Δαιμονικό φρόνημα - ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

 Δαιμονικό φρόνημα

ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

«Νοῦς ἀποστάς τοῦ Θεοῦ ἤ κτηνώδης γίνεται ἤ δαιμονιώδης»

(Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς).

«Ὅταν ὁ Ἰούδας πῆρε τό ψωμί (Σῶμα Χριστοῦ)  τότε μπῆκε μέσα  του ὁ σατανᾶς» (Ἰω.13:27). Δέν δαιμονίσθηκε, ὅπως δαιμονίσθηκαν οἱ ἄνδρες τῶν Γεργεσηνῶν, πού ἦταν φόβος καί τρόμος τῶν κατοίκων    (Μτ. 8:28-34), ἀλλά ἀπέκτησε, νοῦ, φρόνημα  διαβόλου, ἐπειδή κοινώνησε ἔχοντας δόλο, πονηρία στήν καρδιά του.

   Ἄν δέν κοινωνοῦσε, ὁ σατανᾶς δέν θά εἰσερχόταν στήν ψυχή του, καί ἴσως νά μήν αὐτοκτονοῦσε. (Μτ. 27:5). Καί   μιά φορά κοινώνησε ἀναξίως!  Ἄν  κοινωνοῦσε καί πάλι, θά ἔμπαιναν στήν ψυχή του λεγεῶνες!    «Μάθε, λοιπόν, ὅτι ὅποιος κοινωνεῖ ἀναξίως, βάζει μέσα του τόν διάβολο!». (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, P.G. 49: 380) Καί «ὁ εὔκολος  τρόπος γιά νά εἰσέλθει μέσα μας ὁ διαβολος, εἶναι ἡ ἀνάξια συμμετοχή στή  Θ. Εὐχαριστία!». (Aὐτόθι). Τό διανοούμαστε;!

  Προσοχή! Ὁ Ἰούδας «δαιμονίσθηκε» ὄντας σωματικῶς κοντά στό Χριστό.  Μπορεῖ καί μεῖς ὡς χριστιανοί  νά εἴμαστε σωματικῶς κοντά στό Χριστό· νά ἐκκλησιαζόμαστε ἀνελλιπῶς, νά διακονοῦμε στό Ναό, ὡς νεωκόροι, ὡς ἐπίτροποι, ὡς ψάλτες, προπαντός ὡς Ἱερεῖς!    Ὅμως, ἄν καταφρονοῦμε  τό Ναό, καί  τά τοῦ Ναοῦ,  προπαντός τή Θ. Λειτουργία, μπορεῖ  καί στή δική μας  τήν ψυχή νά εἰσέλθει ὁ σατανᾶς, μέ τήν ἴδια εὐκολία πού εἰσῆλθε καί στόν Ἰούδα! Οἱ Ἀρχιερεῖς, οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι σύχναζαν στό Ναό, διάβαζαν τίς Γραφές, δίδασκαν τό λαό, ἀλλά  ἀπέκτησαν φρόνημα σατανικό, καί ἔφθασαν στό σημεῖο νά σταυρώσουν τό  Χριστό!

  Καί τό «δυστύχημα» εἶναι, ὅτι, ἄν δέν ὑπάρχει προσοχή,  ἐπαγρύπνιση (πρᾶγμα πού σπανίζει...!) εἶναι εὔκολο νά ἀποκτήσουμε  τέτοιο φρόνημα  (καί νά κάνουμε χωρίς αἰδώ τά πάντα....),  ἄς πιστεύουμε  στό Χριστό, καί ὁ διάβολος πιστεύει! Καί μέ τέτοιο φρόνημα εἴμαστε  ἄκρως ἐπικίνδυνοι  γιά τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ! Πῶς νά ἀφυπνίσουμε ψυχές; Πῶς νά τίς ὁδηγήσουμε στό Χριστό, ὁ Ὁποῖος σταυρώθηκε γιά τή σωτηρία τους;!  «Ἀπό τό Ναό  Μου  ἀρχῖστε  τή σφαγή!» (Ἱεζ. 9:6), εἶπε ὁ Θεός στούς ἄνδρες,  πού, ἕνεκα ἀσεβείας,  θά ἔσφαζαν  τούς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ.

     Εἶπεν ὁ Κύριος: « Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Πατρός Μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς·  (...) τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν!» (Μτ.7:21-23). Ὁποία ὥρα τότε...!