε από το Ναό ειρηνεμένοι ως προτρέπει και η σχετική ευχή-«εν ειρήνη προέλθωμεν» ! Παίρνουμε Κυριακάτικη εφημερίδα και διαβάζουμε, ανοίγουμε Τηλεόραση και βλέπουμε ad hoc, άμεσα και ζωντανά μήνες τρεις τώρα, ερείπια επί ερειπίων, τραγικό ισοπέδωμα επιβλητικών πολυκατοικιών πόλεων και αγροικιών χωριών όμορφης χώρας, πιο πολύ, υπέροχου λαού ! Και νιώθουμε θλίψη πάνω στη θλίψη και στενοχώρια όση πολλή ! Αιώνας 21^ος στην καρδιά της Ευρώπης του πολιτισμού ! Κι από τη μια στιγμή στην άλλη στους πέντε δρόμους, απροσμέτρητο ξερίζωμα προσφυγικό ! Έτι δε και χειρότερο, και απροσμέτρητα κατάπικρο, και πιο βαθύτατα θλιβερό, χωρίς λόγο, χωρίς αιτία ή βάση πραγματική, από αυτά κι αυτά, και τα τοιαύτα «της ειδικής πολεμικής επιχείρησης», αμέτρητα κορμιά νεκρά στο χώμα, νέων στην άνοιξη της ζωής ! Κύριος μόνο οίδε και είδε πόσων και πόσων ένθεν κακείθεν μαχητών και αντί-μαχητών ! Ποιες μάνες θρηνούν και οδύρονται τα σπλάχνα, τους γιους τους, ποιες σύζυγοι τους άντρες τους, το ανείπωτα πιο πονεμένο, το και χείριστο και βάρβαρο για τους πρωταίτιους, στην ορφάνια πόσα και πόσα παιδιά ! Και πού να περιλάβουμε τα αθώα θύματα του άμαχου πληθυσμού, τη βαρβαρότητα των ομαδικών τάφων, και όσων πολλών άλλων ανομολόγητων !
          Ο Κύριος μόνος πάλι οίδε και είδε ποιο το μερίδιο ευθύνης από δω κι από δω ! Δεν προσθέτω, «Αυτός και αποδώσει εκάστω κατά τα έργα αυτού» ! Όχι γιατί δε θα γίνει, αλλά γιατί η φωνή χάνεται μέσα στο βουητό της πανσπερμίας πνευμάτων και γλωσσών του σημερινού παγκόσμιου χωριού. Ο άνθρωπος όμως, ιδιαίτερα αυτού του ευγενούς λαού που υφίσταται και τον ασύλληπτα φοβερό σύγχρονο οπλικό τρόμο-παιχνίδι εκείνος που ζήσαμε παιδιά εμείς-κι αφήνω έξω τον πυρηνικό, που υποδηλώνει πολλά τε και ερημία γης ! Κι ο άλλος σε όλο τον κόσμο δε δυσκολεύεται να διακρίνει τι πήλινα πόδια, τι πέτρινη καρδιά έχει ο τόσο και τόσο-σχεδόν μεσσιανικά-πολυδιαφημισμένος τεχνολογικός, βιοτεχνολογικός ή όπως αλλιώς πομπωδώς αυτό-χαρακτηρίζεται σύγχρονος πολιτισμός !
     Δε δυσκολεύεται επίσης να διακρίνει ποιος είναι, πώς και τι πίσω από την ως ονόμασε ο ίδιος «ειδική πολεμική επιχείρηση», πόλεμο απηνή και ανηλεή, σε γλώσσα παγκόσμια αναγνώσιμη ! Μάλιστα εναντίον ενός ομόφυλου έθνους, ανεξάρτητου κράτους και εν πολυφωνία δημοκρατικού λαού ! Και το έτι χειρότερο, τώρα όχι χωρίς ή απέναντι στο Θεό, αλλά από κοινού και σε συμμαχία με το Θεό εναντίον ομόδοξου-ευρύτερα-χριστιανικού λαού ! «Έσχατη πλάνη, χείρων της πρώτης» ή τραγικός μυκτηρισμός ! Ποιες οι ρίζες, οι καταβολές, οι αγάπες, τα οράματα τε και πράγματα του πρωτομάστορα-πρωτοστάτη παιδιόθεν έως νυν. Όπου μονοδιάστατος, ολοκληρωτικός, εξουθενωτικός ο ίδιος εναντίον κάθε εκφραστή και του παραμικρού κι ασήμαντου «αντί», λέει και διακηρύττει ότι ενεργεί πολεμικά και αντιμετωπίζει κάποιον επικίνδυνο για τη χώρα του λαό «νεοΝαζί» ! Ως να μην υπάρχουν διεθνείς οργανισμοί αναζήτησης και εύρεσης χρυσής τομής !
     Τι να πει κανείς, και τι να μολογήσει ! Ασφαλώς, «δυοίν κακοίν προκειμένοιν το μη χείρον βέλτιστον». Αυτή είναι απροκάλυπτα η μικρή έστω, πλην καίρια διαφορά ελεύθερου δημοκρατικού καθεστώτος του κόσμου που στέκει απέναντι στον από παλιά ως σήμερα εκπορευόμενο υπό διάφορα ονόματα από την Ασία οδυνηρό ολοκληρωτισμό ! Μπορεί όμως να πει και να ομολογήσει, πως απορεί και εξίσταται πώς μπορεί να υπάρχουν Έλληνες που, «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ»-Καβάφης-προτιμούν τε και προσμένουν αντί του, «τις αγορεύειν βούλεται», και, «η γνώμη των πλειόνων κρατείτω», τον εγείροντα πάλι θρασεία κεφαλή Λένιν-Στάλιν κοπής μαρξιστικό ολοκληρωτισμό !

«Χριστός Ανέστη»

 Αθανάσιος Κοτταδάκης