Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος χουντικός

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἱερωνύμου «Το δράμα ἑνός Ἀρχιεπισκόπου» (ΣΤ΄ Ἔκδοση 2003, σελ. 131-133)

Παρά τό πλευρόν τῶν πολιτικῶν κρατουμένων 2^ο

Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος

Διά νά ἔχω δέ προσωπικήν ἀντίληψιν περί τῶν συνθηκῶν διαβιώσεως τῶν πολιτικῶν κρατουμένων, ἀπεφάσισα νά ἐπισκεφθῶ προσωπικῶς τά κέντρα ὅπου ἐκρατοῦντο.

Εἰς τήν Γυάρον

Οὕτω τήν 27ην ᾿Απριλίου 1968, Σάββατον τοῦ Πάσχα, ἐπεσκέφθην καί τήν νῆσον Γυάρον καί παρέμεινα μέ τούς ἐκεῖ κρατουμένους ἀπό τάς 9.30΄ τό πρωί μέχρι τάς 4 τό ἀπόγευμα. Τούς ἔκαμα τήν ᾿Ακο­λουθίαν τῆς ᾿Αναστάσεως, εἰς τήν ὁποίαν ἐντελῶς ἀβιάστως μετέσχον σχεδόν ὅλοι, ἐπεσκέφθην τούς θαλάμους των, ἔφαγα τό μεσημέρι εἰς κοινήν τρά­πεζαν μαζί των, συνωμίλησα μέ τούς κρατουμένους ὄχι μόνον καθ᾿ ὁμάδας, ἀλλά καί μέ πολλούς, πού εἶ­χαν κάτι νά μοῦ εἴπουν ἰδιαιτέρως. Εἰς τό ῾Ημερο­λόγιόν μου τήν ἡμέραν ἐκείνην μεταξύ ἄλλων, ση­μειώνω τά ἑξῆς: «Εἶχα ἀγωνίαν δι᾿ αὐτήν τήν ἐπί­σκεψιν, ἀλλά, δόξα τῷ Θεῷ, ἦταν καλή. Πιστεύω, ὅτι ἦταν καρποφόρος, τοὐλάχιστον ὡς δεῖγμα ἀγάπης. ᾿Εκεῖ ἤκουσα καί εἶδα πολλά. Μποροῦν νά γίνουν πολλά καί εἴθε νά βοηθηθοῦν πολλοί ἀπό τούς κρατουμένους. Θά καταβάλω πᾶσαν προσπάθειαν. Θά προσπαθήσω μέ κάθε μέσον».

῞Οπως κατόπιν μέ ἐπληροφόρησαν οἱ ἁρμόδιοι, πολλά ἀπό τά ἀτομικά προβλήματα, ἐξ ὅσων μοῦ εἶχαν ἀναφέρει ἰδιαιτέρως οἱ κρατούμενοι, κατόπιν ἐνερ­γειῶν μου, ἐλύθησαν εὐνοϊκῶς. ῾Ομοίως καί ἀπό τά γενικώτερα αἰτήματα, διά τά ὁποῖα, εἴτε οἱ ἴδιοι οἱ κρατούμενοι μέ ἐνημέρωσαν, εἴτε ἔλαβα γνῶσιν κατά τήν ἐπίσκεψίν μου ἐξ ἰδίας ἀντιλήψεως, οὐκ ὀλίγα ἐτακτοποιήθηκαν.     

Εἰς πέριξ τῶν ᾿Αθηνῶν Κέντρα κρατουμένων

῾Ομοίως, διά τόν ἴδιον σκοπόν, εἶχα προηγουμένως ἐπισκεφθῆ καί τά πέριξ τῶν ᾿Αθηνῶν Κέντρα κρατουμένων, τά δέ ἀποτελέσματα τῶν μετά  ταῦτα  ἐν­εργειῶν μου ἦσαν γενικῶς εὐεργετικά δι᾿ αὐτούς. Δέν ἦσαν ὅμως δυστυχῶς αἱ ἐνέργειαί μου ἀποτελεσματικαί εἰς ὅσον βαθμόν καί ἔκτασιν τό ἐπεθύμουν. Αἱ ἀνθρωπιστικῶς ἀπαράδεκτοι μέθοδοι ἀνακρίσεως πα­ρέμειναν, ὡς διετυποῦτο ἀπό ὅσας περιπτώσεις περι­ήρχοντο εἰς γνῶσιν μου. ᾿Εντεῦθεν, ἐθεώρησα καθῆ­κον μου νά μή περιορισθῶ μόνον εἰς τάς προφορικάς πρός τόν τότε Πρωθυπουργόν παραστάσεις, ἀλλά νά ἀπευ­θύνω πρός αὐτόν καί γενικωτέρου χαρακτῆρος ἐπι­στολάς, ἐκτός ἐκείνων, αἱ ὁποῖαι ἀφεώρων εἰς τάς συγκεκριμένας περιπτώσεις. ᾿Ατυχῶς, τό ἀποτέλεσμα οὔτε ἐκεῖνο πού ἔπρεπε, οὔτε ἐκεῖνο πού ἀνεμένετο ἦταν, διότι, σύμφωνα μέ τάς πληροφορίας, αἱ ὁποῖαι περιήρχοντο εἰς γνῶσιν μου καί αἱ ὁποῖαι ἀφεώρων εἰς ὡρισμένα πρόσωπα, ἀπό συγγενεῖς τῶν ὁποίων κατετοπιζόμην, οὔτε αἱ συλλήψεις εἶχαν παύσει νά γί­νωνται, καθ᾿ ὅν τρόπον ἐγίνοντο, οὔτε αἱ χρησιμο­ποιούμεναι ἀνακριτικαί μέθοδοι εἶχαν μεταβληθῆ. Διά τοῦτο ἐνέτεινα τόν τόνον τῶν ἐπιστολῶν μου, ὡς ἐμ­φαίνεται ἀπό τήν ἀκόλουθον ἐπιστολήν, τήν ὁποίαν ἀπέστειλα εἰς τόν τότε Πρωθυπουργόν τήν 6ην Αὐγούστου 1969.

 Πηγή: Μ Α&Μ Ν