Στη μνήμη του Γεωργίου Γεωργιόπουλου, επιτ. Προέδρου της ΓΕΧΑ Πατρών
Κύριε Γιώργο,
έχω έρθει στην πολυαγαπημένη μας κατασκήνωση για
κάποια εργασία που έχει προκύψει. Είμαι μόνος. Αλήθεια, είμαι μόνος;
Κάθομαι σε μιαν άκρη της κατασκήνωσης και
απολαμβάνω την ησυχία της. Εσένα δε σε θυμάμαι ποτέ να κάθεσαι κάπου ήσυχα να
απολαμβάνεις την ηρεμία της. Μια ζωή με την έννοια και την αγωνία της. Να μη
λείψει τίποτα από την κατασκήνωση. Να μη λείψει τίποτα από τα παιδιά, όπως
έλεγες.
Θυμάμαι που σε πρωτοείδα, παιδί εγώ, να ψέλνεις στη
Χριστιανική Εστία με αυτή την απαλή, γλυκιά φωνή. Κι όταν αργότερα είχαμε μάθει
να ψέλνουμε κάποιοι νεότεροι, ολόχαρα έδινες τη θέση σου.
Θυμάμαι πριν ξεκινήσει η κατασκήνωση, όταν κάναμε τον καθαρισμό από τα χορτάρια, ερχόσουν με το αυτοκίνητο και έπιανες κι εσύ την τσουγκράνα να βοηθήσεις, πώς άντεχες σε τέτοια ηλικία; Και με πείραζες για να γελάσουμε και μετά μου ζητούσες και συγγνώμη, να μη σε παρεξηγήσω. Κι αργότερα που είχαν περάσει τα χρόνια και δεν μπορούσες μας έλεγες ότι το αυτοκίνητο είναι στη διάθεσή μας με τον Τάσο, τον γιο σου.
Θυμάμαι ξεκινούσες χαράματα για να φορτώσεις το
αυτοκίνητό σου. Πάντα στεκόσουν μπροστά στον μανάβη για να βλέπεις αν
βάζουν καλή ποιότητα για τα παιδιά. Καθόσουν ώρα πολλή στον κρεοπώλη μπροστά
μέχρι να κόψει τριάντα κιλά κιμά. «Γιατί το κάνεις αυτό κύριε Γιώργο», σε
ρωτούσα. «Για να μη βάλει β’ ποιότητα στα παιδιά», μου έλεγες γεμάτος
αγάπη.
Θυμάμαι να έρχεσαι στην κουζίνα για να συνεννοηθείς
με τη διαχειρίστρια και δε δεχόσουν κανένα κέρασμα. Όχι, γιατί δεν
καταδεχόσουνα, αλλά για να μη ζημιώσεις την κατασκήνωση.
Θυμάμαι, πριν κάποια χρόνια είχε γίνει κάποια ζημιά
στην κατασκήνωση και είχαμε πάει για να δούμε τι θα κάνουμε. Είχες έρθει, και
το μάτι σου ήταν κατακόκκινο από τα αγγεία που είχαν σπάσει από την αγωνία σου.
Θυμάμαι που η έννοια σου ήταν τόσο μεγάλη που
με έπαιρνες τηλέφωνο στις έξι το πρωί για να μου θυμίσεις κάτι και να μην
ξεχαστώ. Με ξυπνούσες, μου ζητούσες συγγνώμη και μου έλεγες ότι έτσι έπρεπε να
γίνει.
Θυμάμαι ακόμα και όταν είχες αποσυρθεί από το
συμβούλιο και σε ρωτούσα αν μπορούσες να μας βοηθήσεις με την τροφοδοσία, μου
έλεγες γελώντας: «να σας βοηθήσω άλλη μια χρονιά, αφού με
παρακαλάς».
Θυμάμαι το χαμόγελό σου κύριε Γιώργο, κάθε φορά που
μας έβλεπες και την αγάπη που μας είχες και μας την έδειχνες. Το "Δόξα τω
Θεώ" που έλεγες συχνά.
Ξέρεις τι δε θυμάμαι, κύριε Γιώργο;
Δε θυμάμαι να μαλώνεις κανέναν.
Δε θυμάμαι να υψώνεις τη φωνή σε κανέναν.
Δε θυμάμαι να θυμώνεις.
Δε θυμάμαι να έχεις στεναχωρήσεις κανέναν.
Πώς το κατάφερες αυτό; Πολύ δύσκολα μας έβαλες,
κύριε Γιώργο. Έχεις ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά. Πώς να μπορέσουμε έστω και
λίγο να σου μοιάσουμε; Μπορούμε μόνο να σου υποσχεθούμε ότι θα προσπαθήσουμε κι
εμείς να κάνουμε κάτι ελάχιστο από όσα έκανες εσύ. Κι από εκεί που βρίσκεσαι
τώρα, στην αγκαλιά του Κυρίου, να πρεσβεύεις για την αγαπημένη μας κατασκήνωση.
Από τον ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος της κατασκήνωσης που βρίσκομαι αυτή
τη στιγμή προσεύχομαι: αιωνία σου η μνήμη!
Κατασκήνωση «Άγκυρα»
Πηγή: ΑΓΚΥΡΑ
4 σχόλια:
Αγαπητέ μου κ. Παπαγεωργάκη, Πρόεδρε της ΓΕΧΑ Πατρών, και άμεσε διάδοχε του πολύκλαυστου Επιτίμου Προέδρου μας κ. Γ. Γεωργιόπουλου.
Με συγκίνησαν βαθύτατα τα λόγια καρδιάς που κατέγραψες για τον μακαριστό Γεωργιόπουλο, προσμένοντας στον Ναό της Μεταμορφώσεως. Πολλές φορές θα σε αφήσουν «μόνο», το έχω ζήσει στο πετσί μου αυτό τόσα χρόνια στην Κατασκήνωση. Όσα γράφεις ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα τίποτα το περιττό ή το παραπάνω από αυτά που του αξίζουν δεν έγραψες. Σε ευχαριστούμε.
Χαίρομαι που θαυμάζεις τον χαρακτήρα του ανεπανάληπτου προέδρου μας και την τεράστια προσφορά του επί χρόνια διακονώντας διακριτικά και σηκώνοντας τον σταυρό της προεδρίας του.
Χαίρομαι, που ως επόπτης τότε της κατασκήνωσης διέκρινα την εργατικότητα και το ενδιαφέρον σου για αυτή. Το θεωρώ τιμή, ότι μετά από πρόταση δική μου το ΔΣ σε ενέκρινε, μετά και από συγκατάθεση του π. Σωτηρίου, ως μέλος της ΓΕΧΑ. θα τολμήσω να το πω αφού σε γνωρίζω στις κατασκηνώσεις από μικρό παιδί στο Αλισσό. Είσαι ο καταλληλότερος διότι αγαπάς την κατασκήνωση, θυσιάζεις χρόνο από τον πολύτιμο της υπερπολύτεκνης οικογενείας σου, και δουλεύεις για αυτή ακόμη και εις βάρος της υγείας σου. Ο τρόπος της Εκλογής σου στο Δ.Σ. ως Πρόεδρος, μετά από το αδιέξοδο που κανένας δεν δεχόταν, το Πνεύμα του Θεού φώτισε τον σεβαστό μας π. Σωτήριο, να ριχθεί κλήρος με τα ονόματα, και αφού έγινε προσευχή, και ανάγνωση της περικοπής εκ των Πράξεων των Αποστόλων, τραβήχτηκε ο κλήρος και επικυρώθηκε Άνωθεν η εκλογή σου, Δόξα τω Θεώ. Ο μακαριστός Γεωργίοπουλος χάρηκε με την εκλογή σου.
Κλείνοντας πιστεύω ότι τα λόγια σου αυτά είναι εκχύλισμα της καρδιάς σου, για ένα άνθρωπο που τον περιγράφεις υπέροχα, και με συγκίνησες. Εσύ έχεις μαθητεύσει κοντά του και ακολουθείς τα αχνάρια του. Εύχομαι να βρει και αλλού μιμητές ο καλός μας κ. Γεωργιόπουλος, και να παραδειγματιστούμε οι κατέχοντες αξιώματα στο χριστιανικό Έργο. Ο μακαριστός γνώριζε ότι με το μέλι τρώνε ψωμί, και γι΄αυτό ήταν όλος αγάπη χωρίς ποτέ να πει κακό λόγο για τους συνεργάτες του, σήκωνε τον σταυρό που αναλογούσε σε άλλους αυτός χωρίς να μιλά.
Για μένα ως τώρα ήταν μοναδικός και ανεπανάληπτος, και η απουσία του με έχει συγκινήσει διότι έχασε ένας πραγματικό φίλο και αδελφό. Για ένα είμαι σίγουρος ο Παράδεισος με χαρά τον υποδέχτηκε.
Αναστάσιος Κωστόπουλος
Συνεργάτης του μακαριστού μοναδικού κ. Γεωργιόπουλου
Πολύ ωραία τα λέτε κ οι δύο. Ευχαριστούμε.
Πολύ συγκινητικό και περα για πέρα αληθινό το κείμενο του αγαπητού κ. Μαρίνου Παπαγεωργάκη για τον αείμνηστο Γεώργιο Γεωργιόπουλο, τον ακάματο και ταπεινό εργάτη στον Αμπελώνα του Κυρίου, στην αγαπημένη μας κατασκήνωση.
Μαζί με αυτά, τα όσα αξιόλογα προσθέτει ο κ. Αναστάσιος Κωστόπουλος φανερώνουν ότι ο αείμνηστος Πρόεδρος μας δίδαξε πολλά και συνεχίζει να μας εμπνέει το αληθινό πνεύμα διακονίας και συνεργασίας.
Η χάρις που αποπνεουν τα κείμενα αυτά που γράφονται στη μνήμη του είναι ένα ακόμη δείγμα ότι ο μακαριστός Γεώργιος βρήκε παρρησία στο θρόνο της χάριτος και πρεσβεύει για όλους μας.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του. Ο Θεός να τον ανταμείψει «υπερεκπερισσού» για τους αμέτρητους κόπους που κατέβαλλε, να παρηγορεί και να ενισχύει την οικογένειά του και να αναδεικνύει άξιους μιμητές Του.
Ένας παλαιός κατασκηνωτής και συνεργάτης, ευγνώμων στον «κύριο Γιώργο» μας.
Γ. Κ.
Όσοι τον γνώρισαν έχουν να που τα καλύτερα. Ποτέ και από κανένα δεν άκουσα έστω και υπαινιγμό εναντίον του. Να είναι παράδειγμα και οδοδείκτης στον κ. Παπαγεωργάκη. Και όλοι του Συμβουλίου να ον έχουν ως πρότυπο.
Κ. Σ.
Δημοσίευση σχολίου